คุณว่าเรื่องนี้ใครผิด

พี่มีประสบการณ์ตรงที่เจอกับตัวเองมาเล่าให้ฟังค่ะ อยากถามความเห็นสมาชิกจีบันซิว่าเรื่องนี้ใครน่าจะเป็นคนผิด เรื่องอาจจะยาวหน่อยนะคะ แต่อยากให้อ่าน

ในที่ทำงานพี่เราจะเที่ยวกันในช่วงวันพ่อของทุกปีค่ะ คือเป็นการเดินทางไปทำบุญในต่างจังหวัดพร้อมกับเที่ยวไปด้วย ซึ่งปีนี้ ทุกคนตกลงกันว่าเราจะไปแม่ฮ่องสอนกัน แน่นอนว่าเรารู้ดีว่าช่วงหน้าหนาวเป็นช่วงท่องเที่ยวจังหวัดทางเหนือ การจองที่พักเป็นเรื่องยาก ก็เลยดำเนินการในเรื่องการหาที่พักก่อนล่วงหน้า 6 เดือน ซึ่งขนาดว่าจองล่วงหน้านานอย่างนั้นแล้วก็ยังหาได้ยากมากสำหรับการไปพักที่ปาย เพราะมันเป็นเมืองที่กำลังบูมสุดขีด ทางคณะเราที่ไปเที่ยวมีน้องคนหนึ่งเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องการจัดการทั้งหมด ตั้งแต่การจองที่พัก จัดรถ จัดโปรแกรม ( น้องคนนี้เค้าเคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อนค่ะ ไม่ใช่ครั้งแรก ) ทีนี้ เราอยู่กรุงเทพฯ กัน การจะไปสำรวจถึงพื้นที่มันเป็นเรื่องยากมาก น้องเค้าก็เลยใช้วิธีหาทางเน็ตค่ะ จนไปเจอรีสอร์ทแห่งหนึ่ง ชื่อว่า "****"  (มา edit ชื่อออกภายหลังเนื่องจากมีการส่ง comment ข้อมูลแย้งเข้ามา แต่ขอยืนยันว่าชื่อที่ใส่ไปในตอนแรกไม่ใช่การใส่ร้ายใครแน่นอน)   ซึ่งจากภาพในเน็ตดู OK และ perfect มากๆ เพราะเป็นเรือนไทยรูปแบบชนบท ตั้งเรียงรายอยู่ริมแม่น้ำปาย ดูร่มรื่นน่าพัก และจากรีสอร์ทนี้สามารถเดินทางลัดไปหาถนนคนเดินของปายได้ในระยะไม่ไกลนัก น้องเค้าก็เลยโทร.ไปคุย ทางเจ้าของรีสอร์ทยืนยันว่าสามารถรับคณะของเราได้ น้องเค้าก็เลยจองที่นี้ไว้ 1 คืน ( คณะของเราจะตระเวนพัก แม่ฮ่องสอน ปาย และเชียงใหม่ แห่งละ 1 คืนค่ะ และค้างบนรถเที่ยวไป 1 คืน ) สำหรับทั้งคณะ 32 คน  โดยมีการส่งใบจองห้องพักล่วงหน้า 6 เดือนอย่างที่บอกข้างต้น และทางรีสอร์ทเองก็มีหนังสือตอบยืนยันมา จนกระทั่งประมาณปลายเดือนกันยายนหรือต้นเดือนตุลาคมจำได้ไม่แน่ชัด ทางรีสอร์ทก็ขอให้ทางคณะโอนเงินค่าที่พักไปให้ก่อน ซึ่งทางเราก็โอนให้ทันทีไม่ได้มีอิดออดแต่อย่างใด และทางน้องที่เค้าจองที่พักก็ติดต่อกับทางรีสอร์ทเป็นระยะๆ เพราะกลัวจะมีข้อผิดพลาด ก็ไม่พบว่าจะมีปัญหาอะไร

