กลุ้มใจ..น้องทำตัวให้เป็นห่วง สงสารพ่อแม่มากๆ
Bokie14สวัสดีคะ วันนี้เรามีเรื่องปวดหัวกลุ้มใจมากเกี่ยวกับน้องสาวแท้ๆของเรานี่แหละ อยากจะขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ เพราะเราเองก้คิดไม่ออกว่าควรทำยังไง
เรื่องมันเริ่มจาก น้องเราเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ม.1-3 แล้วมันไม่อยากเรียนที่เดิมตอนม.4 แต่พ่อแม่อยากให้มันเรียนที่เดิม เพราะเป็นโรงเรียนที่โอเค ที่นี่เรียนสายวิทย์ทั้งหมด เด้กก็เป็นลูกคนมีเงิน(เยอะๆ) ค่าเทอมก็ค่อนข้างแพงแต่พ่อแม่ก้อยากให้ลูกได้เรียนที่ดีๆ บ้านเราก็ไม่ใช่คนรำรวยอะไร เดือนหนึ่งมีรายได้ไม่ถึง2หมื่นไม่รวมตัวเราที่ออกมาอยู่ข้างนอก เราก้ไม่เข้าใจว่าทำไม่มันไม่อยากเรียนที่เดิม มันมีเหตุผลสารพัดที่มาอ้างกับเรา ทั้งๆที่ตอนแรกก้เป็นคนขวยขวายอยากจะเรียนเองช่วงม.ต้นมันก็ยังดอเคอยู่อะคะ ยังตั้งใจเรียน ขยัน พ่อให้เรียนพิเศษแถวบ้านก้เรียนได้ ไม่มีมือถือ โน้ตบุคก้เรียนได้ปกติ ไม่ร้องขออะไรมากมาย สุดท้ายขึ้นม.4ก้เรียนที่เดิมอยู่ดี
จนเมื่อไม่นานมานี่เรากลับบ้าน(บางกะปิมาบางบัวทอง)เป็นวันเกิดน้อง เรารู้สึกว่า น้องเรา
เรื่องมันเริ่มจาก น้องเราเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ม.1-3 แล้วมันไม่อยากเรียนที่เดิมตอนม.4 แต่พ่อแม่อยากให้มันเรียนที่เดิม เพราะเป็นโรงเรียนที่โอเค ที่นี่เรียนสายวิทย์ทั้งหมด เด้กก็เป็นลูกคนมีเงิน(เยอะๆ) ค่าเทอมก็ค่อนข้างแพงแต่พ่อแม่ก้อยากให้ลูกได้เรียนที่ดีๆ บ้านเราก็ไม่ใช่คนรำรวยอะไร เดือนหนึ่งมีรายได้ไม่ถึง2หมื่นไม่รวมตัวเราที่ออกมาอยู่ข้างนอก เราก้ไม่เข้าใจว่าทำไม่มันไม่อยากเรียนที่เดิม มันมีเหตุผลสารพัดที่มาอ้างกับเรา ทั้งๆที่ตอนแรกก้เป็นคนขวยขวายอยากจะเรียนเองช่วงม.ต้นมันก็ยังดอเคอยู่อะคะ ยังตั้งใจเรียน ขยัน พ่อให้เรียนพิเศษแถวบ้านก้เรียนได้ ไม่มีมือถือ โน้ตบุคก้เรียนได้ปกติ ไม่ร้องขออะไรมากมาย สุดท้ายขึ้นม.4ก้เรียนที่เดิมอยู่ดี
จนเมื่อไม่นานมานี่เรากลับบ้าน(บางกะปิมาบางบัวทอง)เป็นวันเกิดน้อง เรารู้สึกว่า น้องเรา
ขี้หงุดหงิดขึ้นมากซึ่งปกติมันก็เป็นแต่ไม่เยอะ พูดจาไม่ค่อยดีกับพ่อแม่ โดยเฉพาะกับพ่อซึ่งพ่อจะเป็นคนใจดี พูดดี กับมันตลอด เราก้เตือนมันนะ ว่าพูดดีๆกับพ่อแม่หน่อย มันก้ฟังบ้าง น้องเรามันก็บ่นๆว่า เรียนได้เกรดดีๆ ก้ไม่ซื้อของอะไรให้ วันเกิดก้ไม่ซื้ออะไรให้เลย แล้วจะตั้งใจเรียนทำไม เรียนก้ไม่รู้เรื่อง เพื่อนๆ เค้ามี ไอแพด บีบี แทบเลต กันหมด ประมาณว่าอยากมีบ้างอยากได้บ้าง อยากไปเรียนติวที่เดอะมอลล์ มีเงินซื้อของให้เพื่อนอะไรแบบนี้ ค่าขนมได้แค่อาทิตย์ละ300 ไม่พอ มันมีค่าใช้จ่ายมากกว่านั้น(ค่าอาหารโรงเรียนเหมาจ่าย) จะไม่ตั้งใจเรียนแล้วเพราะไม่ได้อะไรเลย (พาลไปเรื่อยๆ)
