[Puppy Love Special] อยากฟังเรื่องรักๆของสาว Jeban
-uSama-18ไม่ว่าจะเป็นรักเก่า รักปัจจุบัน อะไรก็ได้จ้า
Discussion (18)
ห้องหนึ่งแล้วสักพักน้องรักก็บอกว่าให้ส่องดูผู้ชายคนนึงเหมือนซีวอนเลย
พลอยก็เลยหาดูปรากฏว่าเค้าก็ส่องพลอยอยู่นะ พอพลอยกดส่องไป อ๊ะ หล่อมากๆ
ก็เลยถามชื่อ เค้า เค้าก้แนะนำตัวเอง คุยไปคุยมา เค้าบอกเค้าอยู่ "อังกฤษ"
พลอยก็เซ็งเลย ไม่อยากมีแฟนอยู่ไกลๆไง รู้สึกมันคงรักกันไม่ได้แน่ๆ ห่างกันขนาดนั้น
พอคุยได้สักพักรู้สึกเลยว่าใช่ คือหน้าตาเนี้ยสเปคอยู่แล้วอะค่ะ หล่อ น่ารักมากๆ
แต่ที่โดนมากคือนิสัยแบบใช่เลยที่หามานาน คือคุยกันถูกคอ และบ้าๆพอกันกะพลอยอะ
สักพักเค้าก็ขอพลอยเป็นแฟนทั้งๆที่ไม่ได้เคยเจอกันเนี้ยล่ะ แต่มันผูกพันธ์มากๆแล้ว
พลอยก็โอเคอะนะ เพราะเค้าก็ใช่สำหรับพลอยมากๆเหมือนกัน จนตอนนี้คบกันมาก็
ปีกว่าแล้วค่ะ เมื่อปีที่แล้วเค้าก็กลับไทยมาหาพลอยแล้วอยู่ด้วยกันตลอดเลยอะค่ะ
เค้าก็เจอกับที่บ้านพลอยแล้ว และพลอยก็เจอกับที่บ้านเค้าแล้วด้วยอะค่ะ ผู้ใหญ่ก็รับทราบ
ว่าคบกันแล้ว ที่สำคัญทางที่บ้านเค้ารักพลอยมากๆเลย ชวนพลอยไปอยู่ที่นู้นด้วยตลอด
ที่บ้านพลอยก็รักเค้ามากๆ เหมือนกัน ขนาดปู่พลอยดุๆยังรักเค้าเลย เพราะเค้านิสัยดีจริงๆ
ตอนนี้ก็คุยกันทุกวัน ตอนที่พิมพ์อยู่เนี้ยก็คุยกันอยู่นะคะ รู้เลยค่ะว่าทฤษฏีรักแท้แพ้ระยะทาง
ใช้ไม่ได้กับพลอยหรอก ถึงจะเหงาอยู่บ้างเวลาไปไหนมาไหนไม่มีใครให้ควง
แต่คนที่รักเรามากขนาดนี้ แคร์เรามากขนาดนี้ และเป็นคนที่เราตามหามาตลอดใครจะ
ปล่อยให้หลุดมือไปล่ะคะ แต่เรื่องทะเลาะกันก็มีนะ เพราะต่างคนต่างเด็กเอาแต่ใจ ขี้งอน
แต่สักพักก็หายค่ะ และที่สำคัญเค้ามาสารภาพว่าแอบมองพลอยมานานแล้วหลายวันแล้ว
แต่คุยไม่ได้เพราะพลอยตั้งไพรเวทไว้ เค้าบอกเค้าชอบพลอยมากตั้งแต่แรกเห็นเลย
คนนี้ล่ะคือเค้าคนนั้นที่พลอยรักมากๆ
บางทีก็เป็นน้องหมาชิสุ ขี้อ้อน แสนดี
แต่บางทีก็เป็นหมาป่า เอาแต่ใจ ขี้โมโห
เราก็เลยฝากเค้าซื้อทุกวัน
เค้าก็เอามาให้ทุกวัน นานวันเข้าเค้าก็ไม่เอาเงิน
เราก็เพื่อนกันมันต้องอย่างงี้ซิ
แล้วโรงอาหารโรงเรียนเรามันไกลจากอาคารมาก
ก็เลยไม่ค่อยจะไปกินข้าวกลางวันเท่าไหร่
บางวันเพื่อนสนิทผู้หญิงก็จะซื้อข้าวกล่องมาเผื่อ (จ่ายเงินนะคะ)
ตอนหลังๆเพื่อนที่เอาถุงเท้ามาให้ก็เอาข้าวมาให้ด้วย
(ไม่ต้องจ่ายเงินอีกแล้ว)
