มีประสบการณ์ ลางสังหรณ์ หรือ จิตสัมผัส กันมั้ยคะ
naughtyz26อาจจะฟังดูแปลก บางคนอาจจะไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ แต่เราคนนึงที่ค่อนข้างเชื่อนะ
จริงๆเรามีประสบการณ์แบบนี้ค่อนข้างเยอะมาตั้งแต่เด็ก แต่ที่ชัดที่สุดคงเป็นเรื่องไม่นานมานี้
วันนั้นเราป่วย นอนซมอยู่ที่ห้อง แฟนเราก็มาหา ตอนเค้ากำลังเดินเข้ามาหานั้น จู่ๆเราก็เห็นภาพเป็นผู้ชายคนนึงเป็นพ่อค้าขายปลาอยู่ในตลาดสด กำลังละแผงปลานั้นและเดินเข้ามาหาเรา เราก็เลยเอ่ยปากออกไปว่า "แล้วใครจะขายปลา?" พอพูดจบแฟนเราก็งงว่าเราพูดอะไร เราเองก็งงเหมือนกันว่าพูดแบบนั้นทำไม แฟนเราก็เอามือแตะหน้าผากเราแล้วถามว่า "ละเมอหรอ" ตอนนั้นเราก็ไม่คิดอะไร คิดว่าคงป่วย เพ้อเจ้อไปเอง
พออาการเราดีขึ้นเราก็เล่าเรื่องภาพที่เราเห็นให้แฟนฟัง
พอคืนนั้น แม่ของแฟนเราซึ่งบวชเป็นแม่ชีอยู่ที่วัดป่าแห่งหนึ่งทางเหนือ (เราสองคนเรียกท่านว่าชีแม่) ชีแม่โทรมาหาแฟนเราบอกว่าให้ไปตลาดสด ขอซื้อปลาที่ยังมีชีวิตจากแม่ค้าในนั้น แล้วเอาไปปล่อยที่แม่น้ำ โดยก่อนปล่อยให้พรมด้วยน้ำขมิ้นและส้มป่อย แล้วอธิษฐานขออโหสิกรรมจากเจ้ากรรมนายเวร แฟนเราก็นึกขึ้นได้ว่าเรื่องที่เราพูดเมื่อตอนกลางวัน ก็เล่าให้ชีแม่ฟัง ชีแม่เลยบอกให้ฟังว่า อดีตชาติของแฟนเราเป็นพ่อค้าขายปลา และมีปลาจำนวนมากเป็นเจ้ากรรมนายเวร ตอนนี้ชีแม่อยากให้เค้าปล่อยชีวิต และขออโหสิกรรมจากพวกเค้าซะ
และยังมีเรื่องเล็กๆน้อยๆอีกจำนวนมาก เช่น
เรามักจะเห็นภาพในขณะหลับตา เป็นเหตุการณ์ล่วงหน้าเพียงไม่ถึงนาที คืนนึงเรานอนใกล้จะหลับแล้ว แฟนเรานั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆ เราหลับตาและเห็นภาพแฟนเราหยิบปากกาไฮไลท์สีเหลืองสะท้อนแสงออกมาจากกระเป๋า และมาขีดลงบนหนังสือที่กำลังอ่าน เราก็เลยลืมตาขึ้นมาดู ภาพที่เห็นคือแฟนเรากำลังควานหาของบางอย่างจากกระเป๋า และหยิบสิ่งนึงออกมา มันคือปากกาไฮไลท์สีเหลืองสะท้อนแสง และจัดแจงขีดลงบนข้อความบนหน้าหนังสือ เราก็ตกใจร้อง "เฮ้ยย!!" แฟนเราก็งงว่าเฮ้ยทำไม
