แชร์ประสบการณ์แท๊กซี่มอมยา(ไม่อยากจะเชื่อ)

สวัสดีพี่น้องชาวจีบันทุกท่าน เราเป็นสมาชิกเวบนี้มานานแล้ว ค่ะ แต่ชอบแอบเจ้ามาอ่านมากกว่า
ไม่ค่อยได้มีส่วนร่วมทำอะไรเลย

วันนี้เราเลยมาแชร์ประสบการณ์ที่เพิ่งผ่านเราไปเมื่อ2วันที่ผ่านมา
เท้าความก่อน เราชอบอ่านจีบันแล้วก็พันทิพค่ะ มีเวลาว่างก้จะเปิดเข้ามาอ่านตลอด
จากในพันทิพ เคยมีคนมาโพสเรื่อง แท๊กซี่มอมยาอยู่หลายท่าน
ตอนแรกเราอ่านก็รู้สึกกลัวเหมือนกัน เพราะตัวเองเป็นคนนั่งแท๊กซี่บ่อยมากๆ
เพราะเป็นคนที่ตื่นสายและแต่งตัวช้า ถ้านั่งรถเมล์ไปเรียนคงไม่ทันการณ์แน่ๆ
แต่เราก็ได้เคยอ่านบทความในห้องหว้ากอ ว่าแท๊กซี่มอมยานั้นไม่มีจริงเป็นเพียงสารอะไรสักอย่างที่รัวไหลมา
จากท่องไอเสีย อะไรเนี่ยละคะ เราก้จำไม่ค่อยได้ เคยอ่านนานมาแล้ว
(สารนี้เวลาเราสูดดมเข้าไปจะ คงจะทำให้รู้สึก เหมือนโดนมอมยามั้งคะ)

สาวๆในจีบันน่าจะเคยได้อ่านกันมาบ้าง

เข้าเรื่องของเราเลยดีกว่า ตอนนี้เราอยู่ปี3 มหาลัยเอกชนย่านวิภาวดี
ส่วนบ้านเรานั้นอยู่แถว ตลาดนนทบุรี-ท่าน้ำนนท์อ่าคะ
ซึ่งเวลาเราจะไปมหาลัยจะต้องผ่านเส้นพิบูลสงครามไปเข้าเขตกรุงเทพไปออกตรงวงสว่าง
ไปทะลุ วิภาวดี ซึ่งทางนั้นช่วงเช้า รถจะติดมากก(ใครผ่านแถวนั้นบ่อยน่าจะรู้ดี)

ถ้าเลี่ยงได้เราจะนั่งรถเมล์สาย 117 ไปอีกทางค่ะ ซึ่งจะไปถึงม.เราได้เหมือนกัน
แต่อย่างที่บอกเราเป็นคนตื่นสาย และแต่งตัวช้า เลยทำให้ต้องนั่งแท๊กซี่ประจำ
ปกติ เวลาไปมหาลัย เราจะไปพร้อมเพื่อนค่ะ ซึ่งบ้านเพื่อนเราจะอยู่แถวบ้านเรา
แต่เลยไปประมาณ 800เมตร ซึ่งถ้านั่งแทกซี่เราจะบอกแท๊กซี่ว่าให้ตรงไปออกทาง
รร.สตรีนนทบุรี ซึ่งจะผ่านหน้าหมู่บ้านของเพื่อนเรา แล้วก็จะแวะรับเพื่อนขึ้นแทกซี่ไปด้วยกัน

แต่!!

เมื่อวันจันทร์ที่ 14 ธันวาคม 2552

เราและเพื่อนจะเรียนไม่ตรงกัน ซึ่งทำให้เราต้องไปเรียนเอง
และวันนั้น เราตื่นสาย(อีกแล้ว) เลยรีบมากๆ ออกมาจากบ้าน 8.30แล้ว
ออกมา อ้าว แถวบ้านรถไม่ติดเท่าไร แต่ก็ยังไม่กล้าไปทางวงสว่าง
เลยวางแผนว่าจะนั่งแท๊กซี่ไปหาเพื่อนอีกคน ที่อยู่แถวกระทรวงการคลัง - ซอย อารีย์
แล้วขอติดรถคุณเพื่อนไปมหาลัยด้วยกัน

เราก็เลย ยืนรอแท๊กซี่ ตรงข้ามหมู่บ้านเรา ซึ่งตรงนั้นเป็น ธ.กรุงศรีฯ
สักพัก ก็มีแท๊กซี่ผ่านไปหลายคัน แต่เราก็ยืนเลือก
เผื่อจาเจอคันใหม่ๆ(พฤติกรรมไม่ดีห้ามลอกเลียนแบบ^^)
สักพักมีแท๊กซี่ผ่านมาคันนึง เราจำได้ดี เป็น อัลติ๊ด รุ่นใหม่ สีแดง +ป้ายแดงอีกตะหาก
ไม่โบกได้ไง โบกกซะ!!!

