* *แฟนบ้างาน จนเหงาจับใจ *

ตอนนี้รู้สึกเหงามากเลยคะ แฟนเริ่มงานที่ใหม่มาได้ 2 ปีแล้ว และงานยุ่งมากมานานแล้วคะ แต่อาจเพราะระยะเวลาที่คบกันมา เกือบจะ 8 ปี ทำให้บางอย่างมันหายไป รู้สึกเหมือนเขาไม่เข้าใจเราเหมือนก่อน เพราะความห่างเหินหรือเปล่า หรือเพราะอยู่ไกลกัน ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเลย ทั้งๆที่เราชอบคนทำงาน สร้างครอบครัวก่อนแต่งงาน ทำงานเก็บเงิน ให้มั่นคง  นั่นเป็นสาเหตุที่เราคบเพราะเขามีความรับผิดชอบ ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมากวนใจแม้แต่ครั้งเดียว ไม่เคย สูบบุหรี่ให้เหม็น ไม่ทานเหล้าให้รำบากเรา เขาดีขนาดนี้ แต่ทำไมเราเหมือนขาดอะไรไป ช่วง 4-5 วันมานี่ แทบจะร้องไห้ ตอนที่โทไปแล้วเขางานยุ่งอยู่ ขอวาง แต่ก็กั้นน้ำตาเอาไว้ได้ เหมือนความรู้สึกมันกำลังจะระเบิด เหมือนเก็บกดอะไรไว้  เหงาแทบจะร้องไห้ ขณะนี่แทบไม่อยากได้ยินเสียงแฟนเลยคะ

ใครเคยเป็นบ้างคะ อยากได้คำให้กำลังใจจาก เพื่อนๆ ใน JEBAN คะ

Discussion (22)

แรกๆก็ไม่ค่อยจะเหงาหรอกแต่พอนานๆไปความคิดถึงที่เราอยากคุยกับเขามันมากขึ้นแต่เราต้องทำใจเพราะแฟนเราเป็นคนที่ทุ่มเทกับการทำงานมาก แต่พอเลิกงานเขาก็จะมาคุยกับเรา คือตอนนี้เรารู้สึกรักเขามากเพราะเขาดูเป็นผู้ใหญ่มากทั้งๆที่เขาอายุมากกว่าเราแค่ 1 ปีแต่ความคิดดูโตมาก เราเลยต้องจูนตัวเองให้ไม่คิดถึงเขามากเกินไปและส่งข้อความที่ให้กำลังใจเขาทำให้เขาสบายใจที่มีเรา
แรกๆก็ไม่ค่อยจะเหงาหรอกแต่พอนานๆไปความคิดถึงที่เราอยากคุยกับเขามันมากขึ้นแต่เราต้องทำใจเพราะแฟนเราเป็นคนที่ทุ่มเทกับการทำงานมาก แต่พอเลิกงานเขาก็จะมาคุยกับเรา คือตอนนี้เรารู้สึกรักเขามากเพราะเขาดูเป็นผู้ใหญ่มากทั้งๆที่เขาอายุมากกว่าเราแค่ 1 ปีแต่ความคิดดูโตมาก เราเลยต้องจูนตัวเองให้ไม่คิดถึงเขามากเกินไปและส่งข้อความที่ให้กำลังใจเขาทำให้เขาสบายใจที่มีเรา

เหมือนกันกมากกกกกกกกกกหัวอกเดียวกันเลย
เรากับแฟนก็คบกันมา6-7 ปี ก็อย่างนี้ล่ะ บ้างาน บ้าเรียน แทบไม่มีเวลาเจอกัน
พอกว่าจะมาเจอกันแค่อาทิตย์ละ 1 วันก็ทำหน้าเหนื่อยมากกกกกจนเราแทบรู้สึกผิดที่
ไปขอเวลาเค้ามาพักผ่อนดูหนังกับเราแค่ 2 ชั่วโมง
ถ้าเราทนไม่ไหว อาจจะขอซื้อเวลาเค้าชั่วโมงละ 200 บาท เพื่อมาอยู่กับเราให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

ฮ้อย เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าคนหัวอกเดียวกันเยอะขนาดนี้
เราเองก็กำลังทบทวนความสัมพันธ์กับแฟนใหม่อยู่ค่ะ
คือ เค้าก็ทำงานมาก ๆ ทำงานอาทิตย์ละ 7 วัน หลังจากเลิกงานเค้าก็ต้องการเวลาพักผ่อน ตรงนี้เราก็เข้าใจ
แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้ว่า ทำไมอ้ะ ไม่อยากมาคุยกับเราเลยหรอ? เวลาแค่วันละชั่วโมงให้เราไม่ได้หรอ?
เราเหงานะ แล้วเราก็กำลังไม่มีความสุข ทำไมไม่ใส่ใจความรู้สึกกันบ้าง
เราก็ต้องการคนดูแล ต้องการความรักเหมือนกัน

เฮ้อ แล้วนี่เราก็กำลังจะเริ่มเรียนโทแล้วด้วย ไม่อยากจะเอาเรื่องนี้มาคิดให้รกสมองอีก
เราเองก็เหนื่อยกับการที่มันเป็นแบบนี้เหมือนกัน คุยไปแล้วก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เฮ้อ