แฟนเป็นคนเห็นแก่ตัว ขี้งก พูดจาแต่ละครั้งไม่ค่อยนึกนึกจิตใจเราเลย

ขอบคุณทุกคุณ ที่ให้กำลังใจและเเนะนำนะคะ

ปัจจุบันดิฉันกับแฟน ตอนนี้ยังคบกันอยู่ค่ะ และลูกสาวตอนนี้ 3 ขวบแล้วค่ะ แต่ที่ผ่านมาหลังจากที่ดิฉันคลอดน้องและก้อไปทำงานหลังคลอดได้ 3 เดือนเอง และเค้าก้อเรียนจบและก้อไปสมัครงานที่เดียวกัน

ปรากฎว่าบ.รับทั้งคู่ค่ะ และได้ทำงานที่เดียวกัน เเล้วเรื่องก้อเกิดอีก มี ผญ เข้ามา ดิฉันก้อตัดสินใจ ลาออกเพราะไม่อยากวุ่นวายแแล้ว และขอให้เลิกกันเหอะ เพราะไม่ไหวกับการกระทำต่างๆของเค้า แต่เค้าโทาตีโพยตีพาย บอกว่าไม่ได้มีอะไรกับ ผญ คนนั้น เพราะเค้าเมามากเมาจนไม่ได้สติเลย และบอกว่าไม่อยากไห้ลูกต้องเป็นปมด้อย ด้วยความที่เรายังรักเค้าอยู่ก้อเลยไห้อภัยและเค้าก้อลาออกจากบ.ด้วยกันและไปสมัครบ.ใหม่และได้ทำงานด้วยกันอีกครั้ง เค้าก้อเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆๆๆ เรื่อง ผญ ก้อไม่มีแล้ว (ปัจจุบัน)  ตอนนี้ฉันกับแฟนก้อเริ่มตั้งตัวได้เเล้วค่ะ เเต่กว่าดิฉันจะตั้งตัวได้ เหนื่อยพอตัวเหมือนกัน เพราะความที่เค้าเป็นคนขี้งกขี้เหนียว ปัจจุบันนี้ดิฉันรู้เเค่ว่าเงินเดือนเค้าได้เท่าไหร่ แต่ไม่รู้เรยว่าเงินในบัญชีเค้ามีเท่าไหร่(เเต่คิดว่าคงมีมากกว่าเรา) ดิฉันออกรถก้อด้วยเงินของตัวเองเค้าไม่เคยช่วยเหลือเรยซักบาทไม่เคยถามด้วยซ้ำว่าเงินมีพอดาวน์ไหมขาดเหลือเท่าไหร่ (ที่ออกรถเองเพราะเค้ามีรถเค้าแต่พอเราบอกว่าไห้ไปส่งที่ มหาลัยหน่อยก้อไม่ค่อยอยากไปเเละจะบ่นตลอดโน่นนี่นั้น บลาๆๆ เราเลยเหมือนเก็บความรู้สึกอดทนไว้ก่อน)จนดั้นด้นม่ีรถเป็นของตัวเองได้ แต่ความขี้เหนียวเเละเห็นแก่ตัวตอนนี้เค้าก้อยังมีเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน เข้าใจว่าคนเราท่าไม่งกคงไม่มีกิน แต่อันนี้เค้าไม่ได้งกเพื่อครอบครัวนะคะ เค้างกเพื่อตัวเค้าเอง มีค่าเทอมเนสฯลูกสาวที่เค้าเป้นคนออกเเละค่างวดรถเค้าเองส่วนค่าผ่อนบ้านก้ออกคนละครึ่งค่ะ เหนื่อยเหมือนกันเพราะเราเงินเดือนน้อยกว่าเค้า แต่ไม่รู้จทำไงต้องทนอยู่เพื่อลูก (และเค้าก้อไม่มีเรื่อง ผญ ด้วย) ก้อเลยทำใจเอาดีกว่า พยายามไม่คิดเรื่องเงินกับเค้าให้น้อยที่สุดค่ะ 

