กังวลอนาคตจนนอนไม่หลับ

   โอเค การคิดเผื่อไว้ถึงอนาคตมันก็ดีจะได้เตรียมตัวไว้ มันก็ดี เเต่ผมคิดมากไป คิดทุกวันคิดทุกคืน ผมคิดตลอดเวลาว่าสิ่งที่ทำตอนนี้กำลังกลายเป็นความทรงจำ สิ่งที่ทำวันนี้ผมจะยังจำมันได้รึเปล่า? วันนี้ก็จะกลายเป็นอดีต คนที่รักจะตายไปไม่เหลือสักคน คิดย้ำๆว่าต้องมีใช้เวลาให้คุ้มที่สุดก่อนที่จะไม่ได้ทำอีก ใช้ชีวิตกับครอบครัว จนไม่ให้รู้สึกเสียดายเมื่อพวกเค้าไม่อยู่เเล้ว ผมคิดเเบบนี้ทุกคืนเริ่มตั้งเเต่เมื่อ3ปีที่เเล้ว ตั้งเเต่ม.1 นอนไม่หลับคิดว่าวันนี้เราทำอะไรที่คุ้มค่าไปรึยังใช้ทุกเวลาให้ดีที่สุดเเล้วจริงๆใช่มั้ย? คิดทุกคืนว่าถ้าทุกคนหายไปเเล้วจะอยู่ยังไง กลัว... คิดจนจะเป็นบ้าอยู่เเล้ว เป็นเพราะว่าผมเกิดมาช้าด้วยเเค่ตอนผมอยู่ม.ต้น พ่อผมก็อายุ60แล้ว ญาติเเก่ๆที่สนิทก็ค่อยๆหายไปที่ละคน ผมกลัวว่าถ้าวันนั้นที่ป้า ลุง เเม่ พ่อ ทุกคนจะถึงเวลาหายไปด้วย คิดไม่ออกเลยว่าถ้าเรียนจบเเล้ว ผมจะยังเหลือทุกคนครบรึเปล่า ผมอยากจะไปหาหมอจิตเเพทย์นะ ไม่รู้ว่าจะไปหายังไง ผมไม่อยากคิดย้ำแบบนี้ทุกคืนอีกเเล้ว ผมนอนไม่หลับทุกคืน ผมอยากหยุดคิดเเบบนี้สักทีมันทรมาณมากเลย