และวันที่เราขึ้นรถเมล์ เราก็นั่งหลับตาและเห็นภาพคนใส่เสื้อสีแดงกางกางขายาวที่กรมท่าลุกจากที่นั่งไปกดกริ่งเพื่อจะลงจากรถ พอลืมตาขึ้นมาเราก็เห็นผู้ชายคนนึงแต่งตัวแบบที่บอกเลย กำลังลุกจากที่นั่งและเดินไปกดกริ่ง
อีกเรื่องเป็นเรื่องความฝัน มีอยู่ช่วงนึงเราจะฝันเห็นสิ่งบางสิ่ง และมันมักจะเกิดขึ้นในวันรุ่งขึ้นของวันที่ฝัน เช่น วันนึงจู่ๆเราก็ฝันว่ามีมะม่วงน้ำปลาหวานวางอยู่บนโต๊ะที่บ้าน พอวันรุ่งขึ้นแม่เรากลับจากทำงาน ซื้อมะม่วงน้ำปลาหวานกลับมาด้วย ทั้งที่ก่อนหน้านี้แม่เราไม่เคยซื้ออะไรทำนองนี้กลับบ้านมาก่อน
หรือฝันเห็นน้องแมวที่หายไปนานกว่าสามเดือน พอวันรุ่งขึ้นได้ยินเสียงก๊อกๆแก๊กๆหน้าประตูบ้าน พอเปิดออกไปปรากฏว่าเป็นน้องแมวของเราตัวนั้นเองที่หายไป
อีกเรื่องนี้ไม่ใช่ฝัน แต่วันหนึ่งจู่ๆก็คิดถึงอาจารย์คนนึงสมัย ม.ต้น แบบคิดถึงทั้งวันโดยไม่ทราบสาเหตุ ก่อนหน้านี้ 5-6 ปีแล้วที่เราไม่เคยคิดถึงเค้าเพราะไม่ได้เจอหน้าคร่าตากันเลย พออีกไม่กี่วันต่อมาเราได้คุยกะเพื่อนสมัยมัธยม มันก็ถามว่า "รู้เรื่องยัง อาจารย์สุจิณเสียแล้วนะ (อาจารย์คนที่เรานึกถึง) เพิ่งเสีย เป็นมะเร็ง"
วันนึงเราสั่งพิซซ่าให้มาส่ง รอไปซักพัก เราเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่าง เราก็บอกให้แฟนลงไปเอาพิซซ่าได้แล้ว แฟนเราก็ว่าเค้ายังไม่มา ถ้ามาเค้าก็กดออดเรียกแล้ว พูดยังไม่ทันขาดคำพนักงานส่งพิซซ่าก็โทรเข้ามาเบอร์เรา บอกว่ามาซักพักแล้วแต่ดูเหมือนออดของอพาร์ทเมนต์จะเสีย เลยโทรมาบอกแทน
ขอแค่นี้ก่อนดีกว่าเนอะ ที่จริงมีอีกหลายเรื่องมากๆๆๆ แต่จะให้เล่าคงยาวยืด และเราก็จำไม่ได้ทั้งหมด
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องแปลก แต่เกิดขึ้นจริงกับตัวเรา พอเราเริ่มสังเกตและรู้ตัวและจ้องที่จะจับตาดูมัน ก็ดูเหมือนว่าเหตุการณ์แปลกเหล่านี้จะค่อยๆหายไป
จริงๆเรามีประสบการณ์แบบนี้ค่อนข้างเยอะมาตั้งแต่เด็ก แต่ที่ชัดที่สุดคงเป็นเรื่องไม่นานมานี้
วันนั้นเราป่วย นอนซมอยู่ที่ห้อง แฟนเราก็มาหา ตอนเค้ากำลังเดินเข้ามาหานั้น จู่ๆเราก็เห็นภาพเป็นผู้ชายคนนึงเป็นพ่อค้าขายปลาอยู่ในตลาดสด กำลังละแผงปลานั้นและเดินเข้ามาหาเรา เราก็เลยเอ่ยปากออกไปว่า "แล้วใครจะขายปลา?" พอพูดจบแฟนเราก็งงว่าเราพูดอะไร เราเองก็งงเหมือนกันว่าพูดแบบนั้นทำไม แฟนเราก็เอามือแตะหน้าผากเราแล้วถามว่า "ละเมอหรอ" ตอนนั้นเราก็ไม่คิดอะไร คิดว่าคงป่วย เพ้อเจ้อไปเอง