ก่อนอื่นคงต้องบอกน้องว่าสู้ๆนะ สิ่งที่พลาดไปแล้วก็พลาดไปเรากลับไปแก้ไม่ได้แล้ว เราได้แต่ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ในเมื่อเด็กคนนี้เลือกที่จะมาเกิดแล้วก็ให้เค้ามาค่ะอย่าไปทำร้ายเค้า แฟนน้องก็ยังดูเด็กๆนะจากที่ฟังมา เค้าไม่พร้อมจะรับผิดชอบชีวิตใครหรอก เอาแค่ตัวเค้าเองจะเลิกติดเกมส์เมือ่ไหร่ยังไม่รู้เลย อย่าไปหวังพึ่งเค้าเลย ตนเป็นที่พี่งแห่งตน ตั้งใจเรียนให้จบ แล้วหางานทำดีๆที่พอจะเลี้ยงเด็กคนนี้ได้ ผู้ชายโดยมากก็หวังเรื่องอย่างนั้นอย่างเดียว แต่พอเกิดปัญหาก็มีแต่ผู้หญิงเราที่ต้องมารับกรรมที่ตอนทำก็ทำร่วมกัน กำลังใจสำคัญที่สุด ดูแลตัวเองให้ดี นึกถึงลูกให้มากๆ เด็กคนนี้ที่กำลังจะเกิดเค้าไม่ได้รับรู้ปัญหาที่เกิดขึ้น เค้ารู้แค่ถึงเวลาที่ต้องมาเกิดแล้วก็เท่านั้น เพราะฉะนั้นนึกถึงลูกและตัวเองให้มากๆ

ปกติค่ะ ผู้ชายที่ยังเด็ก ติดเกมอีกต่างหาก ไม่มีทางที่เค้าจะมารับผิดชอบอะไรหรอกค่ะ เงินเค้าก็ยังต้องขอพ่อแม่เค้าใช้ ตัวเค้าเองยังเอาไม่รอดเลย ขอโทษที่พูดตรงๆนะคะ เพราะว่า อ่านแล้วก็รู้สึก เสียใจและเสียดายแทนตัวน้องเอง เด็กเกิดมาแล้วก็ให้เค้าเกิดออกมาค่ะ เชื่อว่า คุนแม่ของน้องคงจะพอช่วยเหลือดูแลได้ ส่วนตัวน้องเอง อย่าไปหวังกับผู้ชายคนนี้เลยนะคะ สมัยนี้ single mom มีเยอะแยะ หลังจาก ผ่านช่วงนี้ไปได้ ก็เริ่มต้นขีวิตใหม่นะคะ กลับไปเรียนให้จบ หางานทำ และที่สำคัญ เลิกไปเถอะค่ะผู้ชายแบบนี้ รักเค้าทำไม รักตัวเองนะคะ ผู้ชายดีๆมีอีกเยอะแยะในอนาคต ที่เค้าจะรับอดีตเราได้ และเราก็จะมีชีวิตที่ดีกว่านี้  ตอนนี้สิ่งที่ควรทำคือ เลิกสนใจผู้ชายคนนั้น เลิกไปเลยก็ดีค่ะ กลับมาอยู่กับแม่ ดูแลแม่ ดูแลลูก ให้เป็นคนดี และ รักตัวเองให้มากๆค่ะ

