(ปรึกษาและระบายค่ะ) อดทนไม่พอ หรือ ควรตัดใจ T^T
sometime_t 0 11ตอนนี้เราเริ่มสับสนว่าเราควรจะตัดใจ หรือ เดินหน้าต่อไปดี ?
ขอแยกเป็น 2 ประเด็นนะคะ
ประเด็นแรก แม่แฟนหวงลูกชายมาก (ขอเล่าแค่ส่วนนึงนะคะ)
คือ แฟนเราเค้าค่อนข้างเป็นเด็กเรียน มีความรับผิดชอบสูง และแม่หวงมาก สมัยเรียนมหาลัย (มหาลัยต่างจังหวัดนะคะ) เค้าก็อยู่หอพัก แม่เค้าก็โทรมาหาลูกชายทุกวันค่ะ วันนึงก็ ครั้ง-สองครั้ง โอเคอันนี้เราก็พอเข้าใจ ถึงแม้ขนาดเราเป็นลูกสาวแต่ก็ไม่ได้คุยกับแม่ทุกวัน ที่อึ้งคือ เวลาออกไปไหนทีต้องขออนุญาติแม่ค่ะ ยิ่งถ้ารู้ว่าไปเที่ยวกะเรา แม่ยิ่งหวงค่ะ เราสองคนเลยไม่เคยไปเที่ยวไหนที่ไกลๆมหาลัยกันเลย ไกลสุดนะคะห้างแถวมหาลัย ยิ่งเวลาค่ำๆ รู้ว่ายังอยู่กับเราแม่เค้าก็จะพูดเหมือนไล่ให้เค้ารีบกลับหอ แม่เค้าแทบรู้ทุกเรื่องของเค้าในรั้วมหาลัย เวลาปิดเทอมเค้าก็กลับไปอยู่ที่บ้านอยู่กับครอบครัวทำให้เรายิ่งไกลกัน โทรศัพท์แทบไม่ได้คุย เพราะถ้าแม่เห็นหรือรู้ จะไม่พอใจที่คุยกับเรา บางวันเลยไม่ได้คุยกันเลย เพราะเค้าเกรงใจแม่ เรากับเค้าก็อยู่คนล่ะจังหวัด ถ้าจะหาเวลามาหากัน ไม่มีทางหรอกค่ะ อย่างที่บอก ไปไหนต้องขออนุญาติแม่ และคุณแม่เค้าก็ไม่มีทางให้มาหาเราอยู่แล้ว ทั้งๆที่ช่วงนึง เรามีธุระต้องไปจังหวัดเค้า
ประเด็นที่สอง พูดหยาบ และชอบใช้คำติดเรท
ด้วยความที่เค้าโตมาในสังคมเพื่อนผู้ชายที่ชอบพูดอะไรทะลึ่งๆด้วยมั่งคะ ทำให้เค้าติดคำพูด และนำมาพูดกับเรา ซึ่งโดยส่วนตัวเราแล้วไม่ใช่คนพูดจาหยาบคายค่ะ กูมึงกับเพื่อนก็ไม่พูด ตอนแรกเราก็บอกเค้าแล้วค่ะ ว่าไม่ชอบนะ อย่าพูดได้ไหม เธอพูดกับเพื่อนเรารับได้ เราไม่ว่าอะไร แต่ถ้ามาพูดกับเรา เรารับไม่ได้จริงๆ เค้าก็พยายามปรับค่ะ ช่วงนี้ก็มีหลุดมาบ้างเวลาทะเลาะกัน มาล่ะคำว่า กู มาล่ะ ไอ่สัด บางทีก็มีตะคอกใส่ถึงไม่บ่อย แต่น้ำตาร่วงค่ะ ทำไมต้องทำกับเราแบบนี้ ตอนคบกันแรกๆ คือ สารพัดกับอารมณ์ร้อนที่ต้องเจอ ยิ่งเวลาทะเลาะกันในแชทนะคะ บางทีใช้คำว่า เ-็ด มาพูดกับเราก็มี สารพัดคำหยาบพรั่งพลูออกมาในแชท , เจอสาวๆ ก็โทรกลับมาเล่าให้เราฟังว่า คนนั้นสวย คนนี้น่ารัก เวลาอยู่กับเราสายตาก็มองสาวโน้นนี่ให้เราหึงตลอด ผู้หญิงที่ไหนอยากให้แฟนชมคนอื่นออกหน้าออกตา