+++ ปรึกษาปัญหา ทะเลาะกับแม่ค่ะ +++

เราสงสัยค่ะว่า พักนี้ เรามักจะมีเรื่องทะเลาะ เคือง กับแม่บ่อยมาก

ตั้งแต่กระทู้ที่แล้วที่เคยตั้งไป

ตอนนี้ก้มีมาไม่ขาดสายค่ะ

แม่เราเป็นคนที่หัวโบราณ แบนทุกสิ่งอย่าง ฟังความข้างเดียว มองอะไรด้านเดียว ไม่ยอมรับอะไรที่ตัวเองไม่เคย

เราเข้าใจค่ะ ว่าไม่มีใครหวังดีเท่าพ่อแม่ แต่ทำไมคะ แม่ถึงชอบคิดว่าตัวเองเครียดเป็นอยู่คนเดียวหรอคะ เราก้เครียด เครียดมากด้วย

ก้คงเป็นเรื่องปกติ ที่แม่จะบ่น แต่นี่เล่นบ่นทุกวัน เรื่องซ้ำๆ เดิมๆ จนมีอยู่วัน เราตอบกลับไปแบบกระแทกเสียง แม่เราก้อึ้งๆ

เพราะปกติเราจะเงียบๆ แล้วก้ไม่โต้ตอบ แต่บางที คนเรามันก้มีน้ำอดน้ำทนนะคะ รู้ค่ะว่าบาป แต่เราก้ไม่อยากฟังคำพูดแดกดัน

ส่วนตอนนี้เราก้รู้สึกหมดอะไรตายอยาก คือเรายังเรียนอยู่ ตอนนี้เราอยากต่อผม หรือ ตัดผม ไปก้ได้ให้เป็นทรง

เพราะตอนนี้ผมเราน่าเกลียดมาก เป็นตัดปลายตรงๆ เพราะแม่เอง แม่ทั้งหมดที่เป็นคนบังคับให้เราตัด

ตอนแรกเราก้บอกแค่เล็มพอนะ พอออกมาเราอึ้งมาก ผมเรายาวช้า อุตส่าห์ไว้ ไม่ตัดไปเกือบครึ่งปี

นี่เล่นสั้นมาก เลยบ่ามานิดเดียว ทั้งๆ ที่แต่ก่อนเป็นผมรากไทร ยาวเลยเสื้อในไป แม่ก้ตักส่วนรากไทรไปหมด

คืนแรกเราก้ร้องไห้ เพราะผมมันอุบาทมาก อยากซอยสั้นแต่กลัวดับกว่าเดิม คิดจะต่อ แม่ก้ว่าไม่ให้อีก

เราไม่เข้าใจว่า ต่อผม ให้ผมยาว มันผิดจริยธรรมเลยหรือคะ มันผิดมากหรอ กะแค่จะไปต่อ ให้ยาว

เราไม่ได้ไปต่อแล้วซอยพังค์ แค่อยากให้มันยาว ทำได้หลายทรง แต่ยังไงไป รร เราก้ผูกหางม้าปกติ

เราไม่เข้าใจว่า ในสายตาของผู้ใหญ่ มันเป็นเรื่องเสียหายขนาดไหนคะ

เพราะผมเราตอนนี้ ครึ่งๆ กลางๆ ถ้าจะไปซอยให้เข้าทรง ก้จะค่อนข้างสั้น ผูกมา ก้ยังดูผิดมากกว่าไปต่อผมตรงอีก

เราเบื่อ เหนื่อย ที่จะอธิบาย ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงให้ต่อได้ เราก้ถามว่า ต่อกิ๊บได้ไหม เดี๋ยวนี้เค้ามี

แม่เราก้ไม่ให้ แล้วก้ใช้คำพูดเสียๆหายๆ ซึ่งเราอยากต่อผมนะไม่ได้ไปติดยา กินเหล้า สูบบุหรี่หรอ?

มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ บอกว่าถ้าต่อ จะโกรธมากแล้วก้จะไม่เห็นว่าเป็นลูก ... คือ จริงจังไปมั้ย?

กฏที่ รร เค้าก้ไม่ว่า ถ้าเราต่อยาว แล้วไม่ได้ซอยหรือทำสีแบบน่าเกลียดเกิน

แล้วแม่เราก้มาพูดอย่างกับว่าเราหมกมุ่นไป กับแค่เรื่องผม ทำไมไม่คิดกลับไป ใครทำให้เราหมกมุ่น??

ใครทำให้เราเครียดและคิดเรื่องต่อผม เราเบื่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หรือเราจะเข้าวัย เบื่อพ่อแม่แล้วคะ

Discussion (20)

พี่กับแม่เคยทะเลาะกันมาก่อน ปัจจุบันเป็นคุณแม่มีลูกสาวสองคน วันนึงพี่ร้องเพลงกล่อมลูก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงนึกร้องเพลงนี้ แต่พอร้องแล้วพี่ก็ร้องไห้ไปด้วย เพราะตอนนั้นเข้าใจทั้งความรู้สึกของคนเป็นลูก และความรู้สึกของคนเป็นแม่

ลองอ่านดูแล้วกันนะคะ

แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง แม่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่ครั้งเมื่อยังนอนเปล

แม่เราเฝ้าโอ้ละเห่ กล่อมลูกน้อยนอนเปล ไม่ห่างหันเหไปจนไกล

แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ

เติบโตโอ้เล็กจนใหญ่ นี้แหละหนาอาลัยมิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม

ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัน แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน

บวชเรียนพากเพียรจนสิ้น หยดหนึ่งน้ำนมกินทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย
================================================

