(ระบาย) แม่คุยกับผู้ชาย ฉันควรทำใจยอมรับหรือยังไงดี

เราไม่รู้จะไประบายใครดี จะคนใกล้ตัวเราก็อายเกินจะไปพูด 

ต้องบออกก่อนพ่อกับแม่เราหย่ากันประมาณ 6ปีได้แล้ว เราอาศัยอยู่กับแม่ 2คน เรื่องมันมีอยู่ว่า เราสังเกตุมาช่วงหนึ่งแล้วหละคะว่าแม่ดูมีพฤติกรรมแปลกๆ(เราเป็นคนช่างสังเกตุพฤตืกรรมคนเก่งนะคะ)

1. แม่ตัวติดโทรศัพท์มาก (คุยโทรศัพท์บ่อยมาก)

2. แม่เล่นlineบ่อยมาก แทบจะเรียกว่าเวลาว่างเล่นตลอด

ประเด็นคือ คนที่แม่คุยและเล่นline ด้วยมีอยู่คนเดียว เค้าเป็นเพื่อนเก่าจากมหาลัยแม่ ตอนแรกเราก็คิดว่าก็คงเป็นเพื่อนกัน ตามประสาเพื่อนเก่า20ปีไรงี้...แต่ทำไมเรารู้สึกว่ามันเยอะเกินไป คือแบบคุยกันทุกคืน เราทำงานทำการบ้านอยู่คนละห้องนอนแต่เวลานอนจะไปนอนกับแม่ มีบ้างที่ชอบเข้าไปแกล้งแม่แบบเข้าไปนอนกอดแม่แล้วจะเห็นแม่โทรศัพท์คุยกับคนนี้บ่อยมาก
 

ตอนนั้นเราก็เอ๊ะใจแล้วไง เพื่อนอะไรจะคุยกันบ่อยขนาดนี้ แถมหลังๆเวลาเราขอยืมโทรศัพ?์แม่เพื่อโทรเข้าเครื่องเรา เวลาเราหามือถือเราไม่เจอ แม่ก็จะ ' แปปๆเดียวนะ ' กดหยุกหยิกไม่ยอมให้โ?รศัพท์เรา ใช้เวลาสัก2-3นาทีถึงจะให้ (จากเมื่อก่อนเราขอปุ๊บให้ปั๊บเลย) พอเราได้มาเราก็โทรเข้าเครื่องตัวเองเพือหา ที่นี้เราก็นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไร เปิดไปในlineแม่ แม่ลบแชทที่คุยกับคนนั้น ทำไมเราถึงรู้หรอว่าลบ เพราะเราจำได้ว่าเราเห็นแม่คุยกับคนนี้บ่อยมากแต่เราไม่เอะใจ ถ้าไม่ีไรกันจริงทำไมแชทถึงหายไปละ
 

เราสังเกตเป็นแบบนี้มาหลายครั้ง มีบางครั้งแม่ก็เหมือนหลอกๆเราถามว่าถ้าแม่มีแฟนงี้ลูกจะทำไง เราตอบทันทีเลยว่า 'ไม่' ใครจะว่าเราใจแคบเราก็ไม่สนหรอกนะ แต่เราไม่เปิดใจกับคนที่ไม่ใช่สายเลือด รับมาเป็น พ่อ พ่อเลี้ยง หรือคนในครอบครัว อีกคนหรอกนะ(คำว่าครอบครัวของเราขอหมายถึงแค่ พ่อ แม่ ลูก )
 

แล้วทีนี้ไม่กี่วันมา เราเห็นแม่หลับ เราก็นิสัยไม่ดีแอบไปเปิดline แม่อีก คราวนี้แหละเจอของดีเลย แม่ไม่ได้ลบแชทที่แม่คุยกับคนนั้น มันมีหลายคำมากแบบ ที่รัก รักนะ คะ ค่า กันตลอด เราสังเกตว่าชายคนนั้นจะบอกรักบอกคิดถึงแม่เราบ่อยมาก แม่เราก็ รักเช่น เช่นกันคะ บางทีก็มีพูดทะลึงๆแบบ เมื่อคืนฝันถึงว่าเอาหน้าไปซุกหน้าอกเทอ ไรประมาณนี้ ถามว่าตอนนั้นเราโกรธ เราอธิบายความรู้สึกไม่ออก มันเหมือนแบบ นั้นไงฉันว่าแล้วมันต้องเป็นแบบนี้...เราเอาแต่เงียบ เงียบ เงียบ คิดมากจนแทบนอนไม่หลับมาหลายคืน