จนวันเสาร์ที่ผ่านมา เราก็ได้คุยกับน้อง มันก้บ่นๆเรื่องเดืมจนมันร้องไห้ เราก้ไม่รู้จะทำยังไง เราพูดอะไรมันก้ไม่ค่อยฟัง
ออกแนวเด้กติดเพื่อน ประมาณว่าเวลาเพื่อนมีอะไรก้เอามาแบ่งมันให้มัน แต่พ่อแม่ไม่ค่อยให้ มันก้เลยเห็นเพื่อนสำคัญมากกว่าเพราะเพื่อนช่วยมันได้ เราเองก้เตือนอะไรมันมากไม่ได้เพราะเราก้ไม่ใช่ตัวอย่างที่ดีมาก แต่ที่เราเคยเป็นมันไม่ใช่แบบนี้ ปัญหาของเราตอนนั้นคือเรากลัวพ่อแม่เดือดร้อน กลัวคนนั้นทำร้ายพ่อแม่เรา เราก้ต้องยอมจนเรียนจบ แล้วแยกตัวออกมา แต่เราก้ไม่เคยพูดจาไม่ดี ไม่ค่อยอยากได้อยากมี แบบที่น้องเราเป็นตอนนี้
ถ้าเราไม่ติดเรื่องทำเลสิคเราคงเอาไปผ่อนแทบเลตให้มันแล้วหละ แต่เราก้ต้องทำเลสิคก่อนเพราะมันจำเป็นสำหรับการดำเนินชีวิตเรามากด้วย เราสงสารพ่อแม่มากๆ
พ่อก้ไม่ค่อยคุยกับน้องเท่าไหร่กลัวว่ามันจะหงุดหงิดพูดไม่ดีใส่แล้วน้องมันจะเป็นบาป พ่อแม่ไม่มีเงินมากมายเราก้เข้าใจ แต่ทำไมน้องเราไม่เข้าใจ คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะทำชีวิตตัวเองให้ดีได้ ถ้าน้องตั้งใจเรียนให้จบ ทำงานดีๆก้ไม่ต้องลำบาก อยากได้อะไรก้ซื้อได้ตามใจ เราก้บอกมันนะ แต่มันก้ยังอยากจะได้นู้นนี่นั้น ตอนนี้เดี๋ยวนี้ เราอยากจะบ้า
!!
ตอนนี้เราก้ต้องเอาเงินบัตรกดเงินสด จ่ายค่าเรียนพิเศษให้น้อง เพราะพ่อไม่มีก้เลยโทรมายืมเราเมื่อคืน เราเองก้อยากจะบอกว่าไม่มี แต่ก้คิดว่าพ่อจะไปหาเงินจากไหนเยอะแยะ ก้เลยบอกไปว่ามีและโอนให้พ่อไป เราไม่อยากให้พ่อเครียด เงินแค่นี้เราให้พ่อได้ถึงแม้จแลกกับการเป็นหนี้แต่มันก้เพิ่มขึ้นอีกไม่กี่พันบาท สงสารพ่อมากๆ
น้องคงไม่รู้ว่าทำให้พ่อเดือดร้อนและหนักใจมากขนาดนี้ พ่อคุยเรื่องน้องกับเราเมื่อคืน บอกว่าน้องเริ่มออกไปเที่ยวแล้วก้กลับช้า(1-2ทุ่ม)ซึ่งแม่หัวโบราณแม่ไม่ชอบให้กลับบ้านช้า แล้วแม่ก้จะเอามาบ่นที่พ่อ พ่อเราต้องแบกรับทุกอย่าง เรานอนไม่หลับเลย ทั้งๆที่เพิ่งรักษาจอประสาทตามาต้องพักผ่อนเยอะ แต่มันก็อดคิดเรื่องนี้ไม่ได้