พี่เป็นกำลังใจให้น้องกับแม่เข้าใจกันเร็วนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

ตอนเราเด็ก ๆ ที่บ้านอาม่าจะจับตัดผมสั้นทุกคน
เพราะอาม่ามีความคิดที่ว่า เด็กผู้หญิงผมยาว วันๆก็ไม่เอาการเอางาน ไม่ทำอะไร มัวแต่นั่งเล่นผม หวีผม
แทนที่จะเอาเวลาไปอ่านหนังสือหรือว่าช่วยงานบ้านซึ่งเป็นประโยชน์มากกว่า
ตั้งแต่เด็กจนโต เราไม่เคยได้ไว้ผมเกินบ่าเลยค่ะ

ตอนนี้เก็บกด ผมยาวถึงเอวเลย!!! 5555+
แม่เราก็บ่นเรื่องทรงผม บ่นทุกวันนนนนนนนนนนนนนนน

เราไม่อยากเถียงเราเลยตามใจแม่ แม่อยากทำอะไรทำเลยค่ะ ทำเล้ย ทำเลย จะเด๋อ จะฟู จะชี้ยังไงตามใจแม่เลยค่ะ ขอให้แม่ถูกใจ แม่ก็แปลกใจ ว่าทำไมเราไม่โวย

เราเลยบอกว่า หนูเถียงไปก็ไม่ชนะแม่อยู่ดี เดี๋ยวพอเข้ามหาลัย แม่ก็ไม่ได้บริหารทรงผมหนูแล้วน่า (ดักไว้ 5555+)

แม่เลยหัวเราะ แล้วก็เซตผมเราซะไม่เป็นผู้เป็นคนเลย (ไปดูรูปมอปลายทีไรแล้วฮามากๆ)

ตอนนี้เราอยุ่มหาลัยแล้วค่ะ แม่ก็ไม่เคยวุ่นวายกะทรงผมเราเลย แต่เราก็ชินซะแล้ว เวลาจะตัดทรงไหนต้องถามแม่ตลอดเลย (แต่มันดูเป็นคนขึ้นนะคะ 555)

อยากทำจมูกก็พาไป อยากได้คสอ.ตัวไหนก็ตามใจ (สงสัยรู้ว่าเมื่อก่อนแทบคร่าชีวิตลูก แฟนเฟินก็ไม่เคยมี เพราะผมฆ่าชีวิต 55555+)

ทำใจสบายๆค่ะน้อง ลองมองโลกในแง่ดีดูนะ เข้ามหาลัยเมื่อไหร่ น้องอยากทำอะไรก็ได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เราก็อยู่เมกาเหมือนคุณ winkiiz ล่ะ คิดถึงพ่อกับแม่ที่คอยบ่นๆๆ มากๆ


ขอพูดอย่างตรงไปตรงมานะคะ น้องอย่าโกรธล่ะ ลองคิดดูว่า

ท่านเป็นแม่เรานะ....นานนะกว่าจะเลี้ยงให้โตขนาดนี้ ยากนะ เหนื่อยนะ ไม่ใช่ง่ายๆ นะ
ต้องร้องไห้ ปวดหัว เวลาหนูเจ็บ หนูป่วย ร้องไห้งองแง สารพัด




"ผม" กับ "แม่" เลือกอะไรคะ?


* แก้คำผิดค่ะ
นี่ เชื่อเรานะ วันนึงไม่มีคนบ่นแล้วจะเหงา
ตอนนี้เราอยู่อเมกา ชีวิตอิสระทุกอย่าง
เมื่อก่อนทะเลาะกะพ่อแม่บ่อยมาก เรียกว่าบ้านเราทุกคนจะต้องทะเลาะกะเราไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
เราก็ไม่เข้าใจว่าเราผิดอะไรนักหนา
แต่พอมาอยู่อเมกา อยากทำอะไรก็ทำ
ทุกคนที่บ้านตามใจ อยากได้อะไรก็ส่งมา ไม่เคยบ่น เคยว่า
มันกลับมีความรู้สึกนึงในใจว่า เออ ทำเหมือนเมื่อก่อนก็ได้นะ

หลังๆเราเรียนวุ่นๆ ไม่ค่อยได้คุย
เราโคดคิดถึงเสียงบ่นของพ่อแม่เลย



ตอนนี้เทอมีเค้าอยู่ใกล้ๆมันก็รู้สึกรำคาญ (ใช่มั้ย พูดกันง่ายๆ)
เราก็เคยเป็น บ่นอยู่นั่นแหละ เรื่องเท่าขี้เล็บทำยังกะเผาบ้าน
แม่เราก็เคยตัดหน้าม้าทุเรศๆให้เราตอนเปิดเทอมใหม่ เต่อมาก อายแทบมุดแผ่นดินหนี
ตอนแรกดูดีมีชาติตระกูล วันก่อนเปิด แม่บอกว่านิดเดียวยาวแล้ว
เหอะๆ เต่อทุเรศ หน้างี้บานเลย เราโกด ร้องไห้ ไม่คุยกะเเม่เราเป็นอาทิด
แม่เราก็ไม่ง้อ 555 สุดท้าย ยังไงก็ยังเป็นแม่ลูกกัน
มันตัดไม่ขาดหรอก

เป็นกำลังใจให้นะ ใจเย็นๆ พูดกันดีๆ แล้วจะได้อะไรหลายๆอย่างจากการพูดกันดีๆ
เรามารู้และเข้าใจตอนอยู่อเมกาคนเดียวนี่แหละ ^^