เราพูดตรงๆในฐานะลูกคนหนึ่งเลยว่า เราไม่ต้องการคนนอกมาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว ถึงจะบอกว่าเป็นของคน2คน(แม่และชายคนนั้น) แต่เราก็ไม่ยอมถ้าจะให้สักวันหนึ่งมีชายอายุราวพ่อมาทำตัวเป็นผู้ปกครองเราอีกคน 

ประเด็นที่เราไม่ชอบชายคนนี้คือ

' เค้ามีลูกและภรรยาอยู่แล้ว ไม่ได้หย่าด้วย ลูกอยู่แค่ประถมหรือมธัยมต้นนี้แหละ ' คือถ้าเค้าโสด มันก็คงเป็นอีกเรื่อง แต่นี้เค้ามีลูกและภรรยาอยู่ คือถ้าเค้าไม่รักภรรยาตัวเองก็ควรหย่าให้เรียบร้อย ไม่ใช่มาทำตัวจับปลา2มือ เราไม่โอกับคนนี้สุดๆ ลองคิดดูว่าถ้าเค้านอกใจภรรยาที่ยังอยู่ในทะเบียนสมรสอย่างงี้อยู่แล้ว คิดว่าต่อไปถ้าสมมุติคบกับแม่เราจริงจะไม่นอกใจหรอ....แต่ทั้งนี้เรานึกสงสารลูกเค้ามาก ลองคิดว่าดูว่าลูกคงไม่รู้ว่าพ่อคนเก่งของตัวเองนอกใจแม่ตัวเองอยู่..(ชายคนนั้นจบปริญญาเอกนะ)
 

ตอนนี้แม่ยังไม่รู้ว่าเรารู้แล้วว่าแม่คุยกับชายคนนั้นว่าไง เราไม่รู้ว่าตอนนี้ควรทำตัวยังไง

ไปคุยกับแม่ให้รู้เรื่อง? เราไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง หรือปล่อยๆไปบางทีอาจจะเป็นการคุยเล่นของผู้ใหญ่? บางทีทั้งแม่และผู้ชายคนั้นอาจจะไม่จริงๆจังคุยกันขำๆ? รอจนกว่าแม่จะพูดออกมาเอง? รอจนกว่าความลับนี้มันจะแตก?

แต่ยังไงคำตอบเราก็คงเหมือนเดิมคือ ไม่ต้องการให้คนนอกมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ไม่รู้เราคิดการไกลไปรึป่าวนะ แต่เรานึกสภาพว่าถ้าโตไป คือเราตั้งใจว่าทำงาน มีเงินเลี้ยงแม่ตอนแก่อยู่แล้ว และเลี้ยงพ่อแท้ๆของเราด้วย ยังไงเราก็ต้องส่งเงินไปให้พ่อเราตอนให้เราไม่อยู่กับพ่อแต่ยังไงเราก็จะดูแลเท่าที่เราทำได้ แต่เราต้องแบ่งเงินมาเลี้ยงใครไม่รู้อีกคน ที่ไม่ใช่สายเลือด หรือมาดูแลเค้าตอนยามเค้าแก่ เราทำใจไม่ได้หรอกนะ เราไม่ได้ใจดี เป็นนางฟ้าว่าฉันดูแลได้ทุกคน ฉันไม่ได้ใจกว้าง ...อันนี้คือแค่คิดการไกล แต่แค่เอาใกล้ๆ แค่แม่บอกว่าให้เราไปกินข้าวกับเค้าด้วย เรายังไม่อยากไปเลย มันอึดอัดเวลาอยู่กับใครก็ไม่รู้ (อันนี้เราเคยไปกินก่อนที่เราจะรู้เรื่องlineแม่อีก มันอึดอัดจริงๆนะ เวลาไปนั่งกินกับผู้ใหญ่ที่ทำเหมือนรู้จักเราดี)

ถ้าใครอ่านจนจบต้องขอบคุณมากคะ เราไม่รู้จะไประบายที่ไหนดี

ถ้าบอกว่าเราเป็นคนใจแคบ เรายอมรับเลยคะว่าเราใจแคบ 

ในนี้เราจะไม่ขอกล่าวว่าอะไรคุณแม่นะคะ ยังไงแม่ก็คือแม่ เราไม่อยากว่าแม่ตัวเอง 

แม่เรารับรู้คะว่าฝั่งนั้นก็มีลูกและภรรยาแล้ว แม่เราชอบเล่าเรื่องลูกฝั่งนู้นให้เราฟัง