เรื่องเงิน ใครว่าไม่สำคัญ ทำให้ชั้ลเกือบตาย (ออมเงิน)

ยาวมาก อ่านแต่สีแดงก้อได้นะ

โดนส่วนตัว ไม่ได้เรียนเรื่องการเงิน วิชาได้ที่เกี่ยวกับเงินมาก่อน

แต่เราเคยใช้เงินแบบฟุ่มเฟื่อย กินแบบล้างผลาญมาก

ทั้งที่ครอบครัวฐานะปานกลาง ลูก3คน

 

ส่วนใหญ่หมดไปกับ สกินแคร์ เครื่องสำอางต่างๆ อาหารเสริมผิวสวย 

เวลาเพื่อนมาห้อง นี่เมิงเอาไว้ขายหรือไง เต็มห้อง

หรือเมิงแดกครีม แทนข้าว

เออ กุจะแดกครีมแทนข้าวแล้ว

คือยอมเอาเงินไปซื้อพวกนี้ แทนซื้อข้าว ดีละ จะได้ลดนน ด้วย

ซึ่งตอน มัธยม ไม่เท่าไหร่เพราะ พ่อแม่จ่ายอะ

มีเงินให้ใช้ ตรู ก้อใช้ ไม่ได้คิดว่ากว่าพ่อแม่จะหามายากลำบากแค่ไหน

พอมาอยู่ มหาลัย คืออยู่หอใกล้ ม อะไม่ได้อยู่บ้าน

 เงินเก็บที่เคยมีอยู่ หลักหมื่น

หายไปกับ สิ่งของพวกนี้ เพียงไม่กี่เดือน

พอเงินเก็บหมด ก้อเกิดปันหาสิ

เงินที่เคยได้จาก ผู้ปกครอง ก้อไม่พอใช้

พอขอเพิ่ม ก้อจะโดนถามว่าเอาไปใช้อะไร นี่เมิงใช้อะไรเยอะแยะ

 

ปกติได้เดือนละ15000 ค่าหอ 6000 เหลือใช้ 9000

            ใช้ไม่พอค่ะ ทั้งค่ากิน ค่าช็อปปิ้ง 

จะขอเพิ่มก้อไม่กล้า เพราะที่ได้มา ก้อคิดว่ามากสุดๆแล้ว

ก้อจะบ่นให้เพื่อนฟัง ตังกุจะหมดแล้ว กุไม่มีตังแดกข้าว

แรกๆ เพื่อนก้อ กุให้ยืมมั๊ย

หลังๆบ่น ไม่มีคัยสนจัย คงเอือมกับเราแล้วละ

เค้าไม่เอ่ยปากให้ยืม จะขอยืมก้อนะ

เราพยายามไม่ยืม มีแค่ไหนใช้เท่านั้น

ไม่มีตังช็อปปิ้งเรย แต่ยังกินเท่าเดิม200-300/วัน

ตังก้อเลยหมดเร็วยิ่งกว่าเดิม

ทีนี้เริ่มสำเหนียกตัวเองได้ 

กุจะทำยังอีกตังครึ่งเดือน กุไม่มีตังกินข้าวแล้วนะ

 

A ทำงานหาเงินเพิ่ม 

-ไม่เอาอะเกิดมาไม่เคยทำอะไรเอง

จะไปทำอะไรได้ เหนื่อย ไม่เอาๆๆๆ

ตอนแรกก้อจะทำงานเพิ่มเงิน เพื่อให้พอใช้

หลังจากได้ ศึกษา การใช้เงิน ตามในเวปบอร์ด ต่างๆ

ก้อเริ่มคิดได้ว่า ทำไมเราใช้ฟุ่มเฟือยมาก

ไม่ประหยัด บ้าช็อปปิ้ง ต่างๆนาๆ  จึงได้วิธีที่

 

                                                                  B ลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น  

ค่าช็อปปิ้ง มาดูดีๆ เออ ตัวนี้โลชั่นก้อยังมีอยู่เยอะนี่หว่า แล้วจะซื้ออีกตัวทำไม

ก้อมันหอม ไม่เหนียว ขวดสวย บลาๆๆๆๆ

แบบนี้เยอะมาก เต็มห้อง ตุนไว้อีกเต็มลัง แล้วก้อ

โอ๊ยๆๆ จะมาลดได้ไง ค่ากิน กินไม่พอ ก้อหิวสิ

แล้วนี่ ชีวิตชั้ลจะเป็นแบบนี้ไปอีกเมื่อไหร่

 หลังครึ่งเดือน ต้องมาเครียดตังไม่แม้จะกินข้าว

เครียดกว่าคะแนนสอบอีก

ถ้าจะเป็นแบบนี้ต่อไป ตอนจบ ทำงานแล้วจะทำไง

ชั้ลใช้เงินปัจจุบันมากกว่าที่คาดว่าจะได้จากการทำงานอีกนะ

ทำงานใหม่ๆ ตายแน่ๆๆ

ตอนทำงานต้องมาขอเงินพ่อแม่อยู่อีก

ไม่ได้แล้วชั้ลต้องปฏิวัติตัวเองใหม่ 

ชั้ลจะมีชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเอง

 

