ทำไมคุณถึงคิดว่าชีวิตนี้คุณไม่เคยมีความสุขเลย???
Fainniez26กระทู้วันนี้ขอนอกเรื่องหน่อยนะคะ
วันนี้ที่บ้านเรามีปัญหาอีกครั้งเนื่องจากว่าลูกของลูกจ้างตัวดีที่เราเคยพูดถึง
รวมถึงลูกจ้างคนอื่นที่ก่อเรื่องเรื่อยๆจน วันนี้พ่อกับแม่เราทะเลาะกัน
เราเป็นห่วงแม่มาก..จึงตามขึ้นไปที่ห้อง...แม่เราเอาแต่ร้องไห้
แล้วตัดพ้อว่า....ตั้งแต่แต่งงานมา เค้า"ไม่เคยมีความสุขเลย"
เราทำได้แค่นิ่งเงียบและกุมมือแม่ ปล่อยให้เค้าร้องต่อไป
หลังจากนั้นพ่อเราก็สตาร์ทรถไปอีกบ้าน (คือเรากับพ่อนอนอีกบ้านค่ะ)
เราเลยจำเป็นต้องรีบลงไปหาพ่อ แล้วให้น้องสาวไปดูแลแม่แทน
พ่อก็ตัดพ้อว่าแม่ไม่เคยเข้าใจเขา....(สรุปคือน้อยใจทั้งคู่)
สักพักน้องสาวก็โทรมาหาเรา มันก็ถามว่าพ่อเป็นไงบ้าง?
คุยไปคุยมา...มันก็ตัดพ้อว่า...ตั้งแต่มีลูกจ้างพวกนี้ พ่อไม่เคยทำให้มันมีความสุขเลย
พ่อแบบนี้มันไม่ต้องการ
เราเข้าใจน้องสาวเราดีว่า มันอัดอั้นมานานหลายปีมาก แต่เราก็โมโห ทำไมต้องพูดแบบนี้
มีหลายสิ่งที่น้องยังไม่เข้าใจว่าพ่อกำลังคิดอะไร แต่กลับมาตัดพ้อแบบนี้
แล้วทำไม ยามที่คนเราเผชิญปัญหาอะไรสักอย่าง ทำไมต้องตัดพ้อว่า เกิดมาไม่เคยมีความสุข
ชีวิตนี้ชั้นไม่มีความสุขเลย และอีกมากมายที่พยายามจะบอกว่า ตัวเองไร้ความสุขแค่ไหน...
สิ่งที่เราบอกน้องสาวเราไปคือ.....
"แน่ใจเหรอที่ว่าไม่เคยมีความสุข????? คิดให้ดีๆ กี่ครั้งที่พวกเราอยู่พร้อมหน้ากันแล้ว ยิ้มให้กัน
หัวเราะด้วยกัน นั่นแหล่ะ คือจำนวนครั้งที่เรามีความสุขร่วมกัน
ต่อให้เราทุกข์แค่ไหน ลองมองย้อนกลับไปดู....ใน 1 ปี 1 เดือน หรือ 1 วัน เราทุกข์กี่ครั้ง แล้วเราหัวเราะ
เรายิ้มกี่ครั้ง ใน 1 วันเราอาจยิ้มหรือหัวเราะมากกว่า 1 ครั้งด้วยซ้ำ ลองนึกย้อน ลองนับดู แล้วหนูจะเห็น
ว่าครอบครัวพวกเรามีความสุขมากกว่าที่หนูคิดซะอีก
เรามักจะคิดแบบนี้เสมอ อาจจะเหมือนเป็นการปลอบใจตัวเอง
แต่เราคิดว่า มันคือความจริงที่เกิดขึ้นกับทุกคน
มีสักคนมั้ย???? ที่ยิ้มในยามที่ตัวเองทุกข์ระทม
มีสักคนมั้ย???? ที่หัวเราะยามที่ตัวเองเศร้ามากๆ
เรายิ้ม เราหัวเราะ เพราะเรา"มีความสุข" เรา"รู้สึกดี"กับสิ่งนั้น กับช่วงเวลาเหล่านั้น
ถ้าอยากรู้ว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมา เรามีความสุขมาก-น้อยแค่ไหน
ลองหยิบอัลบั้มรูปทั้งหมดที่เรามี ลองนับดูว่า มีรูปที่เรายิ้มและหัวเราะอยู่กี่รูป
นั่นแหล่ะค่ะ คือหลักฐานที่แสดงว่าให้เห็นถึงจำนวนครั้งที่เรามีความสุข
นี่ยังไม่นับช่วงเวลาที่เราไม่ได้บันทึกลงไปเป็นภาพถ่ายนะคะ
