review :เมื่อหมีควายอยากกลายร่าง (การเปลี่ยนแปลงตัวเองใน3ปีค่ะ)

สวัสดีเพื่อนๆชาวจีบันทุกคนค่ะ แนะนำตัวก่อนเลยนะคะ เราชื่อพู่ค่ะ อายุ22ปี  ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ปี4 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือค่ะ

    สิงเว็บนี้มานานแต่ไม่เคยตั้งกระทู้เป็นของตัวเองเลย ล่าสุดได้อัพรูปลงเฟสบุคแล้วเพื่อนๆถามกันมาเยอะว่า "นี่แกไปถอดหัวเปลี่ยนกับใครมารึเปล่า" ก็เลยอยากมาแชร์วิวัฒนาการการลดน้ำหนักและการดูแลตัวเองของเราให้เพื่อนๆที่กำลังพยายามเปลี่ยนตัวเองอยู่ได้มีกำลังใจว่าปลวกอย่างเรายังมาไกลขนาดนี้ได้ ดังนั้นคุณก็ต้องทำได้ค่ะ^^

ก่อนอื่นพาไปดูรูปตอนจบม.6 ขึ้นปี1กันก่อนดีกว่า ผ่างงงง!!!!

    อันนี้น่าจะเป็นตอนต้นปี 54 ค่ะ คือหน้าและเหนียงและขานี่คือย้อยย้วยกล้วยทอดมาก ยอมรับเลยนะคะว่าตอนนั้นไม่คิดเลยว่าตัวเองอ้วน+ขี้เหร่ขนาดนี้ ยังเข้าใจว่าชั้นก็แค่อวบนิดเดียวเอง(บ้านกระจกไม่ดีแน่ๆ) ก็เลยทำให้ไม่เกิดการสำนึกค่ะ ยังคงกินๆนอนๆจนน้ำหนักไปพีคสุดในชีวิตที่ 62kg.!!!!!!!!(เราสูง163)
  จากนั้นเราก็ก้าวสู่ชีวิตเฟรชชี่เต็มตัว มีความสุขแบบอ้วนๆของตัวเองไปจนกระทั่งโดนผู้หญิงคนนึงที่เค้าคงไม่ค่อยชอบหน้าเราเท่าไหร่ด่าเราว่า "อีอ้วน อีดำ อีหน้าสิว" เท่านั้นแหละค่ะ ขึ้นเลยยยย แต่ก็ทำได้แต่โมโหค่ะ เพราะมันก็จริงของเค้า เค้าพูดถูกหมดทุกอย่าง เรารู้สึกแย่มากๆก็เลยมาส่องกระจกดูตัวเอง เออหว่ะ นี่เราปล่อยตัวเองอ้วนขนาดนี้ได้ยังไง แขนขาก็มีแต่แผล สิวก็เต็มหน้า ดูไม่สดใสเหมือนเพื่อนๆเลย หมองตั้งแต่หัวจรดปลายนิ้วก้อยเท้า นั่นคืดจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนตัวเองของเราค่ะ ......
   เราเริ่มลดน้ำหนักโดยการลดอาหาร และแทบไม่กินแป้งเลย ใช้ความอดทนมากๆ ทำอยู่เป็นเทอมน้ำหนักลดไปแค่ประมาณ 2 กิโล เพราะมันทำไม่ได้จริงค่ะ ตะบะแตกเกือบทุกวัน เปิดเทอม2มาเลยเอาใหม่ค่ะ ทำแบบเดิมแต่มาด้วยความมุ่งมั่นที่มากขึ้นจนจบปี1 น้ำหนักลงมาเหลือ57กิโล ส่วนเรื่องปัญหาทางผิวหน้าก็หาหมอสิวทั่วๆไป เอายามาทา สิวอักเสบก็น้อยลงเยอะค่ะ ฝากไว้แต่ร่องรอยอารยะธรรม วิธีแก้ปัญหาของเราตอนนั้นคืออออ...ใช้รองพื้น แต่งหน้าแน่นๆ ปะโคมเข้าไป หน้านี่หนาตึ๊บ ยังไม่พอ อยากสวยต้องบิ้กอาย สารพัดสีสารพัดแบบตอนนั้นก็คิดว่าตัวเองสวยขึ้นละนะ 5555(เป็นคนที่หลอกตัวเองตลอดเวลาจริงๆ)

  ปิดเทอมกลับบ้านค่ะ เจอแม่ปุ๊บบแม่ตกกะใจกับอาการหน้าแน่นของลูกสาว จนแม่ต้องเตือนสติว่า "คนที่จะสวยเนี่ยมันต้องสวยจากข้างในมานะลูก ยิ่งทำแบบนี้เท่ากับหนูยิ่งหลอกตัวเอง" เราก็กลับมานั่งคิด เออจริง คือตอนนั้นเราติดบิ้กอายมาก ว่ายน้ำก็ไม่ถอด แต่งหน้าไปว่ายน้ำงี้ คือไม่กล้าหน้าสดให้ใครเห็นเลย กลัวโดนแซวกลัวโดนล้อมันเป็นปมมากอ่ะ
 3 เดือนในการปิดเทอมเลยตัดใจไปหาหมอสิวจริงจังค่ะ พักแต่งหน้าไปเลย แล้วแม่ก็ช่วยคุมน้ำหนักจนก่อนเปิดเทอมปี 2 น้ำหนักมาอยู่ที่ 55 kg.

