อยากได้กำลังใจค่ะ
rosexy6ไม่ได้เจอหน้าแฟนมา 4 เดือนกะอีก 5 วันแล้วค่ะ
แฟนอยู่เมืองนอก ตอนนี้เราเองก็ทำเรื่องไปเรียนต่อเพื่อจะได้อยู่ด้วยกันอีก
รอผลวีซ่าค่ะ ทางโรงเรียนที่เมืองนอกเค้ารับแล้ว ตอนนี้ก็รอ
เอกสารจากทางโรงเรียนที่จะส่งมา และจะได้ไปยื่นวีซ่าที่บ้านเราอีกทีนึง
ตื่นเต้นค่ะ กลัวมาก กลัวว่าวีซ่าที่บ้านเราจะไม่ผ่าน
เราเองก็เป็นคนคิดมาก ถึงมากที่สุดค่ะ
ทุกคนก็บอกว่ามันผ่านอยู่แล้ว แต่เราเองก็กลัว กลัว
ตอนนี้ก็ได้แต่รอ รอ ค่ะ และรู้ว่าเค้าเองก็รอเราอยู่เหมือนกัน
แต่พอเรารออะไรแล้ว ทำไมรู้สึกว่าเวลามันผ่านไปช้ามากเลย
โทรคุยกันทุกวันค่ะ แต่มันก็ไม่ได้เหมือนกะที่เราได้อยู่ด้วยกันหรอกนะค่ะ
คิดถึงเค้าตลอดเลยค่ะ เป็นห่วงด้วย
แฟนอยู่เมืองนอก ตอนนี้เราเองก็ทำเรื่องไปเรียนต่อเพื่อจะได้อยู่ด้วยกันอีก
รอผลวีซ่าค่ะ ทางโรงเรียนที่เมืองนอกเค้ารับแล้ว ตอนนี้ก็รอ
เอกสารจากทางโรงเรียนที่จะส่งมา และจะได้ไปยื่นวีซ่าที่บ้านเราอีกทีนึง
ตื่นเต้นค่ะ กลัวมาก กลัวว่าวีซ่าที่บ้านเราจะไม่ผ่าน
เราเองก็เป็นคนคิดมาก ถึงมากที่สุดค่ะ
ทุกคนก็บอกว่ามันผ่านอยู่แล้ว แต่เราเองก็กลัว กลัว
ตอนนี้ก็ได้แต่รอ รอ ค่ะ และรู้ว่าเค้าเองก็รอเราอยู่เหมือนกัน
แต่พอเรารออะไรแล้ว ทำไมรู้สึกว่าเวลามันผ่านไปช้ามากเลย
โทรคุยกันทุกวันค่ะ แต่มันก็ไม่ได้เหมือนกะที่เราได้อยู่ด้วยกันหรอกนะค่ะ
คิดถึงเค้าตลอดเลยค่ะ เป็นห่วงด้วย
Discussion (6)
เราก็โดนอีกคนค่ะ อีกสองเดือน แฟนจะไปอยู่อังกิด และจะไม่ได้เห็นหน้ากันตั้ง 6 ปี
ทำใจไม่ได้ แต่ต้องอยู่ให้ได้ T^T
เราว่าอย่าไปจดจ่อกับมันมากค่ะ จะยิ่งทำให้รู้สึกเวลาผ่านไปช้า ทำใจสบายๆอีกแป็ปเดียวก็ได้เจอกันแล้ว
เดี๋ยวเราก็คงต้องเจอปัญหาแบบนี้เหมือนกันค่ะ
เพราะอีกไม่กี่เดือนแฟนก็ต้องไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นค่ะ ไปเกือบสองปี
เค้าบอกว่าคงจะไม่ได้กลับมาเมืองไทยระหว่างนั้นด้วย
เจ้าของกระทู้ยังโชคดีนะ ที่ยังมีโอกาสที่จะได้ไปอยู่ด้วยกันที่โน่น
แต่เราคงต้องไม่ได้ไปเพราะต้องเรียนโท ที่เมื่องไทย
แต่็ก็คุยกันเข้าใจดีค่ะ ขอเพียงแค่ความเชื่อใจกันเท่านั้น
สู้ๆนะคะ เป็นกำลัีงใจให้ อนาคตเราไม่มีทางรู้ได้หรอกค่ะว่าจะเป็นยังไง
แต่ก็ขอให้คิดในแง่ดีไว้นะค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เพราะอีกไม่กี่เดือนแฟนก็ต้องไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นค่ะ ไปเกือบสองปี
เค้าบอกว่าคงจะไม่ได้กลับมาเมืองไทยระหว่างนั้นด้วย
เจ้าของกระทู้ยังโชคดีนะ ที่ยังมีโอกาสที่จะได้ไปอยู่ด้วยกันที่โน่น
แต่เราคงต้องไม่ได้ไปเพราะต้องเรียนโท ที่เมื่องไทย
แต่็ก็คุยกันเข้าใจดีค่ะ ขอเพียงแค่ความเชื่อใจกันเท่านั้น
สู้ๆนะคะ เป็นกำลัีงใจให้ อนาคตเราไม่มีทางรู้ได้หรอกค่ะว่าจะเป็นยังไง
แต่ก็ขอให้คิดในแง่ดีไว้นะค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
อย่าคิดมากหรือกังลวอะไรมากไปเลยค่ะ
ทุกอย่างมันต้องผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ
สู้ๆๆนะอย่าพึ่งท้อ
คิดมาก ไปก็ เครียดเปล่า ๆ
เราเอง ที่ไม่มีความสุข
.
.
.
เผลอ ๆ พลอยทำให้ คนอื่น ต้องกังวลไปด้วย
อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด
ถ้าสมมติว่า พุ่งนี้จะต้องทุกข์ .. แล้วทำไม ต้องรีบทุกข์ ก่อนด้วยอะ
สู้ ใช้เวลา ทุก ๆวัน ให้มีความสุขดีกว่านะ ^^