เมื่อรักหมดโปรโมชั่น เหนื่อยใจจัง
Cupcake_2816มาขอกำลังใจจากผู้หญิงด้วยกันค่ะ
คบกับแฟนมาเกือบปีค่ะ เรามาอยู่ที่ต่างปท หลายเดือนมานี้มีเหตุจำเป็นให้เค้าต้องย้ายมาอยู่กับเราชั่วคราวน่ะค่ะ ช่วงแรกๆที่คบกันน่ารักมากกกกกกก (แฟนเราอายุน้อยกว่าเราเยอะค่ะ) ไม่เคยมีแฟนเด็กมาก่อนค่ะ แรกๆเหมือนน่ารักเอาอกเอาใจสารพัด รู้สึกเหมือนชีวิตสดใสมาก เรารักใครก็รักหมดใจ ให้ได้ทุกอย่าง ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้เค้่ามีความสุข
แต่พอผ่านไปซักหกเดือน เค้าก็เหมือนจะตายใจน่ะค่ะ ไม่เอาใจใส่ ไม่โทร ไม่messageหาเหมือนแต่ก่อน เราน้อยใจก็มีทะเลาะกันบ้างเมื่อเค้ากลับบ้านตอนปิดเทอมไปพักนึง รู้สึกเหมือนโดนปล่อยปละละเลยยังไงไม่รู้ เราต้องเป็นฝ่ยตามตลอด แต่เค้ายืนยันว่าเค้าไม่มีใครใหม่ ยังรักเราเหมือนเดิม บอกว่าชอบที่จะอยุ่กับเรารักเรามาก อย่างโน้น อย่างนี้ แต่เราสังเกตุได้ว่าเค้าเป็นคนขี้่เห่อน่ะค่ะ อะไรใหม่มาเช่นพวกเกมส์ เพลงก็จะบ้าเป้นพักๆแล้วก็เลิก เค้ายังเด็กด้วยค่ะ(เค้าอายู23ค่ะ เราห่างจากเค้าเยอะพอควร ขอไม่บอกเดี๋ยวตกใจ แหะแหะ) เราพยายามจะทำความเข้าใจกับจุดนี้และปลงๆซะบ้าง แต่บางก็ครั้งเสียความรู้สึกเหลือเกิน เค้าทำให้เรารู้สึกเหมือนไม่ค่อยมีค่า เป็นของตายยังไงก็ไม่รู้ ยิ่งพอมาอยู่ด้วยกันยิ่งเห็นถึงตัวตนและความเป็นเด็กของเค้าเราก็ยิ่งเหนื่อยใจ เค้าเป็นลูกชายคนเดียว ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง ตอนทะเลาะกันเรามักจะบอกว่าเรารู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกเราบ้างเลย เรามักต้องเป็นฝ่ายยอม ฝ่ายง้อ ตามใจตลอด จนเพื่อนเรายังบอกว่าเค้าสบายจนเคยตัวไปแล้ว เค้ามักบอกว่าในชีวิตเค้ายอมรับว่าไม่ค่อยใส่ใจกับความรู้สึกคนอื่นมากเท่าไหร่ นอกจากพ่อและปู่ คนที่เค้ารักมากๆน่ะค่ะ พอมาอยู่กับเราเค้าก็รู้สึกดีมากๆ แต่เรามักจะกลัวตลอดว่าที่อยู่กันตอนนี้เพียงเพราะความสะดวกสบายที่เราหามาให้ ยอมรับเลยค่ะว่าบางที่เราก้ต้องช่วยเค้าบ้างเรื่องเงิน อยู่ที่นี่พ่อเค้ามักจะส่งเงินมาให้ไม่พอ เรารู้สึกเหมือนเราพยายามทำให้เค้ามีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวค่ะ ตั้งแต่กลับมาคราวนี้ก็เอาแต่เล่นเกมส์ ไปเตะบอลกับเพื่อน เวลาเค้าน่ารักคิดถึงเราขึ้นมาเค้าก็จะมาทำดีด้วย แต่เราก็ยังรู้สึกเสมอว่าบางสิ่งบางอย่างขาดหายไป เราเองก็มักจะหงุดหงิด น้อยใจ คิดมาก จิตตกอยู่บ่อยๆ อยู่นี่เหงาด้วยแหล่ะค่ะ เฮ้อออ ไม่รู้ผู้ชายส่วนใหญ่เป็นโรคยิ่งนานยิ่งหายยิ่งใส่ใจน้อยลงไปกันหมดหรือเปล่า เพื่อนๆเราที่ไทยหลายคนก็ยุให้เลิก คบมาเกือบปีแต่หลังๆปัญหามันเยอะเกิน หลายๆเรื่อง จนเราท้อ แต่ก้รู้ตัวเลยค่ะว่าถ้าเลิกตอนนี้เราต้องกลับไปง้อเค้าเพราะความเหงาแน่ๆ อยู่ที่นี่โดดเดี่ยวจริงๆค่ะ เคยมีเพื่อนเยอะแต่เค้าก็กลับกันไปหมดแล้ว
ล่าสุดเราจิตตกอย่างแรงเลยต้องมาระบายในนี้อะค่ะ เราทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กน้อย เค้าโมโหแล้วก็จะออกไป แต่เราไม่ชอบให้เวลามีปัญหาแล้วหนีอะค่ะ เราก็ตามไปที่ลิฟท์ ยื้อให้มาคุยกันก่อน เค้าก็ผลักเรากระเด็นออกมาจากลิฟท์เลยค่ะ พอเราจับมือเค้าก็สะบัดใส่ ตอนนั้นเสียใจและตกใจมาก เกิดมาไม่เคยโดนผู้ชายผลักมาก่อน เค้าก็ออกไปเลยค่ะ เราก็ได้แต่ร้องไห้ ซักพักเค้าก็กลับมาขอโทษ เค้าบอกว่ารู้สึกเหมือนหลังๆมาเราโมโหเค้าบ่อย เหมือนไม่อยากเห็นหน้าเค้าก็เลยอยากออกไป แต่เราเสียความรู้สึกมากกกกเลยค่ะ เหมือนเราไว้ใจเค้าไม่ได้แล้ว ถ้าอยุ่ที่ไทยเราคงจะเลิกไปนานแล้วค่ะ แต่อยุ่ที่นี่เราไม่ค่อยมีใคร เหงามากกกก คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่ อยากกลับไทยมากๆ อีกประมาณ 4 เดือนเราก็จะกลับน่ะคะ แต่ระหว่างนี้เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมาบั่นทอนใจเรามากไปกว่านี้ไหม ไม่มีความสุขเลยค่ะ เรารู้สึกเหมือนเค้าไม่อยากที่จะพยายามหรือทำให้เรามีความสุขแล้วอะค่ะ เหมือนเป็นแค่ของตาย ไม่ต้องอะไรมากแล้วน่ะค่ะ
ตอนนี้หงอยอย่างแรงเลยค่ะ มาขอกำลังใจจากสาวๆในนี้อะค่ะ เราอยากเข้มแข้งกว่านี้ค่ะ
คบกับแฟนมาเกือบปีค่ะ เรามาอยู่ที่ต่างปท หลายเดือนมานี้มีเหตุจำเป็นให้เค้าต้องย้ายมาอยู่กับเราชั่วคราวน่ะค่ะ ช่วงแรกๆที่คบกันน่ารักมากกกกกกก (แฟนเราอายุน้อยกว่าเราเยอะค่ะ) ไม่เคยมีแฟนเด็กมาก่อนค่ะ แรกๆเหมือนน่ารักเอาอกเอาใจสารพัด รู้สึกเหมือนชีวิตสดใสมาก เรารักใครก็รักหมดใจ ให้ได้ทุกอย่าง ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้เค้่ามีความสุข
แต่พอผ่านไปซักหกเดือน เค้าก็เหมือนจะตายใจน่ะค่ะ ไม่เอาใจใส่ ไม่โทร ไม่messageหาเหมือนแต่ก่อน เราน้อยใจก็มีทะเลาะกันบ้างเมื่อเค้ากลับบ้านตอนปิดเทอมไปพักนึง รู้สึกเหมือนโดนปล่อยปละละเลยยังไงไม่รู้ เราต้องเป็นฝ่ยตามตลอด แต่เค้ายืนยันว่าเค้าไม่มีใครใหม่ ยังรักเราเหมือนเดิม บอกว่าชอบที่จะอยุ่กับเรารักเรามาก อย่างโน้น อย่างนี้ แต่เราสังเกตุได้ว่าเค้าเป็นคนขี้่เห่อน่ะค่ะ อะไรใหม่มาเช่นพวกเกมส์ เพลงก็จะบ้าเป้นพักๆแล้วก็เลิก เค้ายังเด็กด้วยค่ะ(เค้าอายู23ค่ะ เราห่างจากเค้าเยอะพอควร ขอไม่บอกเดี๋ยวตกใจ แหะแหะ) เราพยายามจะทำความเข้าใจกับจุดนี้และปลงๆซะบ้าง แต่บางก็ครั้งเสียความรู้สึกเหลือเกิน เค้าทำให้เรารู้สึกเหมือนไม่ค่อยมีค่า เป็นของตายยังไงก็ไม่รู้ ยิ่งพอมาอยู่ด้วยกันยิ่งเห็นถึงตัวตนและความเป็นเด็กของเค้าเราก็ยิ่งเหนื่อยใจ เค้าเป็นลูกชายคนเดียว ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง ตอนทะเลาะกันเรามักจะบอกว่าเรารู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกเราบ้างเลย เรามักต้องเป็นฝ่ายยอม ฝ่ายง้อ ตามใจตลอด จนเพื่อนเรายังบอกว่าเค้าสบายจนเคยตัวไปแล้ว