จะอยู่หรือจะไปดีค่ะ

เรากับแฟนคบกันมา4ปี เรารักเค้ามากแต่ไม่รู้เค้ารักเรามั้ย
มีวันนึงคือวันเสาร์แฟนเราต้องไปตจว.กับที่บ้าน เราก็เออไม่เป็นไรเพราะเราก็จะไปหาอะไรกินกับที่บ้านเราเหมือนกันเรารู้สึกตัวว่าจะไม่สบายมันปวดเมื่อยตัวยังไงไม่รู้แต่เราก็ไป วันนั้นเป็นวันเสาร์แฟนเราโทรหาเราครั้งสุดท้ายตอนบ่าย2โมงและบอกกับเราว่าเดี๋ยวถึงตลาดน้ำจะโทรหาเราอีกทีนะว่าจะเอาอะไรหรือเปล่าเพราะจะซื้อมาฝาก เราก็เออๆๆ จากนั้นพอเรากินอะไรเสร็จกับที่บ้านก็กลับบ้านไปนอนที่บ้านย่าเท่านั้นแหละไข้ขึ้นเราก้หลับยาววววว แล้วก็สะดุ้งตื่นมาตอน3ทุ่มดูที่โทรศัพท์ปรากฎว่าแฟนเราโทรมาหาเราตอน2ทุ่มครึ่ง1มิสคอลเท่านั้น เราก็ไม่ได้อะไรขอนอนต่อไม่ไหวแล้วไข้ขึ้น หลังจากนั้นตื่นมาอีกทีตอน5ทุ่มเราก็ลองโทรไปหาแฟนเรา เขาปิดเครื่องเราก็นึกว่าคงหลับแล้วมั้งพอตอนเช้าเราตื่นก็โทรไปหาอีก ก็ยังไม่ติดอีกเราก็เลยปิดเครื่องเพราะว่ามึนหัวกินยาแล้วนอน เราก็ตื่นมาอีกทีตอนบ่าย2ไข้ขึ้นหนักเลยทีนี้ เราก็เปิดเครื่องมีข้อความเข้ามาว่าแฟนเรทาโทรมาหาเรา2มิสคอลเท่านั้น เราก็เลยโทรกลับไป เขาก็รับคำแรกแฟนถามเราว่า
แฟน- อยู่ที่ไหน
เรา-อยู่บ้านย่าไม่สบาย
แฟน-อย่าเลย เมื่อคืนไปไหนมา
เรา-เปล่า ไม่สบายจริงๆไข้ขึ้น
แฟน-บอกมาอย่าโกหกเลย ไปไหนมาก็บอกพุดความจริงออกมา
เรา-(เริ่มน้ำตาร่วง) ไม่สบายจริงๆ ทำไมไม่โทรมาหาบ้างเลย
แฟน-ก็โทรไปแล้วไงไม่รับเอง
เรา-ก็ไม่สบายไม่ได้ยินหลับ
แฟน- อืม วันนี้คงไปรับกลับไม่ได้นะ อยู่เมืองทองกับแม่ มาดูพลุ
เรา-อืม ทำไมไม่เคยคิดโทรมาถามเลยหรอว่าเราเป็นไงบ้าง
แฟน-โอ๊ย  นี่ไม่คิดจะไม่ให้ไปไหนกับแม้มั่งเลยไง
เรา- ก็ไม่ได้ว่าไรนี่ไม่เกี่ยวไรกะแม่เลย แค่ต้องการอยากให้โทรมาถามบ้าง ถ้าเป็นแบบนี้ไม่เคยห่วงอะไรเลยก็จบกันไปเหอะ
แฟน- วางหูใส่เราและปิดเครื่องเลย

เราก้เศร้าสิ หลังจากนั้นแฟนโทรไปถามน้องสาวเราซึ่งน้องนอนอยู่กับย่าเราที่บ้านนี้ ไปถามว่าเราไม่สบายจริงหรือเปล่าโน่นนี่นั่น น้องก็บอกว่าจริงทุกอย่าง ทำไมไม่โทรไปหาเราเอง แฟนเราบอกว่า ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากคุย คุยไปก็ทะเลาะ เรารู้แบบนั้นเราก็ไม่รับโทรศัพท์เขาอีกเลย เรากะว่าจะเลิกจริงๆ เขาก็โทรมาหาย่าเราถามอาการเรา เขาไม่เคยมาเหลียวแลเราเลยโทรมาหาย่าเราวันละครั้ง ไม่มาเยี่ยมไม่อะไรเลยนี่ก็ผ่านไปประมาณ3วันแล้วเขาก็ไม่โทรมาหา แล้วก้ไม่ได้ติดต่อกับย่าเราเลย

เพื่อนๆช่วยเราคิดทีค่ะว่าเราจะตัดใจดี หรือว่าจะยังไงต่อไปเพราะเหตุการณ์เรื่องแย่ๆไม่ได้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวนี่เป็นส่วนนึง แต่เราทำใจไม่ได้ขนาดเราจะเป็นจะตาย เขายังไม่มาดูแลเราเลยอ่ะโทรมาก็แบบ..เฮ้อ หรือเราคิดมากไปอ่ะค่ะ

Discussion (17)