ก้อคือเราก้อคุยกับเค้าไปเรื่อยๆนะคะ แต่ในใจบอกตัวเองเสมอว่าไม่ชอบๆๆๆๆไม่ๆๆๆๆๆๆ ไม่ไช่เสปคเราเรย เตี้ยก้อเตี้ย แต่ด้วยความที่เค้าตื๊อเราตื๊อเก่งมากค่ะ แต่ช่วงที่คบกัน เวลาชวนกันไปไหนมาไหน เค้าจะพกตังไปไม่เยอะหรอกค่ะอันนี้เราก้อไม่คิดอะไรเพราะยังวัยเรียนกันทั้งคู่คงไม่มีเงินมาเลี้ยงสาวๆมากขนาดนั้นหรอ ก้อคุยกันไปคุยกันมา ก้อรู้สึกเหมือนเออ เค้าก้อโอนะ แคร์เราดีทุกอย่างเวลาเราจะไปไหนมาไหนเค้าก้อคอยไปรับปส่ง รายงานเราตลอดว่าเรียนกี่โมงเลิกกี่โมงกำลังทำอะไรอยู่คือแบบละเอียดมากอ่ะค่ะ จนรำคาญ แต่ไปตกลงปลงใจไปชอบ ผช คนนี้ตอนไหนไม่รู้ค่ะ ก้อเลยตกลงยอมเป็นแฟนกับเค้า พอเราจะกลับไปเรียนต่อที่ กทม เค้าก้อบอกว่าไม่ต้องไปหรอก หาที่เรียนแถวนี้แหละ(ตัดอนาคตกันเห็นๆ)... เค้าคิดถึงตัวเอง(น้ำเน่าสุดๆ) แต่ ไม่ได้เรียนค่ะ เกิดท้องซะก่อน(ท้องกับเค้าแหละค่ะ) เค้าก้อเรียนจบ ปวส พอดี (เค้าอายุเยอะกว่าเรา3ปีค่ะแต่ดร๊อปเรียนไว้) ช่วงนี้แหละค่ะเป็นช่วงที่เราเจ้บปวดมากที่สุด นิสัยเค้าเปลี่ยนไปเลย เหมือนเค้าก้อช๊อคด้วยว่าเรื่องไม่น่าเป็นแบบนี้ เค้าก้อเกเรโทรมาหาเราก้อไม่โทกลับเป็นเราที่ต้องโทรหาเค้าแทน ต้องคอยถามว่าอยู่ไหนทำไรจะกลับกี่โมง แต่เค้ากลับตอบว่า “เรื่องของเค้าไม่ต้องยุ่งดูแลตัวเองเหอะ”คือแบบได้ยินแล้วเจ็บมากค่ะ นี่หรอคือคนที่เคยแคร์เรามากตื๊อเราเป็นที่สุด พอเรื่องมันเป็นแบบนี้เค้าจะไม่รับผิดชอบอะไรเรยหรอ คือแบบช่วงนั้นสับสนไปหมดค่ะ เอาเรื่องไปบอกแม่เราแม่ก้อบอกว่า “ว่าแล้วกูบอกแล้วไม่เชื่อกู “ มันจริงค่ะ เรานึกถึงคำพูดที่แม่เคยพูดไว้เมื่อ 8 เดือนก่อน (เราคบกันประมาณ 8 เดือนเองค่ะ)แม่เราก้อเรยบอกว่าคุยกับพ่อแม่เค้าหรือยังเราก้อบอกว่ายังไม่มีใครรู้เรื่อง แม่ก้อบอกว่าให้ไปบอกพ่อกับแม่เค้าด้วยกันเลยทั้งสองคนเลย ปรึกษากันก่อน เราก้อเอาเรื่องนี้ไปบอกเค้าเค้ากลับตอบกลับมาว่า ไม่เอา อยากบอกก้อไปบอกเองดิ คืออึ้งเลยค่ะ!!! พูดไม่ออก น้ำตาไหลอย่างเดียว เราก้อเอาวะเปนงัยเป็นกันหักอก ผญ เหมือนกันแม่เค้าคงไม่ว่าอะไรมาก เราก้อตัดสินใจเดินไปบอกแม่เค้าคนเดียว(อ้อลืมบอกค่ะ ก่อนน่าที่เราคบกับได้4เดือน เค้าไปบอกพ่อแม่เค้าให้มาหมั้นเราไว้ก่อน แล้วพ่อเค้าก้อไปทำงานที่ ตปท. ค่ะ) เราก้อบอกแม่เค้าว่า “หนูท้องค่ะแม่ “ แม่เค้าก้อเงียบซักพัก แล้วก้อบอกว่าทำไมไม่ป้องกัน บลาๆๆๆๆๆๆ เราก้อได้แต่นั่งฟัง ซึ่งในขณะเดียวกันเค้ากลับนั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้องอย่างเพลินใจ เสร็จแล้วแม่เค้าก้อบอกว่าไม่เป็นรัย มีแล้วก้อมีเค้าอยากมาเกิดก้อไห้เค้าเกิด เราก้อคุยกับแม่เค้าซักพักบอกอาการที่ลูกชายเค้าเปลี่ยนไปต่างๆนาๆ แม่เค้าก้อบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของ ผช ตอนแม่เป็นพ่อเค้าก้อเป็น ก้อเลยได้กำลังไจจากแม่เค้านิดนึง ก้อเลยเดินกลับเข้าห้องมาก้อเห็นเค้านั่งเล่นเกมส์อยู่....แล้วเราก้อมองเค้าแบบ นี่หรอเนี่ย ผช ที่เคยมาตื๊อเรา ทำไมมันเปลี่ยนไปเร้วจัง?