เค้ามักบอกว่าในชีวิตเค้ายอมรับว่าไม่ค่อยใส่ใจกับความรู้สึกคนอื่นมากเท่าไหร่ นอกจากพ่อและปู่ คนที่เค้ารักมากๆน่ะค่ะ พอมาอยู่กับเราเค้าก็รู้สึกดีมากๆ แต่เรามักจะกลัวตลอดว่าที่อยู่กันตอนนี้เพียงเพราะความสะดวกสบายที่เราหามาให้ ยอมรับเลยค่ะว่าบางที่เราก้ต้องช่วยเค้าบ้างเรื่องเงิน อยู่ที่นี่พ่อเค้ามักจะส่งเงินมาให้ไม่พอ เรารู้สึกเหมือนเราพยายามทำให้เค้ามีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวค่ะ ตั้งแต่กลับมาคราวนี้ก็เอาแต่เล่นเกมส์ ไปเตะบอลกับเพื่อน เวลาเค้าน่ารักคิดถึงเราขึ้นมาเค้าก็จะมาทำดีด้วย แต่เราก็ยังรู้สึกเสมอว่าบางสิ่งบางอย่างขาดหายไป เราเองก็มักจะหงุดหงิด น้อยใจ คิดมาก จิตตกอยู่บ่อยๆ อยู่นี่เหงาด้วยแหล่ะค่ะ เฮ้อออ ไม่รู้ผู้ชายส่วนใหญ่เป็นโรคยิ่งนานยิ่งหายยิ่งใส่ใจน้อยลงไปกันหมดหรือเปล่า เพื่อนๆเราที่ไทยหลายคนก็ยุให้เลิก คบมาเกือบปีแต่หลังๆปัญหามันเยอะเกิน หลายๆเรื่อง จนเราท้อ แต่ก้รู้ตัวเลยค่ะว่าถ้าเลิกตอนนี้เราต้องกลับไปง้อเค้าเพราะความเหงาแน่ๆ อยู่ที่นี่โดดเดี่ยวจริงๆค่ะ เคยมีเพื่อนเยอะแต่เค้าก็กลับกันไปหมดแล้ว
ล่าสุดเราจิตตกอย่างแรงเลยต้องมาระบายในนี้อะค่ะ เราทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กน้อย เค้าโมโหแล้วก็จะออกไป แต่เราไม่ชอบให้เวลามีปัญหาแล้วหนีอะค่ะ เราก็ตามไปที่ลิฟท์ ยื้อให้มาคุยกันก่อน เค้าก็ผลักเรากระเด็นออกมาจากลิฟท์เลยค่ะ พอเราจับมือเค้าก็สะบัดใส่ ตอนนั้นเสียใจและตกใจมาก เกิดมาไม่เคยโดนผู้ชายผลักมาก่อน เค้าก็ออกไปเลยค่ะ เราก็ได้แต่ร้องไห้ ซักพักเค้าก็กลับมาขอโทษ เค้าบอกว่ารู้สึกเหมือนหลังๆมาเราโมโหเค้าบ่อย เหมือนไม่อยากเห็นหน้าเค้าก็เลยอยากออกไป แต่เราเสียความรู้สึกมากกกกเลยค่ะ เหมือนเราไว้ใจเค้าไม่ได้แล้ว ถ้าอยุ่ที่ไทยเราคงจะเลิกไปนานแล้วค่ะ แต่อยุ่ที่นี่เราไม่ค่อยมีใคร เหงามากกกก คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่ อยากกลับไทยมากๆ อีกประมาณ 4 เดือนเราก็จะกลับน่ะคะ แต่ระหว่างนี้เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมาบั่นทอนใจเรามากไปกว่านี้ไหม ไม่มีความสุขเลยค่ะ เรารู้สึกเหมือนเค้าไม่อยากที่จะพยายามหรือทำให้เรามีความสุขแล้วอะค่ะ เหมือนเป็นแค่ของตาย ไม่ต้องอะไรมากแล้วน่ะค่ะ
ตอนนี้หงอยอย่างแรงเลยค่ะ มาขอกำลังใจจากสาวๆในนี้อะค่ะ เราอยากเข้มแข้งกว่านี้ค่ะ
Discussion (16)
ไม่ต้องสนใจอะไรค่ะ พยามคิดซะว่าเรื่องแบบนี้ใครๆก็เป็นกัน และ
อย่าทำตัวว่างๆ ค่ะ หาไรมาทำสวยค่ะ เอาโยเกริตมามาร์คหน้า มะนาว มะขาม สับปะรด แตงกาว มาพอกเลยค่ะ สวยเด้งไปเลยค่ะ พอไปดูหนัง-อ่านหนังสือไป อู้...ได้ฟิว ทำทุกเวลาที่ว่างเลยนะค่ะ คราวนี้สวยขึ้นทุกวันเลย
ดีใจที่มี jeban ให้เราได้มีโอกาสมาระบายและรับรู้ว่ายังมีคนเข้าใจและผ่านมาแล้วเหมือนกัน