เราเลยเอาเงินไปใส่ลิ้นชักเค้าไว้ร้อยนึง
เขียนว่าไม่ต้องทอน ถุงเท้าคู่ละสิบแปดคู่ข้าวยี่สิบบาท 555
คือว่าถุงเท้าคู่ละสามสิบนะคะแต่เนียนๆ
เค้าเลยเอาเงินมาคืนตอนเที่ยงของอีกวัน
แล้วก็บอกว่าที่เอาข้าวมาให้กินอ่ะไม่คิด
ถือว่าเราเป็นเพื่อนกินข้าวกับเค้าก็พอ
กรี๊ด ! ไอ้นี่คิดกับเรามากกว่าเพื่อนแน่ๆ
ต่อมามีรายงานพระอภัยมณี
ครูให้เขียนก็ได้พิมพ์ก็ได้เราก็แบบว่าทำไม่เสร็จๆ
แต่พอมาเรียนเข้าห้องในลิ้นชักมีรายงานเสร็จสรรพ
เย็บเล่มเรียบร้อย พิมพ์อีกต่างหาก
แล้วก็พิมพ์ใส่กระดาษเล็กๆว่า
" เราว่าแล้วว่าก้อยต้องทำรายงานไม่เสร็จ"
เราก็มองไปรอบๆใครกันๆ
แล้วก็พูดให้เพื่อนสนิทฟัง
เค้าว่าต้องเป็นคนที่เอาถุงเท้ามาให้น่ะแหละ
คือช่วงนั้นคอมพิวเตอร์ยังแพงๆคนที่มีก็ต้องรวย
ก็มีไม่กี่คนในห้องที่มีน่ะค่ะ
เราก็ไม่รู้ยังไงทำตัวไม่ถูก
เป็นเพื่อนมาต้างสามปี
สุดท้ายก็แยกย้ายกันไปเรียนไม่ได้ติดต่อกัน
ล่าสุดไปเจอในไฮไฟว์ค่ะ
เค้ามีแฟนแล้วน่ารักดี เราก็มีแล้วแต่ไม่เปิดเผย 555
ยาวไปหน่อยรึป่าวคะ แบบว่าประทับใจว่า อย่างเราก็มีคนทำให้ขนาดนี้นะเนี่ย
เคยคบกะแฟนคนนึง...เค้าร้องเพลงเพราะมาก เล่นกีต้าร์ก็ได้ เปียโนก็เก่ง..ช่วงคบกันเค้าจะโทรมาร้องเพลงเล่นกีต้ร์ให้ฟังก่อนนอนบ่อยๆ โอ้ย...ตอนนั้น ปลื้มมั่กๆ ที่เซอร์ไพรส์สุดๆ คือวาเลนไทน์เค้าติดทริปหรืองานไรซะอย่างนี่แหล่ะ (ตั้งแต่สมัยสาวๆ เลยหลงๆลืมๆละ55) มารับเราเย็นมากๆๆ เราก็อารมณ์นอยด์ๆละ( ดอกมงดอกไม้ก็ไม่มี )เค้าขับรถพาเราไปบ้านเค้า แล้วให้เรานั่งลงข้างๆเค้าที่เก้าอี้เปียโน แล้วก็เล่นเปียโนให้เราฟัง....อ๊ากกก...อาการนอยด์หายไป..ใจละลายในบัดดล555+
แต่สุดท้ายก็เลิกรากันไปเพราะเหตุหลายๆอย่าง แต่นานๆก็มีเซย์ฮัลโหลทักทายกันบ้างค่ะ
ความทรงจำดีๆนี่นึกทีไรก็ได้อมยิ้มทุกทีจิงๆเนอะสาวๆ อิอิ
ขอเล่าด้วยคนน๊า ^^
ของเรารุ้จักกานก้อนานเปนปีกว่านู้นน.. แต่พึ่งจะมาคบกันจิง ๆก้อจะ6เดือนนิสๆแระค่ะ ตอแรกคุนแฟนเรามาจีบเราแล้วเราไม่ชอบอ่า (เพราะม่ายชอบคนหัวฟู 55+)บวกกับเค้าเป็นรุ่นน้องเราด้วยอ่ะค้ะ เราก้อแบบสเป็คเนี่ยคือรุ่นพี่เลยค่ะ ฮ่าๆ (แอบฝันเน้อะ) ก้อไม่ได้คุยกับเค้าแต่ไปคุยกะคนอื่น คุยเยอะเลยอ่า แต่คนเราจะหาคนที่นิสัยคล้าย ๆกะเราก้อยากเน้อะ เราเลยม่ายมีแฟนซะที เวลาก้อผ่านล่วงเลยไปเป็นปี เรากะคุนแฟนก้อไม่ได้ติดต่ออะไรกัน เราก้อเปลี่ยนเบอร์บ่อย