พออาการเราดีขึ้นเราก็เล่าเรื่องภาพที่เราเห็นให้แฟนฟัง
พอคืนนั้น แม่ของแฟนเราซึ่งบวชเป็นแม่ชีอยู่ที่วัดป่าแห่งหนึ่งทางเหนือ (เราสองคนเรียกท่านว่าชีแม่) ชีแม่โทรมาหาแฟนเราบอกว่าให้ไปตลาดสด ขอซื้อปลาที่ยังมีชีวิตจากแม่ค้าในนั้น แล้วเอาไปปล่อยที่แม่น้ำ โดยก่อนปล่อยให้พรมด้วยน้ำขมิ้นและส้มป่อย แล้วอธิษฐานขออโหสิกรรมจากเจ้ากรรมนายเวร แฟนเราก็นึกขึ้นได้ว่าเรื่องที่เราพูดเมื่อตอนกลางวัน ก็เล่าให้ชีแม่ฟัง ชีแม่เลยบอกให้ฟังว่า อดีตชาติของแฟนเราเป็นพ่อค้าขายปลา และมีปลาจำนวนมากเป็นเจ้ากรรมนายเวร ตอนนี้ชีแม่อยากให้เค้าปล่อยชีวิต และขออโหสิกรรมจากพวกเค้าซะ
และยังมีเรื่องเล็กๆน้อยๆอีกจำนวนมาก เช่น
เรามักจะเห็นภาพในขณะหลับตา เป็นเหตุการณ์ล่วงหน้าเพียงไม่ถึงนาที คืนนึงเรานอนใกล้จะหลับแล้ว แฟนเรานั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆ เราหลับตาและเห็นภาพแฟนเราหยิบปากกาไฮไลท์สีเหลืองสะท้อนแสงออกมาจากกระเป๋า และมาขีดลงบนหนังสือที่กำลังอ่าน เราก็เลยลืมตาขึ้นมาดู ภาพที่เห็นคือแฟนเรากำลังควานหาของบางอย่างจากกระเป๋า และหยิบสิ่งนึงออกมา มันคือปากกาไฮไลท์สีเหลืองสะท้อนแสง และจัดแจงขีดลงบนข้อความบนหน้าหนังสือ เราก็ตกใจร้อง "เฮ้ยย!!" แฟนเราก็งงว่าเฮ้ยทำไม
และวันที่เราขึ้นรถเมล์ เราก็นั่งหลับตาและเห็นภาพคนใส่เสื้อสีแดงกางกางขายาวที่กรมท่าลุกจากที่นั่งไปกดกริ่งเพื่อจะลงจากรถ พอลืมตาขึ้นมาเราก็เห็นผู้ชายคนนึงแต่งตัวแบบที่บอกเลย กำลังลุกจากที่นั่งและเดินไปกดกริ่ง
อีกเรื่องเป็นเรื่องความฝัน มีอยู่ช่วงนึงเราจะฝันเห็นสิ่งบางสิ่ง และมันมักจะเกิดขึ้นในวันรุ่งขึ้นของวันที่ฝัน เช่น วันนึงจู่ๆเราก็ฝันว่ามีมะม่วงน้ำปลาหวานวางอยู่บนโต๊ะที่บ้าน พอวันรุ่งขึ้นแม่เรากลับจากทำงาน ซื้อมะม่วงน้ำปลาหวานกลับมาด้วย ทั้งที่ก่อนหน้านี้แม่เราไม่เคยซื้ออะไรทำนองนี้กลับบ้านมาก่อน