พอรถมาจอด อุ้ยคนขับวัยรุ่นซะด้วย(แต่เหมือนเด็กแว๊นมากกว่านะ คิดเล่นๆ)
พอเราขึ้นรถก็บอกคนขับว่าไป กระทรวงการคลังค่ะ คนขับก็งงๆ เราเลยบอกว่าแถวประดิพัท
คนขับก็หันไปแล้วออกรถ
พอขึ้นรถปุ๊ป เป็นปกติของเรา ที่แต่งหน้าไม่ทัน เลยต้องมาแต่งบนรถแท๊กซี่
เราก็เริ่มจากจะเขียนอินเนอร์ เพราะกรีดอายไลน์เนอร์มาแล้ว
แต่เราสังเกตเห็นคนขับ หยิบขวดน้ำดื่ม ตราสิงห์ มาดื่ม หลังจากออกรถได้ประมาณ 50เมตรเองคะ
พอประมาณสัก200เมตรมันจะติดไปแดง ก้แอบเห็นเขาหยิบยาดมมาดม
ตอนนั้นเราก็ยังแต่งหน้าอยู่ ก็เลยคิดเล่นๆ อุ้ย ตานี่จะมอมยาชั้นมั้ยน้า
คิดขำๆค่ะ ไม่ได้คิดไรมาก ก็แต่งต่อ พอรถหลุดไฟแดงมา
ซึ่งระยะทางจากบ้านเราประมาณ500เมตรได้(อันนี้กะๆเอานะคะ)
เรากะลังแต่งหน้ายุดีๆ  ก็รู้สึก ชาที่อกค่ะ แล้วก็ชามาที่แขน และขา มันไวมากๆ
พอเรารู้สึกดังนั้นเราจึงรีบเงยหน้าจากที่ส่องกระจกอยู่มองที่ประตูรถทันที
น่านน ป้ายทะเบียน ที่แปะตรงประตูรถอ่าคะ มันไม่มี ทั้ง2ข้างเลย
ตอนนั้นเรารู้สึกไม่ไหวแล้วค่ะ เหมือนแรงมันจะหมด แต่เราไม่รุ้สึกกลัวเท่าไร
เพราะยังไม่แน่ใจด้วยว่าใช่หรือปล่าว+มันเป็นแถวบ้านเราอ่าคะ ไม่เปลี่ยว รถวิ่งเต็มถนน
+ข้างทางก็มีคน+บ้านคนตึกแถวเยอะแยะ
จากนั้นเราจึงจะหยิบโทรศัพท์กะว่าจะโทรหาเพื่อน
แต่นึกขึ้นได้ว่า เงินหมดT T

บวกกับตอนนัน เรารู้สึกหมดแรงยังไงไม่ทราบอ่าคะ มันไวมากๆ ถ้าเทียบเวลาก็ไม่ถึง1นาที
จากที่หลุดไฟแดงมา
เราจึงตัดสินใจ บอกคนขับ จอดค่ะ ตอนแรกเราบอกว่าให้จอดตรง รร.สตรีนนทบุรี
เราพูดกับคนขับว่า"พี่ค่ะ เด๋วจอดตรงสตรีนนท์อ่าคะ เด๋วต้องรอเพื่อนก่อน"
คำพูดของเราตอนนั้น เหมือนว่าเสียงมันจะไม่ค่อยมีอ่าคะ เหมือนเราหมดแรง

คนขับก็ถามว่าอะไรนะ ตรงไหน
แล้วตอนนั้นเราก็รู้สึกว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ ถ้าไปต่อเราต้องช๊อคหรือหมดแรงไปแน่ๆ
เราเลยบอก จอดตรงนี้อ่าคะ พอดีตรงนั้นมีสะพานลอย+เป็นหน้าหมู่บ้านเพื่อนเราพอดี
คนขับก็จอดนะคะ เราหยิบเงินในกระเป๋าให้คนขับ 40บาท
ซึ่งมิเตอร์ขึ้น 37 บาท
เราไม่รอเงินทอน รีบเปิดประตูลงทันที

พอเราลงมาแล้วก็ยังรู้สึกว่าตัวเราแรงหายไปเกือบหมดเลยค่ะ
แต่ยังมีแรงเดินอยู่ เราหันหลังให้แท๊กซี่แล้วรีบเดินตรงไปที่หน้าหมู่บ้านเพื่อนเรา
โดยที่ไม่ได้หันหลับมามองเลยค่ะ