ไม่ได้คุยกันเจอกันเลยค่ะ แบบขาดการติดต่อไปเลย ลืม ๆกันไปเลยว่ามีคนนี้อยู่บนโลกด้วยแบบนั้นเลยค่ะ แต่มีช่วงนึง เป็นช่วงที่เราเซงๆอ่าแล้วอยู่ดีๆเราก้อบังเอิญเจอเค้า ก้อทักทายกันไปตามประสาคนรู้จักแบบห่าง ๆแต่ด้วยที่เค้าชอบๆเราอยู่ เค้าเลยขอเบอโทร แล้วคืนนั้นเค้าก้อโทรมาหาเรา แล้วก้อถามเราว่าตอนนี้คบใครอยู่รึป่าว เราก้อบอกไม่มี เค้าก้อบอกขอจีบเราได้มั้ย ตอนแรกเราก้อแบบ อย่าพึ่งจีบเราเลย ไรงี้เพราะเราก้อยังไม่ค่อยมั่นใจว่าจะเข้ากันได้มั้ย คือเราก้อกลัวจะเสียใจอ่ะค่ะ แต่เค้าก้อตื้อไม่ยอมเลิกซะที จนเราแบบเริ่มเซง ๆเลยไปปรึกษารุ่นพี่คนนึงซึ่งเราก้อสนิทใจอ่าค่ะ แล้วพี่เค้าก้อบอกกับเราว่าให้ลองคุยๆไปก่อน สงสารเค้า (เหมือนเรานิสัยไม่ดีเลอะ) เราก้อคุยเพราะสงสาร เพราะเห็นความตั้งใจมาหลายทีแระ แต่พอได้รู้จักเค้า จิงๆแล้วคนละแบบกับที่เราคิดไว้เลยค่ะ เค้าน่ารักมั่ก ๆ เป็นผู้ชายที่อบอุ่น ๆ ตามใจเราทุกอย่างเลอะ จนเราหลงรักเค้าแบบไม่รู้ตัวเลยค่ะ อิอิ แต่พอคบไปได้ซักพักจากหัวฟูก้อเริ่มเป็นหัวงูมั่งอะไรมั่งแล้วค่ะ ฮ่าๆ (เราชอบแซวเค้าอ่าว่าหัวงู-*-)แล้วตอนนี้ก้อเป็นแฟนได้6เดือนกับ12วันแล้วค่ะ อิอิ
version II
คุณปะป๊าของเจ้าลิงสามตัวเป็นใครมาจากไหนล่ะ
ตอนป้าอยู่มอหกเพื่อนดูลายมือให้เขาบอกว่าเจอเนื้อคู่แล้ว ป้ายัง งง งง
แต่ก็เขานี่แหละ
ปะป๊า มาสอนพิเศษ เลขให้ป้าที่บ้านตอนอยู่ม.4 จ้ะ คุณเธอเรียนเภสัชอยู่ปีสาม...
สอนไปสอนมาก็ไม่ปิ๊งอะไรหรอก...........ข้ามไปเลย
มาเจออีกทีตอนป้ามาเรียนปีหนึ่งที่จุฬาแล้วพี่เขามาทำงานที่อีสาน
เวลามากรุงเทพก็จะพาป้าไปกินสุกี้ swensen ที่ มาบุญครอง (ป้าก็หลอกกินฟรีมาโดยตลอด)
แต่ สนุกสนาน สำราญ บานใจ กับหนุ่มๆข้างต้น ตามประสา วัยรุ่น
แต่ในทีสุดเมื่อป้าตาสว่างประมาณ ปี 3 ก็เหลียวซ้ายแลขวาพี่คนนี้นี่แหละที่ดีกับป้ามาตลอกจ้ะ
พอป้าเรียนจบปี 2533 ทำงานที่กรุงเทพฯ หนึ่งปี ป้าก็มาอยู่หาดใหญ่ทำงานแล้วก้แต่งงานปี 2535 นี่ก็17 ปีแล้วนะ
ถ้านับว่ารู้จักคุณสามีก็ตั้งแต่ปี 2527 โน่น
ไงจ๊ะซึ้งพอมั้ย...............
เรื่องมันยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล. คุณปะป๊า บอกว่าชอบป้าตั้งแต่ครั้งแรกที่พบก็คือวันที่ไปบ้านป้าวันแรกที่ไปสอนพิเศษ
แต่แกไม่รู้หรอก....)
สวัสดีจ้ะ...........
อยากยกไปตั้งกระทู้เองจัง มันยาววววววววววววววววววววว