ปรากฏว่าพอถึงวันจริง คณะเดินทางไปถึงปายคืนวันที่ 5 ธันวาคม ประมาณทุ่มกว่าๆ เห็นจะได้ บรรยากาศมืดมิดเพราะเป็นหน้าหนาว รถของเรา (รถตู้ 3 คัน แต่ไปถึงไม่พร้อมกัน) พยายามมองหาทางเข้ารีสอร์ท พบว่าเป็นป้ายชื่อเล็กจิ๋วอยู่ใต้สุดของป้ายอื่นๆ ชี้ให้เข้าไปในถนนแคบๆ เส้นทางขรุขระๆ เฉอะแฉะ และแสนจะวกวน เราก็ยังอุตส่าห์เอารถตะลุยเข้าไป และแล้ว เราก็พบว่ารีสอร์ท **** ที่เราจองไว้ ยังสร้างไม่เสร็จค่ะ!!!  สิ่งที่พวกเราเห็นตรงหน้าคือ กองวัสดุก่อสร้างระเกะระกะ บ้านที่ขึ้นโครงไว้แต่เสา 1 หลัง รถปิ๊กอัพที่มีที่นอนกองอยู่บนกระบะหลัง 4-5 อันมั้ง จากนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งมาแสดงตัวว่าเป็นพี่สาวเจ้าของรีสอร์ท ออกมาบอกว่า น้องชาย (ซึ่งมีชื่อเป็นเจ้าของรีสอร์ท) ออกจากงานที่โรงแรมดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ นึกอยากทำรีสอร์ทแต่ไม่มีประสบการณ์ ก็เลย “หัดทำ” โครงการนี้ก่อน (โดยเอาเราเป็นหนูทดลองเนี่ยนะ)  และมีปัญหาบางอย่างทำให้สร้างไม่เสร็จ ซึ่งปัญหาตามที่เค้าอ้างมาก็คือ 1) อบต. ไม่อนุมัติแบบก่อสร้าง ( อ้าว! แล้วที่ขึ้นโครงไปแล้ว แปลว่าสร้างก่อนขออนุญาตทางการสิ แล้วบ้านอันสวยงามที่นำไปโชว์ในเน็ตล่ะ มาจากไหน )   และ 2) ช่างที่ปายค่อนข้างเล่นตัว ทำงานช้า และเจรจาด้วยยาก ถ้าไม่อยากทำก็ไม่ทำซะงั้น  ( จริงเร้อ....มันอาชีพเค้านะ ) ทางพี่สาวเจ้าของรีสอร์ทก็บอกว่า ขอโทษ และอยากขอให้พวกเราอภัยให้กับ “เด็กหัดทำ” ด้วย (พูดง่ายมากเลย)

เราถามถึงวิธีแก้ปัญหา เพราะเราจะไปหาที่พักในช่วง peak อย่างนี้แบบปัจจุบันทันด่วนมันเป็นไปไม่ได้ ขนาดลานวัด+โรงเรียนยังมีคนไปกางเต็นท์กันเต็มเลย ถ้าให้คณะเรากางเต็นท์ ไม่มีพื้นที่แน่ๆ และพวกเราก็ไม่ได้เตรียมเต็นท์หรืออุปกรณ์ยังชีพสำหรับกรณีนั้นไป ทางผู้หญิงคนนี้ก็บอกว่าได้แก้ปัญหาไว้ให้เราแล้ว คือ ได้เจรจารีสอร์ทข้างเคียง ขอบ้านไว้ให้เราได้ 6 หลัง ซึ่งจะรับคนได้หลังละ 2 คน 2 หลัง และ 3 คน อีก 4 หลัง เท่ากับว่ารับได้เต็มที่ไม่เกิน 18 คน แต่ปัญหาก็คือว่า ขณะที่คณะเราไปถึงนั้น ไฟดับ ซึ่งเค้าบอกว่าที่นั่นไฟดับเป็นปกติ ดับอยู่บ่อยๆ ทำเหมือนเรื่องธรรมดางั้นแหละ ผลจากไฟดับทำให้บ้านทั้ง 6 หลังที่จัดไว้ให้แล้วไม่มีไฟฟ้าและไม่มีน้ำใช้ด้วย (ต้องใช้ไฟกับเครื่องปั๊มน้ำหรืออะไรก็ไม่รู้)  ที่นี้จะพักกันยังไง ถามหาไฟฉาย ทางเค้าก็ไม่มีไฟฉายให้ ( ทั้งๆ ที่บอกไฟดับเป็นปกติเนี่ยนะ)  รวมทั้งคนที่เหลืออีกล่ะจะจัดการยังไง  คณะมีตั้งสามสิบกว่าคน

