โดนบอกเลิก

เราโดนแฟนบอกเลิกด้วยความต่างกัน
จริงๆเราเคยเป็นคนพูดกับเขาก่อนตั้งแต่แรกว่าเราค่อนข้างต่างกัน เราเปิดอกคุยกัน เราก็นึกว่าเขาเข้าใจ
เราก็เลยพยายามปรับตัวให้เข้ากับเขา แม้ว่าบางทีมันจะขัดใจบ้าง แต่เราก็ยอมได้ก็ยอม

วันเวลามันผ่านมาเรื่อย
จนมาถึงวันที่แฟนบอกเลิก ด้วยเหตุผลว่าเราต่างกัน
เราไม่ก็ไม่เข้าใจว่าในวัีนที่เราคุยกัน ทำไมไม่คุยออกมา แล้วมาบอกตอนนี้
ปล่อยให้เรารักมากขึ้น ผูกพัน แล้วจู่ๆก็มาปล่อยเรากลางทะเล
เราแบบอึ้งไป แบบว่าเรายังพยายามปรับ พยายามเข้าใจเขา
แล้วเขาล่ะ ไม่ปรับตัวเลยรึไง
หาว่าเราเปลี่ยนไปแต่วันแรก
แล้วเขาล่ะ สำหรับเรารู้สึกเลย หมดโปรสามเดือนแรก

เราก็รู้ว่าเราเปลี่ยนไป แต่เปลี่ยนไปตามที่เขาเปลี่ยน (เหมือนกบเปลี่ยนตามสภาพแวดล้อม)
บางทีเราก็จะหวาน ในขณะที่เขาไม่เต็มใจจะหวาน มันก็ไม่ใช่

เสียใจ เสียใจมาก ที่เรายังอนทนได้ แต่ทำไมคุณไม่อดทนบ้าง
คุณฟังคนอื่นมากกว่าเรา มากกว่าตัวเอง
ขอโทษนะ พี่คุณอยู่กับคุณไม่ได้ตลอด เราก็ไม่ได้อยู่กับคุณได้ตลอด
แต่หากคุณยังยืมจมูกใครหายใจ อยู่ใต้เงาใคร คุณก็ไม่เป็นอะไรสักที
บางทีเราก็เริ่มไม่แปลกใจกับคนก่อนๆที่คุณเลิก ว่าคุณคงเป็นแบบนี้ นี่เอง