ขอบอกตรงๆ ได้ป่าวอะ อย่าโกรธกันนะ คือเราเคยคบคนแบบนี้อะ ไม่ไว้ใจเลย จนเราเบื่อ แล้วมันก็เหมือนชี้โพรงให้กระรอกนะ แล้ววันหนึ่งเราก็นอกใจ
เราจะเตรียมชิ่งไว้ในใจเสมอ จะกี่ปีๆ ที่เราขอเลิกแล้วเค้าตื้อให้เราใจอ่อนก็จริง แต่ใจเราคิดเสมอว่าถ้าเลิกจริงๆ เราจะต้องไม่เจ็บ แล้วเราก็เลิก เราพบคนใหม่ ที่เวลาเราป่วย เค้าจะพาเราไปหาหมอ จะแพงแค่ไหนเค้าก็ยอมจ่ายให้ ถ้าเราไม่รับโทรศัพท์เค้าจะโทรมาหาเป็นสิบกว่ามิสคอล โทรเข้าบ้าน คุยกับแม่ว่าเราเป็นอะไร เพราะอะไรรู้มั๊ยคะ? เพราะเค้าเห็นเรามีค่าในชีวิตเค้ามากจริงๆ เค้าบอกเรานะ  เราว่าเค้าไม่ใช่คนที่ "ใช่" ของคุณหรอกคะ ไม่อย่างงั้นคุณจะไม่มีวันเขียนกระทู้นี้เลย ไม่ได้แนะนำให้เลิกนะ แต่เราว่าการคบกันนานมันไม่ใช่สาระสำคัญของชีวิตคู่นะคะ คำพูดแบบต่างๆ เราฟังแล้วเราเจ็บแทนคุณอะ 

ทางออกในยามนี้คือ ต้องดูแลตัวเองให้ดีที่สุด ทั้งสภาพจิตใจและร่างกาย ทำอะไรที่เราชอบ อย่าโทรหาเค้าเลยแม้แต่สายเดียว เค้าจะคิดว่าเรานอกใจก็เรื่องของเค้า สมัครเรียนภาษาอื่นๆ ฯลฯ สำคัญที่สุดต้องอย่าทิ้งเพื่อนเด็ดขาด เพื่อนนี่แหละช่วยเราได้จริงๆ ปัญหาของคุณคือ คุณติดแฟนมากเกินไปคะ


เพิ่มเติมคะ การคบกันมันง่ายคะ แต่การประคองรักกันนานๆ มันยาก ยิ่งคบกันเวลามีปัญหาต้องเปิดใจคุยกันสิคะ ไม่ใช่เค้ามาพูดว่า "อะไรนักหนาเนี่ยอุตส่าห์ลืมๆแล้ว" (นี่ไม่ใช่คำพูดของคนที่แคร์ความรู้สึกกันและกันเลยคะ) เป็นคำพูดของคนที่ไม่สนใจความรู้สึกกันเลยต่างหาก

ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยนะ ทั้งสองคนใช้อารมณ์มากไปป่าวกับเรื่องเล็กน้อย นี่ถ้าเจอปัญหาจริงในชีวิตคงจะบ้านแตก เราว่าควรจะให้อภัยซึ่งกันและกันอย่าใช้อารมณ์กับเรื่องเล็กน้อยนะ จะได้รักกันนานๆ
ตอนนี้ต่างคนก็ต่างน้อยใจ  ใช้อารมณ์กันทั้งคู่

เราก็น้อยใจเค้า  เค้าก็น้อยใจเรา



อีกอย่างตอนนี้คงทิฐิสูงกันทั้งคู่  เลยไม่มีใครกล้าโทรหากันก่อน  กลัวว่าจะเสียฟอร์ม  (จริงมั๊ยล่ะคะ?)



ถ้าคุณยังรักเค้าอยู่และเค้ายังมีความดีในส่วนอื่นๆที่ทำให้คุณพอจะประนีประนอมในเรื่องนี้ได้  ถ้าจะยอมเสียฟอร์มหน่อยโดยเป็นฝ่ายโทรหาเค้าก่อนก็ไม่ผิดแปลกอะไรหรอกค่ะ  ไม่มีใครดีพร้อม perfect ไปได้ทุกเรื่อง  ไม่มีใครสามารถทำถูกใจเราไปได้ทุกอย่างหรอกค่ะ 

ถ้ารักกันจริง ...  อยากให้คุยกันนะคะ  ค่อยๆใช้เหตุผลนำหน้าอารมณ์  คุยกันแบบผู้ใหญ่แล้วอะไรๆจะดีขึ้นค่ะ  มันก็แค่มองกันคนละมุมเท่านั้นเอง

ไม่คุยกันนานๆด้วยอาการนี้  ทิ้งไว้มันจะไม่ดีนะคะ  เดี๋ยวก็ได้เลิกกันจริงๆหรอก  เราเคยเจอมากับตัวแล้วววว  เหอๆๆๆ


เป็นกำลังใจให้นะคะ  สู้ๆๆ ค่ะ  ^^
คนเราคบกันต้องเข้าใจกัน


เราเอาใจช่วยคุณนะคะ


ขอให้เข้าใจกันเร็วๆ



เค้าร้อน



เราเย็น

ค่อยๆๆผ่อนกัยไปนะคะ


^_^
เรื่องเล็กน้อยค่ะ ใช้อารมณ์กันทั้งคู่ จขกทต้องมานั่งคุยกับแฟนนะค่ะ
ตกลงกันว่าถ้าเป็นแบบนี้จะทำยังไง บางครั้งมองข้ามได้ค่ะ
แต่ถ้ามองข้ามเรื่อยๆ มันจะรู้สึกอยู่ข้างใน สุดท้ายแล้วจะระเบิดออกมา อาจจะแย่ยิ่งกว่านี้อีก สู้^^