สักพักใหญ่ประมาณชั่วโมงกว่าๆ ไฟฟ้ามา เป็นอันว่าบ้าน 6 หลังมีน้ำมีไฟล่ะ แต่คนที่เหลือยังไม่รู้ชะตากรรมว่าจะนอนที่ไหน สรุปแล้วสิ่งที่เค้าจัดให้เรา (ซึ่งด้วยสภาวการณ์บังคับทุกคนก็ต้องยอมรับ) คือ คนส่วนหนึ่งได้พักในบ้าน 6 หลังที่เค้าขอความอนุเคราะห์รีสอร์ทข้างเคียงมาได้ ( ค่าใช้จ่ายที่คิดจากเราไปล่วงหน้าคือ คืนละ 1800 บาท ) สภาพบ้าน OK แต่เป็นบ้านเปล่าๆ กล่าวคือ มีเตียง 1 เตียง สำหรับบ้านที่ให้พัก 2 คน และเตียง 2 เตียง สำหรับบ้านที่ให้พัก 3 คน มีราวแขวนผ้า 1 ราว ไม่มีตู้ โต๊ะ หรือเฟอร์นิเจอร์อื่นๆ  สิ่งอำนวยความสะดวกมีทีวี 1 เครื่อง  พัดลม 1 ตัว (ซึ่งถ้าไปหน้าร้อนคงจะเสี่ยงมากเพราะติดพัดลมไว้ใกล้กับหัวมุ้งแบบกลมๆ ครอบลงมา แบบกลดพระธุดงค์น่ะค่ะ ถ้าพัดลมช๊อตก็ไฟลุกติดมุ้งคลอกคนตายได้เลย บ้านเป็นไม้อีกต่างหาก เชื้อเพลิงชั้นดีเลย )  ยังดีว่าบ้านส่วนนี้มีห้องน้ำในตัวและมีเครื่องทำน้ำอุ่นให้ แต่ถ้าอาบๆ อยู่ เกิดไฟดับกะทันหันก็ซวยไป อ้อ! ยังมีผ้าเช็ดตัวสีเหลืองมอๆ ให้คนละ 1 ผืน  เอาล่ะ พอถูไถ บางคนก็เอาผ้าเช็ดตัวของตัวเองไปก็ไม่ต้องเสี่ยงกับผ้าของเค้า

ส่วนคณะที่เหลือถูกจัดให้ไปนอนในบ้านที่ประกอบไว้อย่างคร่าวๆ  เท่าที่พี่ได้เดินไปดู 1 หลัง พบว่า ฝาเป็นไม้ขัดแตะที่สั่นไหวได้ตามแรงลมพัด ประตูที่ทำมาก็เหมือนจะผิดขนาดกับกรอบประตู เพราะมีช่องว่างระหว่างขอบประตูด้านล่างกับพื้น ช่องนี้กว้างประมาณคืบหนึ่ง ความยาวก็ตามแนวประตู  ช่องนี้คนนอกสามารถสอดมือเข้าไปดึงขาคนข้างในได้สบายๆ กลอนประตูไม่มี ใช้ลวดเกี่ยวแทนค่ะ  ส่วนห้องก็เล็กมาก วางที่นอนเดี่ยว (แต่ให้นอน 2 คน) ได้ 1 อัน แบบวางกับพื้น ไม่มีเตียง มีพื้นที่รอบๆ ที่นอนให้พอวางกระเป๋าได้แค่นั้นแหละ ถ้าจะเดินก็ต้องหลบกระเป๋าข้ามไปข้ามมาเอาเอง บ้านที่ให้คนที่เหลืออยู่นั้นก็ไม่ได้อยู่ใกล้กัน แต่กระจายกันอยู่  ที่สำคัญคือไม่มีห้องน้ำค่ะ ต้องเดินออกมาใช้ห้องน้ำรวมกับพวกที่ไปกางเต็นท์นอน ระยะทางการเดินไกลพอสมควร นี่คือบ้านที่เค้าคิดเงินเราแบบให้โอนไปล่วงหน้าในราคาคืนละ 1500 บาทค่ะ บ้านหลังอื่นๆ พี่ไม่ได้เดินไปดูนะคะ แต่มาถามคนที่เหลือในวันต่อมาก็ดูเหมือนว่าจะสภาพไม่ได้แตกต่างกันเท่าไรนัก พี่โชคดี (ที่อาวุโส) เลยได้พักบ้านในกลุ่มแรก แต่พวกเค้าต้องทนพักทุเรศๆ อย่างนั้น เพียงแค่ให้มีที่ซุกหัวนอนกันหนาวไปคืนหนึ่ง  อาหารเย็นก็ต้องเดินข้ามสะพานข้ามแม่น้ำปายไปหากินกันเอาเองตามยถากรรมเพราะที่นั่นไม่รับทำอาหารค่ะ ถ้าต้องการอาหารต้องแจ้งล่วงหน้าแล้วเค้าจะไปขอให้รีสอร์ทข้างเคียงช่วยทำให้

