ปัญหาที่มืด แปดด้าน กับ ความรัก 8 ปี อยากได้ความคิดเห็น

ยาวหน่อยแต่อยากได้
เราคบกับแฟนมา 8 ปี ตอนนี้ อายุ 30 ปีละ เพื่อนๆ รอบๆ ตัว เริ่ม เปลี่ยนสถานะเป็น พ่อ เป็น แม่
เรากับแฟน เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.ปลาย เพราะฉะนั้น สังคมของเราเพื่อนทั่วไปของเราแทบจะเหมือนกัน
เหตุการณ์ ๑ คือ
        และวันหนึ่ง เพื่อนสนิทแฟนมาดื่มเหล้ายันเช้า เราได้ยินเพื่อนสนิทถามว่า
        เพื่อน (ผู้หญิง): เหลือเวลาอีกนานไหมที่จะแต่งงาน กลัวว่าถ้าแกแต่งงานไป ข้าจะมากินเหล้าแบบนี้ด้วยไม่ได้อีก
        แฟน : เออนั้นสิ นี่เป็นเหตุผลที่จะไม่แต่งงาน เพราะหากการแต่งงานทำให้ไม่ได้ร่ำสุรากับคนรู้ใจแบบแก ข้าไม่แต่ง
ความสุขของข้า คือการร่ำสุราและฟังเพลง
        เรา : แอบได้ยิน แต่ก็นิ่งไว้
เหตุการณ์ ๒คือ
        แม่แฟนถามเราว่า น่าจะแต่งงานได้แล้ว ต่อหน้าแฟน เราตอบว่า แล้วแต่แฟนเลยค่ะ แฟน เรานิ่งและเปลี่ยนเรื่องไปเลย
เหตุการณ์ ๓ คือ
เราพิมพ์ facebook ถามแฟน
เรา   : แก อนาคตของแกมีเราอยู่ในนั้นนะ คือเราแก่ละวะ จะมาคิดแค่วันนี้คงไม่ได้ ชีวิตคงต้องมองไปข้างหน้าด้วยกัน คุยกันจริงจังสักทีเนอะ จะคบไปวันวัน ก็คงไม่ดี
แฟนเราอ่านแต่ไม่ตอบ
พอเจอหน้ากันกินข้าวก็ปกติ ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
เราก็เลยเอ่ยปากว่า  : " แก สรุปที่เราถาม เรารอคำตอบนะ คือแกว่างแผนอนาคตไว้ยังไง คือ 30 แล้ว มีเราอยู่ไหม"
แฟน : ถามเพื่ออะไร
เรา : ถ้ามีเราอยู่ก็ได้ช่วยกันสร้าง ช่วยกันเก็บเงิน แต่ถ้าไม่มี ไม่คิดเลยเรื่องแต่งกับเรา เราได้คิดเดินตามทางเรา
แฟน : ก็แล้วแกเลยจะไปก็ได้ คิดเอาเอง ตัดสินใจเอง มันก็ต้องเสีียง แกต้องเลือกเอง
เรา : แล้วแผนแกคือยังไง อีกกี่ปี 2-3-6-7 
แฟน : เรามีแผน แต่เราไม่บอกแก บอกแล้วทำไม่ได้ทำไงละ แกก็คิดเอาเองละกัน
เรา : งั้นมาเก็บตังคืซื้อทองไหม คนละครึ่ง (1 บาท ก่อน) 
แฟน : ไม่มี จะมาคาดคั้นให้เราทำงานเพิ่มเหรอ ก็เราไม่มี เราไม่อยากทำอะไรมากกว่าเดิม แกอย่ามาเห็นแก่ตัว
เรา : คนที่เห็นแก่ตัวคือ แกนะ เพราะ ให้เราตัดสินใจจากความว่างเปล่า และก็มาพูดที่หลังว่า "ก็เราคิดเอง"
สรุปแฟนโมโห เดินออกไป และว่าเราว่าเห็นแก่ตัวเอาแต่ได้
แฟนเราเคยอยากเลิกกับเรามา ครั้งหนึ่ง แต่วิธีการเลิกของเขา คือ การผิดนัดให้เราขับรถจากต่างจังหวัดเข้า กทม.คนซึ่งเค้ารู้ว่าเราต้องโกรธและเค้าก็ไม่ติดต่อมา 2 เดือน จนเราคิดได้ว่าเค้าคงเลิก และเราเริ่มทำใจได้ แต่พอเราเริ่มกลับมาโพสต์ facebook เฮฮากับเพื่อน เค้าก็ส่งข้อความมา และกลับมาดีกันและวันหนึ่งก็พูดว่า
แฟน "จริงๆ ต้องการจะเลิก และอีก 6-7 ปี ค่อยกลับมาคบใหม่ ถ้าเราไม่มีใคร"
เรา จะเลิกก็บอกเลิกดีดี ก็ได้ เราไม่ใช่คนที่ยื้อ พูดกันตรงๆ
จากหลายเหตุการณ์ที่ผ่าน เราพยายามรับในข้อเสียเขา โดยเลี่ยงไม่มอง เช่น เดินหนีถ้าเค้าสูบบุหรี่ (มันเศร้าทุกครั้ง)
ออกไปกินข้าวกับเพื่อนถ้าเค้าร่ำสุรายันเช้า จากที่เคยคิดว่า ผู้ชายต้องเก็บเงินขอ ตอนนี้เป็นมะเราช่วยเก็บเอง จากเคยหวังของขวัญวันสำคัญ ซึ่งเค้าไม่เคยมีให้ ก็ทำใจยอมรับ ชอบพักผ่อนต่างจังหวัด ซึ่งเค้าไม่ชอบไปกับเรา เราก็ไปกับเพื่อนกับครอบครัวแทน สรุปคบมา 8 ปี ไม่เคยไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันเลย 
และครั้งนีี้เค้าก็เหมือนเดิม 
ไม่ติดต่อมา เราควรจะตัดใจเลยไหม  จริงเราก็ไม่อยากเริ่มใหม่ แต่ถ้าเค้าไม่ต้องการ เราควรไป แต่ไปได้นะ แต่ทำไมไม่บอก คำว่า "เลิก" ออกมาจากปากเค้า