คุณเคยไม่ชอบพ่อของคุณบ้างมั้ย

...  ตามหัวข้อเลยนะ ... เรารู้สึุกว่าเราไม่ชอบพ่อของเราเลย เรารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผิดมากๆ แต่ถ้าเพื่อนได้ลองอ่าน

อาจจะเข้าใจเราก็ได้

    เราไม่ชอบพ่อเรามากๆ ถ้าจะให้ใช้คำว่าเกลียดเลยก็ยังได้ เราไม่รู้ว่าจะมีใครมีพ่อแบบเราหรือเปล่า

แม่เราเป็นอัมพฤกษ์ เราทำทุำอย่างให้แม่ ไม่ว่าจะเช็ดอึ เช็ดฉี่ เปลี่ยนผ้าอ้อม เราทำได้หมด

เพราะเรารักแม่ของเรามาก มีคนเดียวที่เลี้ยงเรามาจนเราโต ก็คือแม่ของเรา แต่ตอนนี้แม่เราเดินได้ปกติแล้วคะ

แม่เราใจเด็ดมาก พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองเดินได้

  พ่อเราไม่เคยแม้แต่จะสอนสิ่งดีๆให้เราเลย ตั้งแต่เล็กจนโต เราคิดว่าเราดีด้วยตัวของเราเองด้วยซ้ำไป

พ่อมักจะตีโดยไม่มีเหตุผล ด่้าโดยไม่มีเหตุผล พ่อเราเป็นคนเลวโดยสมบูณร์แบบก็ว่าได้ กินเหล้า เที่ยวผู้หญิง

แม้แต่จะหาเรื่องตีกับแม่เรา แม่เราทำงานหนักมากๆ แม่เราขายแกงอยู่ที่ตลาดทุกวัน ทั้งเช้า และเย็น โดยจะมีพ่อเรา

ขับรถไปส่งแค่นั้น วันไหนที่พ่อกินเหล้ามา มักจะพาแม่เราไปส่งที่ตลาดสาย และพร้อมที่จะโวยวายหาเรืองแม่เราตลอด  มีหลายครั้ง ที่แม่ต้องทำแกงทิ้งไปฟรีๆหลายถาด หลายหม้อ เพราะพ่อเราพาล เมา และเทมันทิ้งจนหมด เราจำได้ว่าตอนนั้นเราเด็ก แต่เป็นเด็กที่โตพอจะช่วยแม่ขายแกงได้ แต่ไม่สามารถที่จะช่วยอะไรแม่เรื่องพ่อได้เลย ตอนนั้นเราเกลียดพ่อมากๆเกลียดจนจับใจเลยก็ว่าได้ หลายครั้งที่เราบอกให้แม่เลิกกับพ่อซะ แต่แม่ก็ไม่เลิก แม่เรารักพ่อมากๆ บางครั้ง รักพ่อจนลืมลูกอย่างเรา พ่อเราเป็นแบบนี้ แต่แม่เราก็ยังบอกว่าพ่อเราไม่ผิดอยู่ดี

    พ่อเรามีที่ทางพอสมควร ซึ่งที่ที่มีอยู่เป็นมรดกตกทอดมาจากอากงของเรา เราจำได้เลย ก่อนที่อากงเราจะสิ้นใจ

อากงสั่งเสียกับพ่อเราไว้ว่า ได้ยกที่ให้เป็นมรดก และขอให้เก็บมันไว้จนลูก จนหลาน จะได้มีที่ทางอยู่กัน ด้วยความที่พ่อเราไม่ทำมาหากินอะไรเลย วันๆเอาแต่เที่ยวกินเหล้า ซื้อหวย เล่นพนัน และเที่ยวผู้หญิง และอยู่มาวันนึง แม่เราก็ป่วยเป็นอัมพฤกษ์ ไม่สามารถหาเลี้ยงครอบครัวได้ จึงไม่มีเงินให้พ่อเรากินเที่ยว พ่อเราเลยบอกกับแม่ว่า จะขายทีนะ เพราะไม่มีเงิน แม่เราร้องไห้ พยายามบอกพ่อว่าอย่าขาย เก็บไว้ให้ลูกๆหลานๆ แต่พ่อก็ขายจนได้ ขายจนหมด

เหลือแค่ที่ที่ปลูกบ้านอยู่เท่านั้น แม่เราเสียใจมาก เราก็เสียใจมากเหมือนกัน นึกถึงคำอากงที่เคยสั่งไว้ ถ้าพ่อเราขาย แล้วเอาเงินมาลงทุน ก็ไม่เป็นไร นี่ขายได้เท่าไหร่ คนที่บ้านไม่มีใครรู้ แม่ก็ไม่รู้ พี่สาวเราก็ไม่รู้ พ่อเก็บไว้กินไว้เที่ยวคนเดียว ซื้อหวยทีเป็นหลักหมืน ไม่เคยให้ลูกให้เมียใช้สักแดง แค่ระยะเวลาไม่กี่ปี เงินเหลืออยู่ไม่กี่แสน พอเงินใกล้จะหมด จะมาขอแบ่งที่ตรงหลังบ้านขาย มันเกินไปแล้ว คราวนี้แม่เราไม่ยอม เพราะตอนนี้อาการของแม่ดีขึ้นมาก พูดได้ เดินได้ แม่เราเลยบอกพ่อว่าจะทำแกงให้ แล้วให้พ่อเราขายเอง พ่อเราจึงยอม เพราะไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว จึงจำใจยอมทำตาม แต่ถึงอย่างนั้นเถอะ พ่อเราก็ยังกิน เที่ยวอยู่ ขายของได่วันไม่กี่ร้อย กินเหล้า เที่ยวผู้หญิงก็หมดและ พ่อเราติดผู้หญิงเป็นว่าเล่น จนตอนนี้พ่ออายุ 80 กว่าแล้วนะคะ แต่พ่อยังมีกิ๊ก ทำให้แม่เสียใจจนถึงที่สุด

     ส่วนตัวเราก็ได้แต่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ ไม่สามารถพูดอะไรได้เลย เคยทะเลาะกันกับพ่อ แล้วพ่อเราเลยไล่เราออกจากบ้าน เราจะไปได้ยังไงในเมื่อแม่เรายังอยู่ในบ้านนี้ เราจึงอยู่แบบเงียบๆ ไม่เคยคุยกับพ่อเลย มีอะไรก็จะผ่านแม่ตลอด

เรารู้ว่านี้เป็นเรื่องส่วนตัว แต่เราแค่อยากจะพูด และระบายมันออกมาแค่นั้นเอง  บางครั้ง แอบเห็นพ่อคนอื่นแล้วรู้สึกอิจฉาจัง ขอบคุณนะคะ ที่อ่านจนจบ  ปล.เรารักแม่ของเรามาก อยากให้แม่ไปอยู่กับเราที่อื่นจัง ไม่อยากให้แม่ต้องมาทนทุกข์ใจกับคนเลวแบบนี้