เราไม่แน่ใจว่าจะมีใครเห็นด้วยกับแง่คิดนี้มั้ย
แต่เราอยากจะฝากกระทู้นี้....สำหรับใครก็ตามที่กำลังเศร้าเสียใจ หรือคิดว่าตัวเองไม่เคยมีความสุข
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชีวิตการงาน คู่ครองหรือคนที่คบหากันอยู่
ไม่มีใครหรอกค่ะ ที่ไม่เคยมีความสุขแม้แต่ครั้งเดียวในชีวิต
แค่คุณยิ้มที่มุมปากนิดๆ ก็แสดงว่า คุณเริ่มมีความสุขกับช่วงเวลานั้นแล้ว
เรามายิ้มด้วยกันนะคะ
- - - -- - - - ขอโทษด้วยนะคะที่พิมพ์ พล่ามซะยาว - - - - -- -
Discussion (26)
ป่ะ...เราไปบวชชีกันเถอะ!!! อิอิ
ดีใจที่มีหลายคนอ่านแล้วรู้สึกดี แล้วก็ขอบคุณอีกหลายแง่คิดที่นำมาแบ่งปันนะคะ
ความทุกข์ที่คุณ dana พูดถึงก็คล้ายๆความเครียดอ่ะค่ะ
ใครอย่าได้บอกนะ ตั้งแต่เกิดมาชั้นไม่เคยเครียด
แค่ยืนเลือกว่าจะกินอะไรดี หรือจะดูหนังเรื่องอะไรดี มันก็เริ่มเครียดละ อิอิ ^^
(เพียงแต่มันอยู่ในเกจระดับเบาะๆเท่านั้นเอง....)
ขอเพียงเรารู้จักปล่อยวาง หยุดโลภ โกรธ หลง ความมีฐิทิ ความทุกข์มันก็จะเบาบางลงและจะเจอกับความสุขที่แท้จริง
เอ๊ะ...รู้สึกเหมือนจะเริ่มไปบวชชีได้แล้ว เอาเป็นว่าก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นของจขกท.แหละจ้า
เพราะเราหยุดขวนขวายหาสิ่งที่เรียกว่า "ความสุข"
มีบางครั้งที่ชีวิตมันแย่ มันไม่เป็นไปดังหวัง
มีหลายปัจจัยมาทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตเราทำไมแย่แบบนี้
แต่พอเราหยุดแสวงหาสิ่งที่เราขาด หยุดต่อว่า หยุดฟูมฟาย
แล้วยอมรับในสิ่งที่เราเป็น มองเห็นเหตุผลที่แท้จริง
ไม่พยายามเปลี่ยนแปลง แต่ใช้วิธีปปรับตัวเข้าหากัน
เราเลยรู้สึกว่าเรามีความสุขมากที่ยอมรับมันได้
โอกาสที่เราพลาดไป บางอย่างที่เราทำผิดพลาด
บางเรื่องที่มันไม่ได้อย่างที่ใจเราปรารถนา
แต่พอเวลามันผ่านไป เราจึงรู้สึกว่าอันที่จริงแล้วมันก็ไม่ได้แย่สักเท่าไหร่
อย่างที่บอกไป ถ้ายอมรับได้ เราเชื่อว่าไม่มีอะไรจะทำร้ายเราได้
คนเรามักลืมเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เพราะเรามุ่งแต่จะกอบโกยให้ได้มากๆ
จริงๆ แล้วเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เราเลือกจะละเลยมันไป ถ้านำมารวมต่อเข้าด้วยกัน
มันก็คือความสุขที่ผ่านมาทั้งหมดในชีวิตเรานั่นแหละค่ะ ^-^
อ่านแล้วได้ข้อคิดเยอะมากๆ
ชอบทุกกระทู้เลยค่ะ^ ^
สาระความรู้เกี่ยวกับศัลยกรรม
vaser เสริมหน้าอก ปลูกผม Ulthera ปากกระจับ
สาระความรู้ทั่วไป
ห้องสมุด สุขภาพ ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ ทารกแรกเกิด เด็ก ครอบครัว