ก.เริ่มจาก นำเงินฝากประจำ3ปี ส่ง1000ทุกเดือน 

เพราะยังไงก้อถอนไม่ได้ หักดิบไปเลย

เพราะส่งแค่3ปี เรายังเรียนอยู่ มีตังส่งแน่นอน(เงินเดือนจากที่บ้านอะ)

หลังจากทำมาไม่กี่เดือน เออ ก้อทำได้ ไม่ตายสักหน่อย

ข. เริ่มคิดที่จะลงทุน เป็นพวกขี้เกียจ ไม่ทำงาน 

จะให้ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ไม่ไหวหรอกนะ 

เริ่มศึกษา มาเรื่อยๆ ทำได้ต้องอายุ20 ก้อศึกษาไปก่อน

 

ค. เริ่มวางแผน การเงิน  หลังจากศึกษามาเบื้องต้น 

เงินเดือนจากผู้ปกครองปกติ15000 ขอเพิ่ม5000 รวมเป็น 20000

 

                                          10% =2000 บัญชีฉุกเฉิน ให้มีที่เราต้องใช้3-6เดือน

                                          10%=2000 บัญชีอนาคต

                                          20%=บัญชีลงทุน เก็บไว้ได้เป็นก้อนก้อคิดจะลงทุนพวกความเสี่ยงต่ำๆก่อน

พวกกองทุน พันธบัตร ไรต่างๆ ตอนนี้คงศึกษาไปเรื่อยๆก่อน หาที่เหมาะกะตัวเรา

แล้วกะว่าทำงานมีเงิน เป็นของตัวเอง จะศึกษาเรื่องหุ้นดู 

                                          60%ใช้จ่ายทั่วไป แบ่งเป็น

 

                                                   - 30%=6000 ค่าหอ น้า ไฟ เน็ต ต่างๆ

    ถ้าหาเมทได้ คงประหยัดไปได้อีก

                                                   -15%=3000 ค่ากิน เฉลี่ยวันละ100

-15%=3000 ค่าใช้จ่ายจิปาถะอื่นๆ ค่าซักเสื้อ ค่าน้ำมัน,ค่าซ่อม(มอไซ)

 

เคยบอกแม่ ขอเพิ่ม หนูอยากฝากแบงค์อะ แล้วทำไมไม่เก็บเงินเอง จากที่ให้

ทำไม่ได้จริงค่ะ เลยอ้างไปเรื่อย ขอเพิ่ม

                                                         รวมแล้วก้อได้20000

ฝากแบงไปแล้ว8000 เลยไม่รู้สึกผิดมาก มั้ง TT

ค่าหอ6000 ใช้จ่ายอื่นอีก6000

สรุป มีเงินมากกว่าเดิม แต่ใช้น้อยกว่าเดิม

 

เช้า ขนมปัง ปกติไม่กินข้าวเช้าอยู่แล้ว แต่ต้องรองท้องเพราะเสี่ยงจะเป็นโรคกระเพาะ

เที่ยง กินข้าว ม ถูกๆ

เย็น อยู่หอนอก ก้อค่าข้าวแพงขึ้นมาหน่อย

แรกๆก้อทำไม่ได้นะ ค่อยๆปรับอะ ลดขนมระหว่างวัน

ข้าวแต่ละมื้อ จากที่มีขนมต่อตลอด กินแค่นี้ ไม่อิ่มอะ

แต่ก้อต้องทน ขนมที่เคยกินระหว่างเรียน ก้อพยายามไม่กิน รอกินข้าวเย็น

ก้อมีเผลอบ้างแหละ กินเกินไปบ้าง ก้อเตือนตัวเอง

ช็อปปิ้ง อยากได้อะไรคิดไว้ก่อน ตัวนี้มีหรือยัง มีแล้วไว้ซื้อคราวหลัง

จากปกติ ชอบ ถูกใจ ซื้อเรย แพงไม่สน ก้ออยากได้ จบปะ

รุสึกว่าเวลาจะจ่ายเงินซื้ออะไรต้องผ่านสมองก่อนว่าคุ้มที่จะซื้อมั๊ย

ตอนก่อนๆ เพื่อนชวนไปช็อป แต่เพื่อนไม่ได้อะไร เราได้มาเต็ม

ตอนนี้ เพื่อนชวนไป ชวนกุเสียตังอีกและ

กินข้างนอกเหอะ มันไม่กินก้อต้องกินในห้างนั่นแหละ

แต่เอาราคาที่เราจะใช้ตามงบปกติ

กินข้างแกง แดกฟุจิ แม่งก้ออิ่มเหมือนกัลนั่นแหละ

กลายเป็นคนแบบงก บางทีมันมากไปหรือป่าววะ

เราไม่ซื้อหนมไรเลย แต่ก้อจิกเพื่อนกินอะ

ปกติก้อซื้อแหลก ไม่หิวนะ แต่อยากกิน

พยายามปรับตัวให้อยู่ในจุดที่พอดี

คิดว่าชีวิตจะดีกว่าที่เป็นอยู่

 

มาเล่าประสบกรรม ที่เจอมากับตัวเองให้เพื่อนได้ฟังแหละ

 คิดเห็นยังไง ขอวิจารณ์อย่างสุภาพนะคะ มาแชร์ กันได้

คำอาจไม่สุภาพ เพื่ออัตถรรส ในการฟัง

อาจจะอ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง 

คำภาษาไทยผิดๆถูกๆบ้าง ก้อขออภัยนะคะ