เราไม่รู้ว่าจะคุยกับน้องยังไง ให้มันเข้าใจว่าบ้านเรากับคนอื่นมันไม่เหมือนกัน หรือจะผ่อนแทบเลตให้มันจะได้พอใจและกลับไปตั้งใจเรียนอีก (แต่เราก้ต้องเป็นหนี้เยอะมากขึ้นอีกตอนนี้ก้ 6หมื่นกว่าแล้ว) เราคิดไม่ออกจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไง
สงสารพ่อแม่ จะช่วยเรื่องเงินก้ทำได้ไม่เต็มที่ ขอความเห็นหน่อยคะว่าจะทำยังไงดี ให้น้องกลับมาเป็นคนน่ารักเหมือนเดิม
เรื่องของเรามันยาวต้อวขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณเว็บจีบันและเพื่อนๆทุกคนคะ
ตอนนี้เราก้ต้องเอาเงินบัตรกดเงินสด จ่ายค่าเรียนพิเศษให้น้อง เพราะพ่อไม่มีก้เลยโทรมายืมเราเมื่อคืน เราเองก้อยากจะบอกว่าไม่มี แต่ก้คิดว่าพ่อจะไปหาเงินจากไหนเยอะแยะ ก้เลยบอกไปว่ามีและโอนให้พ่อไป เราไม่อยากให้พ่อเครียด เงินแค่นี้เราให้พ่อได้ถึงแม้จแลกกับการเป็นหนี้แต่มันก้เพิ่มขึ้นอีกไม่กี่พันบาท สงสารพ่อมากๆ
น้องคงไม่รู้ว่าทำให้พ่อเดือดร้อนและหนักใจมากขนาดนี้ พ่อคุยเรื่องน้องกับเราเมื่อคืน บอกว่าน้องเริ่มออกไปเที่ยวแล้วก้กลับช้า(1-2ทุ่ม)ซึ่งแม่หัวโบราณแม่ไม่ชอบให้กลับบ้านช้า แล้วแม่ก้จะเอามาบ่นที่พ่อ พ่อเราต้องแบกรับทุกอย่าง เรานอนไม่หลับเลย ทั้งๆที่เพิ่งรักษาจอประสาทตามาต้องพักผ่อนเยอะ แต่มันก็อดคิดเรื่องนี้ไม่ได้
เราไม่รู้ว่าจะคุยกับน้องยังไง ให้มันเข้าใจว่าบ้านเรากับคนอื่นมันไม่เหมือนกัน หรือจะผ่อนแทบเลตให้มันจะได้พอใจและกลับไปตั้งใจเรียนอีก (แต่เราก้ต้องเป็นหนี้เยอะมากขึ้นอีกตอนนี้ก้ 6หมื่นกว่าแล้ว) เราคิดไม่ออกจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไง
สงสารพ่อแม่ จะช่วยเรื่องเงินก้ทำได้ไม่เต็มที่ ขอความเห็นหน่อยคะว่าจะทำยังไงดี ให้น้องกลับมาเป็นคนน่ารักเหมือนเดิม
เรื่องของเรามันยาวต้อวขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณเว็บจีบันและเพื่อนๆทุกคนคะ
Discussion (14)
แม่เราพูดเหมือน คุณceLeBrity เลยคะ
ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ สู้ๆคะ
เด็กๆเวลาเห็นเพื่อนมีนู้นนี่ ก็อยากได้อยากมีบ้าง มันเป็นเรื่องการยอมรับของสังคม ทีนี่ปัญหาที่เกิดจะแก้ยังไงดี เราว่าทุกขั้นตอนต้องค่อยๆคุยค่ะ เริ่มจาก น้องสาวยอมรับจขกท.แค่ไหน อยู่ในระดับคุยกันได้ พูดแล้วฟังรึเปล่า ถ้าฟังก็เริ่มหาปัญหาของน้องจริงๆว่าคืออะไร ถ้าคำตอบคืออยากได้ของ ก็เอาสถานการณ์จริงมาคุย ค่อยๆให้น้องเห็นภาพ แทรกซึมและละลายพฤติกรรมน้องทีละน้อย ทำให้เห็นว่าทุกคนชื่นชมที่น้องเรียนดีและอยากมีของขวัญให้ พ่อแม่ปลื้มใจแค่ไหน แต่ตอนนี้ที่ยังหาให้ไม่ได้ก็เพราะอะไร ร่ายยาวรายรับรายจ่ายให้ฟังเลยค่ะ ความจำเป็นก่อนหลังใส่เข้าไปให้รู้ว่าหนัก แล้วอย่ามาว่าไม่ใช่เรื่องของเด็กนะ เพราะเป็นเรื่องของครอบครัว ทุกคนมีส่วนร่วมหมด แล้วให้แกมีส่วนร่วมในบทสนทนาแบบว่า มีปัญหานี้ๆๆๆ ถ้าเป็นน้องจะทำยังไง เพื่อให้น้องเข้าใจปัญหา ทุกสิ่งอย่างต้องให้เห็นภาพ ปัญหาจริง เครียดจริง พ่อแม่ไม่สบายใจจริง แล้วน้องอยากให้มันเป็นแบบนี้เหรอ ที่เพื่อนเค้ามีได้เพราะเค้าเหลือ และบ้านเค้าก็ไม่เดือดร้อนที่จะซื้อ แต่ถ้าบ้านเราต้องเดือดร้อนเพราะสิ่งนี้ น้องยังจะอยากได้อยู่ไม๊ พฤติกรรมนี้ต้องรีบจัดการค่ะ นานไปจะกลายเป็นคนขี้อิจฉานะ ค่อยๆคิดนะคะจขกท. สู้ๆ
วัยรุ่น อยู่ในสังคมคนมีตังก็งี้แหละคะ
ของเราดีตอนมอปลายเพื่อนๆประหยัดกันทั้งนั้น
ตอนนี้ขนาดอยู่มหาลัยพ้นวัยรุ้นแล้ว เหนคนอื่นมี ก็อยากมีเหมือนกัน
แต่เข้าใจเหตูผลมากกว่าก่อน ก็เลยไม่โวยวาย
ในใจก็แอบนึกเหมือนกันว่าอุส่าเรียนคณะนี้ทั้งที่ไม่อยาก น่าจะให้มั่ง
เอาน่าพอผ่านไปอะไรก็จะดีขึ้น โตขึ้นนั้นเองเนาะ
ทั้งชีวิต วัยรุ่น มีหลเดียว ก็ประคองสถานะการณ์ไปละกันคะ
เข้าใจทั้งพี่ ทั้งน้องเลยคะ เพราะเคยเปนเหมือนคนน้องคะ
ต้องค่อยๆสอนไปค่ะ..... เด็กสมัยนี้ มีนิสัยอยากมีอยากได้ (อย่าว่าแต่เด็กเลย ผู้ใหญ่ก็เป็น)
พอเค้าโตขึ้น น่าจะเข้าใจอะไรมากขึ้น
พอเค้าโตขึ้น น่าจะเข้าใจอะไรมากขึ้น
เพราะเดิมทีมันก็มาจากการที่น้องอยากย้ายโรงเรียนไม่ใช่หรอคะ
โรงเรียนประจำสอนให้เด็กช่วยเหลือตัวเองเป็น สามารถอยู่ด้วยตัวเองได้
แต่ถ้าในเมื่อน้องคุณไม่อยากอยู่แล้วก็น่าจะให้น้องย้ายนะคะ
เหมือนเพื่อนเราตอนนี้ ก็ย้ายมาจากโรงเรียนประจำเหมือนกัน เราก็สงสัยว่าเอ๊ะทำไมเด็กโรงเรียนประจำโรงเรียนนี้ถึงย้ายมาโรงเรียนเราเยอะจัง ทั้งๆที่ก็อยู่คนละจังหวัด
ก็ไปนั่งหาข้อมูลเพราะสงสัย ก็ได้คำตอบว่าสิ่งที่โรงเรียนทำมันเยอะเกินไป
ต้องกินนอนให้เป็นเวลา ต้องตื่นมาออกกำลังกายตอนเช้า ต้องเข้านอนตอนเวลานี้ บลาๆๆ
แถมนานๆเข้ารุ่นพี่ก็เริ่มทำร้ายรุ่นน้อง จนเป็นสาเหตุให้เพื่อนเราหลายๆคนย้ายจากโรงเรียนประจำโรงเรียนเดิม
มาอยู่โรงเรียนเราซึ่งไม่ใช่โรงเรียนประจำ
ไม่ใช่ว่าโรงเรียนประจำไม่ดีนะคะ มันก็คงจะดีอ่าแหละ แต่ถ้าน้องคุณอยากจะเปลี่ยนแน่นอนมันต้องมีเหตุผล
ถ้าเค้าได้เปลี่ยนสังคมใหม่ๆ อยู่กับเพื่อนกลุ่มใหม่ เค้าอาจจะไม่อยากได้อะไรก็ได้
เพราะวัยรุ่นอยู่ในช่วงรับอิทธิพลจากเพื่อนมากกว่า ถ้าเพื่อนไม่มี เค้าก็คงไม่อยากมีเช่นกัน