หรือฝันเห็นน้องแมวที่หายไปนานกว่าสามเดือน พอวันรุ่งขึ้นได้ยินเสียงก๊อกๆแก๊กๆหน้าประตูบ้าน พอเปิดออกไปปรากฏว่าเป็นน้องแมวของเราตัวนั้นเองที่หายไป
อีกเรื่องนี้ไม่ใช่ฝัน แต่วันหนึ่งจู่ๆก็คิดถึงอาจารย์คนนึงสมัย ม.ต้น แบบคิดถึงทั้งวันโดยไม่ทราบสาเหตุ ก่อนหน้านี้ 5-6 ปีแล้วที่เราไม่เคยคิดถึงเค้าเพราะไม่ได้เจอหน้าคร่าตากันเลย พออีกไม่กี่วันต่อมาเราได้คุยกะเพื่อนสมัยมัธยม มันก็ถามว่า "รู้เรื่องยัง อาจารย์สุจิณเสียแล้วนะ (อาจารย์คนที่เรานึกถึง) เพิ่งเสีย เป็นมะเร็ง"
วันนึงเราสั่งพิซซ่าให้มาส่ง รอไปซักพัก เราเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่าง เราก็บอกให้แฟนลงไปเอาพิซซ่าได้แล้ว แฟนเราก็ว่าเค้ายังไม่มา ถ้ามาเค้าก็กดออดเรียกแล้ว พูดยังไม่ทันขาดคำพนักงานส่งพิซซ่าก็โทรเข้ามาเบอร์เรา บอกว่ามาซักพักแล้วแต่ดูเหมือนออดของอพาร์ทเมนต์จะเสีย เลยโทรมาบอกแทน
ขอแค่นี้ก่อนดีกว่าเนอะ ที่จริงมีอีกหลายเรื่องมากๆๆๆ แต่จะให้เล่าคงยาวยืด และเราก็จำไม่ได้ทั้งหมด
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องแปลก แต่เกิดขึ้นจริงกับตัวเรา พอเราเริ่มสังเกตและรู้ตัวและจ้องที่จะจับตาดูมัน ก็ดูเหมือนว่าเหตุการณ์แปลกเหล่านี้จะค่อยๆหายไป
Discussion (26)
สำนึกในบาปบุญรู้จักสงสารเมตตา แล้วคืนนึงก็ฝันซึ่งปกติไม่ค่อยจะฝันอะไรเท่าไหร่ ฝันว่าเดินตามคนนุ่ง
ขาวเป็นแถวๆ เข้าไปในหอประชุมอะไรสักอย่าง ประตูทางเข้าเป็นบานเลื่อนซ้ายมือเป็นที่นั่งเรียงสูงขึ้นไป
เหมือนโรงหนัง ขวามือเป็นเวทีตกแต่งด้วยดอกไม้ เงยหน้าขึ้นไปเพดานตกแต่งลวดลายไทยคล้ายวัด
พอตื่นขึ้นก็ไม่ได้นึกอะไร ลืมมันไป แต่หลังจากนั้นน่าจะเป็นเืดือนๆละมั้ง วันหยุดวันแม่อาจารย์บังคับไม่ให้
เด็กประจำกลับบ้าน ต้องไปปฏิบัติธรรมที่พุทธมณฑล ก็ยังไม่ได้คิดอะไร แต่พอเดินเข้าไปในหอประชุมเท่า
นั้นแหละเหมือนในฝันทุกอย่างเลยค่ะ ทั้งๆ ที่ไม่เคยไปไม่เคยเห็นมาก่อน แถวลืมฝันนั้นไปแล้วด้วย
หลังจากนั้นก็มีฝันอีกบ้างแต่ไม่ชัดเท่าครั้งนั้นแล้ว แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะยิ่งโตขึ้นจิตใจก็ยิ่งแย่ลง กิเลสหนา
เลยไม่เป็นแบบนั้นอีกเลย
เหมือนว่าจะมาบอกเหตุก่อนล่วงหน้าประมาณนั้น