 
    เนื่องจากเราลดน้ำหนักด้วยการลดอาหารเราก็เลยกลัวมันโยโย่ค่ะ ก็เลยบ้าออกกำลังกาย วันนึงเราจะเดินเยอะมากๆ เพื่อนให้รู้สึกว่าร่างกายได้ใช้พลังงานมากกว่าการนั่งเรียนไปวันๆ ถ้าว่างๆก็จะไปว่ายน้ำ น้ำหนักเราก็ค่อยๆลดๆ กินอาหารดีๆสิวก็เริ่มเป็นน้อยลง จนหนึ่งปีผ่านไป น้ำหนักเหลือ 53 kg.

  แล้วเราก็มีจุดเปลี่ยนในชีวิตอีกครั้งค่ะ!!  หลังจากที่เป็นหมีควายขี้เหร่มานาน มีแฟนกี่คนก็โดนนอกใจไปมีกิ๊กตลอดๆ เราก็ได้พบรักครั้งใหม่กับผู้ชายคนนึงที่ตรงเสปคเราทุกอย่างแล้วก็เข้ากันได้ดีมากแต่!!!!!!!!!!!!!! "เราไม่ใช่ผู้หญิงในสเปคเค้าเลยค่ะ555" เค้าก็เหมือนผู้ชายทั่วไปอ่ะเนาะ ชอบคนขาวๆตัวเล็กขาเรียวหน้าสวย ซึ่งเราก็....ตามภาพอ่ะค่ะ ด้วยความใจหมาพอสมควร บวกกับไม่อยากเสียคนๆนี้ไปให้ใครและไม่อยากโดนทิ้งอีกแล้ว เราก็เลยตั้งปณิธานไว้ว่า 
"ฉันจะต้องสวย ฉันจะไม่ถูกทิ้งอีกแล้ว" และไอ้พวกที่มันทิ้งชั้นไปจะต้องเสียดายช้านนนนนนน(สะบัดบ๊อบหนึ่งที)

ปล. เราไม่ได้แบบบ้าผู้ชายแล้วจะมาเปลี่ยนตัวเองอะไรเพื่อเค้าขนาดนั้นนะ เราแค่คิดว่าอยากเดินกับเค้าได้โดยที่เค้าไม่ต้องอายใคร เพื่อนเค้าไม่แซวว่านี่แฟนมึงหรือขยะเปียก อะไรประมาณนี้ จริงๆแล้วเราก็คบกันที่นิสัยนั่นแหละ ส่วนการที่เราดูดีขึ้นผลประโยชน์จริงเราก็เป็นคนได้ ไม่ใช่แฟนเราซะหน่อยเนอะ^^


และนี่ก็เป็นวิวัฒนาการตั้งแต่เริ่มขึ้นปี3จนปัจจุบันค่ะ อธิบายด้วยรูปละกัน

รูปนี้ปี3เทอม1

ปี3เทอม2 เริ่มจัดฟันค่ะ เพราะฟันเรียงตัวแบบสุ่มมาก นึกจะขึ้นตรงไหนก็ขึ้น

ต้นปี57

และปัจจุบันค่ะ^^

เทียบหน้ากับหุ่นตอนปี1กับปี4ให้ดูกันชัดๆไปเลยยยยย^^

   ปัจจุบันเราน้ำหนัก 49-50 kg.ค่ะ กำลังอยากลดอีกซัก2-3โล เพราะขาใหญ่มาก แล้วเราก็ไม่มีพัฒนาการด้านความขาวค่ะ เพราะไม่ได้อยากขาวมาแต่ไหนแต่ไรชอบเข้มๆมากกว่า
ขออภัยที่รูปหลังๆใช้แอปพลิเคชั่นแต่ไม่ได้บีบรูปใดๆนะคะ ใช้มุมกล้องเอา555

จบละค่าาาา รีวิวยาวไปหน่อยแต่มันเป็นความภูมิใจอย่างนึงในชีวิตเราเลยแหละ เป็นกำลังใจให้ผู้หญิงทุกคนค่ะ