ขอคำแนะนำค่ะ แอบไปเที่ยวแล้วไม่ได้บอกพ่อแม่ TT
Gool12เมื่ออาทิตย์ก่อนแอบไปเที่ยวทะเลค่ะ (เกาะเสม็ด) กับเพื่อนๆ (อีก 3 คน) แล้วโกหกพ่อแม่ว่ากลับหอไปทำธุระในม. เพราะเคยขอไปครั้งนึงแล้วเค้าไม่ให้ไปเพราะเป็นห่วง แต่เราดื้อค่ะ อยากไป เพราะเพิ่งจบม.6 ก็อยากไปฉลองจบกับเพื่อนๆ คราวนี้พอเรากลับไปบ้าน พ่อแม่ก็ยังไม่ทราบนะคะ แล้วเผอิญเราแอบบ่นว่าหน้าเราดำขึ้นรึเปล่า แม่ก็เลยแซวว่าแอบหนีไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนใช่มั้ย? เราก็แบบ.. จะไปได้ไงล่ะ เหอะๆ TT ตอนหลังพ่อเลยแอบมาถามว่าไปเที่ยวทะเลสนุกมั้ย? - - เราก็เลยถามกลับว่า รู้ได้ไง? เค้าก็บอกว่ากลับมาก็รู้แล้ว เห็นหน้าดำขึ้น เราก็เลยเล่าทุกอย่างให้ฟังหมดเลย เราก็ขอพ่อว่าอย่าบอกแม่ได้มั้ย? กลัวแม่ว่า กลัวแม่จะโกรธ
แต่ตอนนี้.. แม่รู้แล้วค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่ารู้ได้ไง เราจะโทรไปสุขสันต์วันเกิดเค้า เค้าก็ไม่ยอมรับสายเรา ไม่ยอมคุย พ่อบอกว่าแม่เค้าเสียใจมาก ยังไม่อยากคุยกับเรา เราก็รู้นะคะว่าเราผิด ผิดเต็มๆเลยยยยย..
เราควรพูดกับเค้ายังไงดีค่ะ ให้เค้าสบายใจ และรู้ว่าเราพอจะดูแลตัวเองแล้วนะ ที่เราไปเราก็เซฟตัวเองอย่างดี ไม่ได้มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเลย ก็แค่อยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนสักครั้ง TT
Discussion (12)
ในความคิดเรานะ คำว่าเสียใจในที่นี้คือ แอบไปแล้วไม่บอกแม่ค่ะ ท่านก็ต้องน้อยใจเป็นธรรมดา ห่วงลูกอ่ะนะ อีกอย่างจบมอหกเขาไม่ให้ไปเที่ยวกันค่ะ ดวงมันตกค่ะ มันเป็นช่วงรอยต่อชีวิตด้วย
เอาตรงๆ เราไม่สนับสนุนให้ทำแบบนี้นะคะ แต่ในเมื่อทำไปแล้ว มันย่อมแก้ไขอะไรไม่ได้
พ่อแม่ก็คงน้อยใจ ว่าเขาห้ามแล้ว เตือนแล้ว แต่คุณก็ทำ เหมือนว่าที่เขาพูด ไม่มีความหมาย
แต่ก็เข้าใจนะคะ เราก็เป็นวัยรุ่นนี่เนอะ เข้าไปขอโทษ ไปกราบท่าน สัญญาว่าจะไม่ทำอีก (แต่ก็ต้องทำตามสัญญาด้วยนะคะ) พ่อแม่ยังไงก็ต้องให้อภัยอยู่แล้ว สู้ๆค่ะ
ถามตัวเองทำแล้วมีความสุขไม๊ ที่พ่อแม่ไม่ให้ไปเพราะเป็นห่วง วันนึงได้เป็นพ่อแม่จะเข้าใจความรู้สึกว่าทำไมพ่อแม่ไม่ให้ไป ทำไมถึงโกรธเรา ไม่ต้องโทรแล้วครับ ให้เข้าไปหาแล้วขอโทษ กอดสักทีท่านก็ให้อภัยแล้วครับ
พ่อกับแม่ ท่านโกธรเราไม่นานหรอกค่ะ ท่านแค่น้อยใจ แต่เราก็ต้องรีบๆง้อท่านนะคะ เพราะท่านสำคัญกับเรามากที่สุด
สู้ๆค่ะ สู้เพื่อแม่!!! (จัดไป เย้ๆๆๆ)
พ่อแม่ บางครั้ง ไม่ได้ห่วงว่าเราจะไปทำอะไรไม่ดีหรอกนะคะ...
แต่มันมีสารพัดสิ่งให้พ่อแม่เป็นห่วง
ตั้งแต่เรื่อง เดินทาง... มีข่าวบ่อยๆ ที่รถตู้คว่ำ ตายทั้งคัน ถ้าเกิดเป็นลูกสาวท่านขึึ้นมา จะเป็นยังไง
ไปจนถึงเรื่องความปลอดภัย... อยู่กันยังไง... เที่ยวกันอันตรายไหม... เพื่อนดูแลกันได้ไหม ฯลฯ
แต่ประเด็นที่คุณแม่โกรธ เป็นเพราะ นอกจากคุณจะไม่ฟังแล้ว กลับมาก็ยังโกหกอีก
เราว่า ยังไงๆก็ต้องไปขอโทษค่ะ แล้วอย่าทำอีก
คราวหน้า ถ้ามีอยากไปเที่ยวไปไหน หรือทำอะไรใดๆก็ตาม บอกให้ท่านรับทราบ
ขออนุญาตให้เป็นเรื่องเป็นราว... ถ้าท่านไม่อนุญาต ก็คุยกันด้วยเหตุผล
ถามเลย ทำไมแม่ไม่ให้ไป... ท่านเป็นห่วงเรื่องอะไร เราก็ลองคิดดู...
ถ้าคิดว่า เฮ้ย มันไม่ใช่นะ เรื่องนี้เราว่าเราโอเค เราดูแลได้จัดการไหว ก็บอกอธิบายไปดีๆ
ค่อยๆคุยกันด้วยเหตุผล... แล้วสรุปเป็นกรณีๆไป...
ได้ หรือ ไม่ได้ ก็ต้องว่ากันตามนั้น... เคารพกฎของกันและกันค่ะ