 วันรุ่งขึ้นพวกเราก็รีบเช็คเอ๊าท์กันตั้งแต่ตีสี่ครึ่งเลยค่ะ เรียกว่าทำไงก็ได้ขอให้ไปพ้นจากที่นั่นเร็วที่สุด เช้าวันนั้นมีการทำข้าวต้มมาให้คณะกิน  (ซึ่งตรงนี้จะอ้างเป็นบุญเป็นคุณไม่ได้ คณะเราจ่ายไปตั้งเท่าไหร่) มีกาแฟและน้ำขิง (ตั้งบนเตาไฟฟ้า แต่น้ำเย็นเจี๊ยบ จนเราไปพบทีหลังว่าเด็กคนงานไม่ได้เปิดสวิทช์เตา) ยืนกินกันระเกะระกะเพราะมีเก้าอี้อยู่สิบกว่าตัวเท่านั้นเอง  และก่อนเดินทางออกมา เจ้าของรีสอร์ทซึ่งมาปรากฏตัวให้เราเห็บแว๊บๆ เมื่อคืน ( ให้พี่สาวออกหน้าตลอด...แมนมากกกก ) ก็เอา postcard มาให้เป็นที่ระลึก บอกว่า ภาพใน postcard เป็นภาพเดียวกับภาพที่ลงเว็บไซต์  ซึ่งในภาพไม่ได้มีระบุเลยว่าเป็น “ภาพจำลองสถานที่จริง” เพราะของจริงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย เป็นการเสริมแต่งภาพให้ดูดี และลบสิ่งที่เป็นจริงอันเลวร้ายออกไป (ในภาพไม่มีกองเกะกะอะไรเลย โล่ง+ร่มรื่นมาก)  สำหรับพวกเรา มันก็คือฝันแหละ แต่เป็นฝันร้าย
 

จริงๆ แล้ว พี่พยายามจะถ่ายรูปมาให้ดูเป็นหลักฐาน ( แม้ว่าจะโดนเหล่พอสมควร) แต่ถ่ายมาแล้วรูปมันมืดมากๆๆ เลย กล้องที่ใช้เป็นของมือสมัครเล่นค่ะ ประกอบกับไฟที่เค้าใช้เป็นไฟหลอด แสงมันออกเหลืองๆ ไม่สว่างเหมือนนีออนค่ะ ตอนนี้ก็กำลังขอรูปกับน้องที่เป็นคนจองที่พักซึ่งเค้ามีกล้องที่มีคุณภาพดีกว่า ถ้าได้แล้วจะมาลงแทรกรูปให้ดูทีหลังนะคะ

บอกตรงๆ ว่าพี่โมโหมาก คนในคณะหลายๆ คนก็โมโห ไม่ใช่ว่าเราทนความลำบากไม่ได้ หลายๆ คนในคณะเคยนอนเต็นท์ หรือบุกป่าฝ่าดงมาแล้ว แต่นั่นคือเรารู้ตัวก่อน และมีการเตรียมอุปกรณ์ไปพร้อม ( สำหรับพี่เอง มีอุปกรณ์สำหรับการนอนกลางดิน กินกลางทราย เพียบ แต่งานนี้ไม่รู้ตัวจึงไม่ได้เตรียมอะไรไปเลย )

