ไม่ได้อยากเกิดมาเป็นลูกครึ่ง
Mami287บางคนอาจจะอยากเกิดมาเป็นลูกครึ่งบ้าง เเต่ผมไม่อยากเป็นเลยครับ... ผมเป็นลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น เเม่เป็นคนไทย พ่อเป็นคนญี่ปุ่น ตั้งแต่เด็กจนโตผมอยู่กับแม่เป็นส่วนใหญ่ส่วนพ่อของผมจะมาหาบ้างในวันหยุด พ่อทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัดเลยไม่ค่อยได้เจอกัน ผมมีนามสกุลที่ผสมไทยกับญี่ปุ่น ใครๆที่อ่านชื่อของผมก็ต้องทักอยู่แล้วว่า"เป็นลูกครึ่งเหรอ?" และจะตามมาด้วยคำถามนี้คือ"พูดญี่ปุ่นได้รึเปล่า?"
คำตอบคือ ไม่ พ่อไม่ได้อยู่กับผมบ่อยๆเพราะต้องไปทำงานต่างจังหวัด มิหน่ำซ้ำ พอพบเจอกันทีไรก็จะเเกล้งผมกับน้องให้เจ็บตัวกันเสมอ ผมเกือบตายเพราะพ่อจะเเกล้งผลักผมลงหน้าผาและเกือบตายจากการถูกผลักลงบ่อปลา พ่อไม่เคยที่จะสอนภาษาญี่ปุ่นให้ผมด้วยซ้ำ กลับมาบ้านทีก็นอนเล่นดูอนิเมะ ผมเกลียดทุกครั้งที่ต้องบอกนามสกุลกับคนอื่น ในชั้นเรียนทุกปีจะมีคนที่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเสมอ ผมไม่ชอบเลยที่ต้องเเสดงทำเป็นว่าตัวเองเก่งภาษาญี่ปุ่น ทำเป็นรอบรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับญี่ปุ่นเเต่ไม่เลยผมไม่เคยรู้อะไรสักอย่างเลย พอขึ้นมัธยม1มาผมได้สมัครเรียนภาษาจีนเพื่อที่จะได้ไม่กดดันมาก เเต่ครูกลับพูดว่า "เธอเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเเท้ๆทำไมพูดสำเนียงญี่ปุ่นหรือจีนไม่ได้เลย!?" ขึ้นมัธยม2มาผมก็ถูกเพื่อนในห้องล้อว่าทำไมไม่เก่งภาษาญี่ปุ่นเลย ผมก็ทำได้เเค่ตอบบ่ายเบี่ยงว่าผมกับพ่อไม่ได้อยู่ด้วยกัน พวกเค้าจะได้เลิกล้อผมสักที ผมอ้อนวอนกับแม่ว่าได้โปรด เปลี่ยนชื่อผมเถอะผมทนไม่ไหวกับเเรงกดดันพวกนี้อีกเเล้ว มันเป็นคำสาปที่แก้ไม่หายและจะติดตัวตลอดไป ผมเครียดมากเลยครับทุกคนเอาแต่ล้อผม พวกคุณอย่ามาให้กำลังใจกับผมด้วยคำว่า"อย่าไปสนคำพูดพวกนั้น" เลยผมรู้สึกว่านั่นก็คงช่วยอะไรไม่ได้... ตลอดหลายปีนี้ผมศึกษาภาษาญี่ปุ่นมาตลอด และพยายามเป็นหน้าเป็นตาให้เเม่โดยการทำคะเเนนข้อสอบภาษาญี่ปุ่นให้เต็มทุกครั้ง! มันกดดันนะ...
คำตอบคือ ไม่ พ่อไม่ได้อยู่กับผมบ่อยๆเพราะต้องไปทำงานต่างจังหวัด มิหน่ำซ้ำ พอพบเจอกันทีไรก็จะเเกล้งผมกับน้องให้เจ็บตัวกันเสมอ ผมเกือบตายเพราะพ่อจะเเกล้งผลักผมลงหน้าผาและเกือบตายจากการถูกผลักลงบ่อปลา พ่อไม่เคยที่จะสอนภาษาญี่ปุ่นให้ผมด้วยซ้ำ กลับมาบ้านทีก็นอนเล่นดูอนิเมะ ผมเกลียดทุกครั้งที่ต้องบอกนามสกุลกับคนอื่น ในชั้นเรียนทุกปีจะมีคนที่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเสมอ ผมไม่ชอบเลยที่ต้องเเสดงทำเป็นว่าตัวเองเก่งภาษาญี่ปุ่น ทำเป็นรอบรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับญี่ปุ่นเเต่ไม่เลยผมไม่เคยรู้อะไรสักอย่างเลย พอขึ้นมัธยม1มาผมได้สมัครเรียนภาษาจีนเพื่อที่จะได้ไม่กดดันมาก เเต่ครูกลับพูดว่า "เธอเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นเเท้ๆทำไมพูดสำเนียงญี่ปุ่นหรือจีนไม่ได้เลย!?" ขึ้นมัธยม2มาผมก็ถูกเพื่อนในห้องล้อว่าทำไมไม่เก่งภาษาญี่ปุ่นเลย ผมก็ทำได้เเค่ตอบบ่ายเบี่ยงว่าผมกับพ่อไม่ได้อยู่ด้วยกัน พวกเค้าจะได้เลิกล้อผมสักที ผมอ้อนวอนกับแม่ว่าได้โปรด เปลี่ยนชื่อผมเถอะผมทนไม่ไหวกับเเรงกดดันพวกนี้อีกเเล้ว มันเป็นคำสาปที่แก้ไม่หายและจะติดตัวตลอดไป ผมเครียดมากเลยครับทุกคนเอาแต่ล้อผม พวกคุณอย่ามาให้กำลังใจกับผมด้วยคำว่า"อย่าไปสนคำพูดพวกนั้น" เลยผมรู้สึกว่านั่นก็คงช่วยอะไรไม่ได้... ตลอดหลายปีนี้ผมศึกษาภาษาญี่ปุ่นมาตลอด และพยายามเป็นหน้าเป็นตาให้เเม่โดยการทำคะเเนนข้อสอบภาษาญี่ปุ่นให้เต็มทุกครั้ง! มันกดดันนะ...
Mami
ก็เป็นคนที่ชอบวาดรูปคนนึง ขี้อาย(ไม่)นิดหน่อย (((・・;) ก็...เป็นเเค่เด็กมอต้นคนนึงที่คิดมาก เเต่ไม่เป็นไรนะ! ถ้าผมสนิทกับใครเเล้วผมจะเหมือนคุยไมหยุดเลยละヾ(´▽｀*)ゝ
FULL PROFILE
Discussion (7)