ซึ่งทุกอย่างมันเกิดไวมาก ตั้งแต่งเราขึ้นรถ +ติดไฟแดง 2ไฟ รวมแล้วไม่ถึง5นาทีค่ะ

ปกติเราเป็นคนนั่งแท๊กซี่บ่อยมากๆ ตั้งแต่ขึ้นปี1 ตอนนี้เราปี3
เราขึ้นเกือบทุกวันค่ะ บางวันก้ไปคนเดียว บางวันก็ไปกับเพื่อน
บางวันก็กลับบ้านคนเดียว ค่ำๆมืดๆก็มีบ้าง

เราไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลยค่ะ เคยเจอแต่พวกแทกซี่บางคันที่ขึ้นไปแล้ว
เหม็นแก๊ซมากๆ นั่งไปนานๆมันเหมือนอึดอัดอ่าคะ เหมือนจะหายใจไม่ออก
แต่เราก็นั่งไปถึงมหาลัยทุกครั้ง บางครั้งดมไปนานๆ+ตื่นเช้า เราก้ง่วงนอนก็มี
แต่เราก้เข้าใจว่าเป็นเพราะขาดออกซิเจน

แต่ครั้งนี้ มันเกิดขึ้นไวมากๆ แล้วความรู้สึกมันรุนแรงกว่าที่เราเคยเจอมา
เราไม่เคยเจออะไรแบบนี้ค่ะ เราจึงมั่นใจ90% ว่า มันเป็นเรื่องที่ผิดปกติแน่นอน
รถที่เรานั่งใหม่มากๆค่ะ จนราสังเกตุเห็นว่า
ตรงที่ปรับแอร์ กับพวกพัดลมในรถ มันมีกระดาษสีขาวแปะอยู่
โดย แต่ละอันพิมพ์สีดำเป็นตัวอักษรกับตัวเลข แต่เราจำไม่ได้ค่ะ
ว่าเป็นคำว่าอะไร (ยกตัวอย่างเช่น DM23 (อิอิ คอนแท๊กเลนส์))

และที่เราไม่โวยวายหรือทำท่าว่า แท๊กซี่มีสิ่งผิดปกติ
เพราะตัวเราจริงๆเป็นคนขี้เกรงใจค่ะ ตอนนั้นเรากลัวว่า ถ้ามันไม่ใช่
แล้วเราไปกล่าวหาหรือทำให้เขารู้สึกว่า เรากำลังคิดอะไรอยู่
ทั้งที่ตัวคนขับอาจจะไม่ได้ทำอะไร
เขาอาจจะ เสียใจ ที่ตนเองทำอาชีพสุจริต แต่ทำไมลุกค้าถึงคิดกับเขาแบบนี้

แต่ไม่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราทั้งหมด จะเป็นเพราะอะไรก็ตาม
มันก้โชคดีแล้วค่ะ ที่เราก้าวลงจากรถคันนั้นมา
เพราะถ้าเป็นสารอะไรรั่วไหลออกมา แล้วทำให้เรารู้สึกแบบนั้น
มันก้อาจจะทำให้เราช๊อคหรือหมดสติ หรือเป็นอันตรายต่อร่างกายเราได้

แต่ถ้ามันเป็นการมอมยาจริงๆ ก็ฝากให้เพื่อนๆที่นั่งรถแท๊กซี่ด้วยค่ะ
ว่าถ้ารุ้สึกร่างกายเราผิดปกติแล้ว ก็รีบลงจากรถคันนั้นเถอะค่ะ
เพราะอาจจะทำให้เราเสียสุขภาพหรืออะไรหลายๆอย่างก้เป็นได้

ฝากเพื่อนๆให้อ่านเรื่องของเราให้เป็นประสบการณ์ด้วยค่ะ ซึ่งถ้าใครไม่เจอกับตัวเอง
ก้คงไม่รู้สึกหรอกค่ะ ว่าความรู้สึกมันเป็นเช่นไร
จากที่เมื่อก่อนเรานั่งแทกซี่ด้วยความสบายใจ เจอแท๊กซี่ดีบ้าง แย่บ้างแต่ก้ถึงจุดหมายปลายทางตลอด
ไม่เคยขอลงกลางทางเลยค่ะ แต่ตอนนี้เราก็เริ่มกลัวๆแล้ว ตอนนี้ถ้าเราไปไหนคนเดียวก็ขอพึ่งรถเมล์ไว้ก่อนค่ะ
ถ้ามีเพื่อนๆไปด้วยก็จะยังใช้บริการแท๊กซี่ต่อไปค่ะ

-ยาวไปนิดแต่ก็ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ-