[ขอกำลังใจ]เกือบคลอดก่อนกำหนด T^T

เมื่อวันอังคารตอนเย็น อยู่ๆเราก็มีอาการท้องแข็งเกร็งขึ้นมา เลยรีบไปหาคุณหมอที่ฝากท้องไว้
คุณหมอบอกว่า ปากมดลูกเริ่มเปิดได้ 2 ซม แล้ว อาจจะคลอดก่อนกำหนด
แต่ว่าน้องในท้องยังตัวเล็กมาก หนักไม่ถึง 2 โลดีเลยและถ้าคลอดออกมาปอดจะไม่สมบูรณ์
คุณหมอเลยให้แอดมิด เพื่อให้ยาระงับการคลอดและก็ฉีดยากระตุ้นปอดลูก เผื่อว่าเค้าจะคลอดก่อนกำหนด
เราก็กลัวว่าลูกจะเป็นอะไร เค้ายังตัวเล็กมากอยู่เลย แต่ผลตรวจโดยรวมแล้วลูกยังแข็งแรง
แฟนเราก็เป็นห่วง นอนเฝ้าหน้าห้องคลอดแทบทั้งคืน (ทางโรงพยาบาลเอกชนไม่ให้เข้าไปเฝ้าข้างในหลัง 4 ทุ่ม)
ทางคุณแม่แฟนทราบเรื่องก็รีบขับรถมาจากต่างจังหวัดทันที และก็โทรแจ้งให้ทางบ้านเราทราบ
ทางบ้านเราพอรู้เรื่องก็ รับทราบ แต่ก็ไม่มีการติดต่อกลับมา...
พอเช้ารุ่งขึ้น คุณแม่แฟนอยากให้เรากลับไปพักผ่อนต่อที่โรงพยาบาลอีกแห่งที่เราฝากครรภ์ไว้ 
เพราะจะได้ดูแลเราได้สะดวกมากขึ้น แต่ทางโรงพยาบาลก็ไม่ยอมให้ออก ระบุว่าอาการค่อนข้างหนัก
จนกระทั่งตอนเย็น คุณหมอถึงยอมให้ออก แต่ก็ส่งตัวเราไปที่โรงพยาบาลรัฐบาลอีกแห่งที่เรามีสิ่ทธิ์อยู่
ตอนแรกทางโรงพยาบาลใหม่ก็ไม่ค่อยอยากรับ เพราะในใบส่งตัวระบุว่าเราอาการหนัก ใกล้คลอดมาก
ทั้งที่ทางโรงพยาบาลแรกก็ติดต่อมาก่อนแล้ว (แต่คิดว่าติดต่อไม่ดี ทำให้เกิดความเข้าใจผิดพลาด)
แฟนเราก็เริ่มโมโห เพราะตอนนั้นเรายังต้องให้น้ำเกลืออยู่ และก็มีอาการใจสั่น ซึี่งเป็นผลจากยา
ทางโรงพยาบาลก็พูดกับคุณแม่แฟนไม่ค่อยสุภาพเลย และนักศึกษาแพทย์บางคนก็แสดงกริยาไม่ค่อยดี
และบางคนก็พูดกับเราว่า "ตั้งใจให้เด็กเกิดจริงๆหรอ" หรือ "ทำไมไม่ป้องกัน?" (ไม่เข้าใจว่าถามแบบนี้ทำไม)
แต่สุดท้าย เค้าก็จำใจยอมรับไว้ และส่งตัวเราไปห้องคลอดรวม
เราก็นอนโรงพยาบาลอีกหนึ่งคืน แต่คราวนี้ห้ามให้ญาติเข้าพบ รู้สึกเครียดและก็กดดันมากเลย
อาการเรายิ่งหนักกว่าเดิม ใจสั่นมากขึ้น เพราะเค้าเพิ่มปริมาณยาให้เรา (พยาบาลบอกว่า ยาจะได้หมดเร็วๆ)
กลางคืนเรานอนไม่หลับเลย แค่ขยับตัวก็เหนื่อยจนหอบหนัก
แต่อย่างน้อยเค้าก็ติดเครื่องจับชีพจรลูกไว้ทีท้องเรา แค่ได้ยินเสียงหัวใจลูกว่ายังปกติดี เราก็ดีใจแล้ว
จนถึงตอนเช้า มีหมอมาตรวจเรา เค้าบอกว่าอาการไม่ได้หนักมาก และไม่มีการปวดเกร็งหรือมดลุูกขยายแล้ว
ก็อนุญาตให้เรากลับไปพักผ่อนที่บ้านได้ คุณแม่แฟนเลยเดินทางมารับเราไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน
(คุณแม่แอบมาบอกว่า แฟนเราเครียดมากคืนที่เข้าเยี่ยมไม่ได้ แฟนไม่ยอมนอนเลย เป็นห่วงเรา^^)
ตลอดการเข้าโรงพยาบาล ทางบ้านเรายังไม่ติดต่อมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
แต่เราก็หวังลึกๆว่าเค้าคงเข้าใจ และก็ต้องเป็นห่วงเราและลูกบ้าง ไม่มากก็น้อย
สุดท้าย ถึงเจ้าตัวเล็กของแม่ แม่เองก็อยากเจอหนูเร็วๆ แต่ว่า ต้องรอให้หนูแข็งแรงกว่านี้ก่อนนะคนดี ^^