อยากถามความเห็นสมาชิกว่าเรื่องนี้ใครน่าจะเป็นคนผิดที่สุดคะ

1)      น้องคนจองผิดมั้ย ที่เชื่อข้อมูลและภาพในเน็ตว่าจริง โดยไม่ได้ตะกายจากกรุงเทพฯ ไปดูสถานที่จริงที่ปาย ( จังหวัดแม่ฮ่องสอน ) ล่วงหน้า -- แต่จริงๆ แล้ว การจองทางเน็ตก็เป็นเรื่องที่ใครๆ ก็ทำกันนะ
2)      หรือว่าเจ้าของรีสอร์ทผิด ที่สร้างรีสอร์ทก่อนที่จะขออนุมัติจากอบต. แถมรีสอร์ทยังสร้างไม่เสร็จ แต่กลับนำภาพที่ตกแต่งขึ้นมาไปลงโฆษณาในเน็ต  (เข้าข่ายหลอกลวงประชาชนมั้ยเนี่ย)  และยังกล้ารับออร์เดอร์ลูกค้า ทั้งๆ ที่ไม่มีความสามารถ ( ต่อให้สร้างเสร็จ รีสอร์ทของเขาก็มีแค่ประมาณ 10 หลัง ไม่สามารถรองรับคน 32 คนได้แน่นอน ) รวมทั้งการไม่มีการแจ้งปัญหาให้ผู้สำรองห้องพักได้ทราบล่วงหน้า ปล่อยจนเค้าเดินทางมาถึง และต้องยอมรับสภาพแบบที่เป็น โดยไม่คิดรับผิดชอบอะไรมากกว่าจัดที่ซุกหัวนอนให้ตามยถากรรม ไม่มีการพูดถึงเงินที่เราโอนไปแล้วในราคาที่น่าจะได้พักดีกว่านี้

3)      คุณเชื่อมั้ยว่าช่างที่ปายเล่นตัว อยากหยุดก็หยุด อย่างที่เค้าบอกจริงๆ  ( มีคนหนึ่งในคณะคิดว่า เรื่องนี้อาจเป็นแค่ข้ออ้าง จริงๆ แล้ว น่าจะหมดทุนมากกว่า อาจหมายน้ำบ่อหน้าว่าลงเน็ตให้คนจองเข้ามาแล้วโอนเงินก่อน เพื่อนำเงินนั้นมาเป็นทุนก่อสร้าง คือ ขายก่อนสร้างว่างั้นเถอะ กะว่าจะได้ลูกค้าเยอะๆ มีเงินเข้าเยอะๆ  แต่บังเอิญมีคณะเราเท่านั้นที่ซวย จองเข้ามาเพียงคณะเดียว เงินเลยไม่พอ)

4)      หรือสุดท้าย คณะที่ไปนี้ผิดเอง ที่ไว้ใจน้องคนที่ให้จอง ปล่อยเค้าดำเนินการโดยอิสระไม่คอยถาม แต่เค้าก็เคยจัดทัวร์สำเร็จด้วยดีมาแล้วหลายครั้งนะคะ  และสำหรับครั้งนี้ เรื่องที่พักที่ตัวเมืองแม่ฮ่องสอนกับเชียงใหม่ไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ แม้จะไม่ใช่ห้าดาวแต่ก็ได้ที่พักที่ดีมากๆ  -- ส่วนที่ปาย แม้มีปัญหาก็เข้าใจว่ากว่าจะรู้มันก็สายเกินแก้แล้ว

ไม่รู้ว่าเรื่องนี้เราจะร้องเรียนใครได้บ้าง อยากจะร้องเรียน สคบ. เพราะหลักฐานเอกสารการจอง-การยืนยันยังเก็บอยู่ แต่ก็กลัวว่าเค้าจะรีบสร้างให้เสร็จเพื่อกลบเกลื่อนทำลายหลักฐาน จะกลายเป็นเราแจ้งเท็จไป

ช่วยกันออกความเห็นหน่อยนะคะ แล้วจะกลับเข้ามาอ่าน ตอนนี้ขอไปส่ง mail หาเพื่อนที่ทำงานบริษัททัวร์  2-3 แห่งก่อน ตอนนี้ยิ่งใกล้เทศกาลอยู่ด้วย กลัวพาลูกค้าไปเจอแบบพี่จะโดน complain เสียงานเปล่าๆ  

จะว่าไปแล้วรีสอร์ทนี้ถ้าเค้าอดทนรอสักนิดให้สร้างเสร็จจริงๆ แล้วค่อยรับแขกมาพัก จะเป็นที่พักที่น่าจองที่สุด เพราะแบบที่ออกไว้ก็ดูสวยงามดี และอยู่ในทำเลที่ดีมากๆ ด้วย ไม่น่าทำแบบนี้เลย