T T; แต่ตอนนี้หลายๆอย่างเริ่มดีขึ้น ยอมรับว่า ที่อยู่ได้ตอนนี้เพราะ "ความรัก และความหวัง" อย่างเดียวค่ะ หวังจากคำพูดของเค้า ที่บอกว่าจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเรา ซึ่งเค้าก็เปลี่ยนให้เห็นหลังจากทะเลาะครั้งใหญ่จนเราจะเลิกยุ่งจริงๆจังๆ ตอนนี้เต็มร้อยเราให้ 55% แต่ใจมันยังหวั่นค่ะ เพราะพฤติกรรมบางอย่างก็คงเปลี่ยนได้ยาก หรือไม่มีทางเปลี่ยนได้เลย วันนี้เค้าก็ทำเรื่องที่เราเคยบอกว่า ไม่ชอบนะ อีกแล้ว มันเริ่มชิน และเริ่มคิดว่า สิ่งที่ทนๆ อยู่เนี๊ย เพื่ออะไร นิสัยต่างกันมากมายขนาดนี้จะทนคบกันอีกทำไม เค้าคงเหนื่อยเหมือนกันที่ต้องเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้ เราก็ต้องมาเสียความรู้สึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยใช้ความหวัง มาเป็นสิ่งรั้งไว้
ตอนนี้เค้าต่อป.โทอยู่ค่ะ เราคบกับเค้าไม่ต่างกับเด็กมัธยมคบกัน ไปเที่ยวต่างจังหวัดไม่ได้ ไม่เคยอยู่ด้วยกันสองต่อสอง เพราะเค้าอยู่หอชายล้วน เราก็อยู่ต่างจังหวัดเค้าก็มาหาเราไม่ได้อีกเพราะต้องขออนุญาติแม่ก่อน ถ้าจะเจอกันเราต้องไปหา ไปนั่งคุยกันที่สาธารณะ บางอารมณ์ของคนเป็นแฟนกันก็อยากกอด อยากหนุงหนิงเป็นธรรมดาใช่ไหมคะ(อย่าคิดไปไกลน้า) คบกันมาปีนึงแล้ว T^T ตอนนี้คุยโทรศัพท์วันนึงไม่เกิน 5 นาที เพราะช่วงนี้ไม่มีงานต้องติดต่ออาจารย์หยุดยาวเค้าอยู่กับครอบครัว เค้าก็บอกให้เราอดทนรอ รอวันที่เค้าจะมีอิสระ รอวันที่เค้าใช้ชีวิตเป็นผู้ใหญ่ได้เต็มตัว แต่ตอนนี้เราชักสับสน ถ้าความรักมันไม่แน่นอนขนาดนี้ มันควรจะรออีกเหรอ นี่เราไม่มีความอดทน หรือมันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องอดทนกันแน่คะ อยากให้เพือนๆที่ประสบการณ์เรื่องความรักแบบนี้ ช่วยแนะนำหน่อยได้ไหมคะ ว่าผู้ชายเค้าสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองเผื่อคนรักได้จริงๆไหม หรือเราควรทำยังไงกับความรักครั้งนี้ดีคะ เราสับสนจริงๆ
ปล.หากอธิบายไม่เข้าใจต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ เพราะ นั่งพิมพ์ตอนตี 2 ด้วยความสับสนจริงๆ ไม่รู้จะหันหน้าปรึกษาใครแล้ว ไม่ค่อยอยากปรึกษาคนใกล้ตัว ไม่อยากให้เค้ามองแฟนเราในแง่ร้ายไปกว่านี้แล้วค่ะ T^T
