[ขอคำแนะนำและกำลังใจ] เราท้อง 7เดือน โดยไม่เคยรู้เลย...

เราเป็นคนรูปร่างใหญ่มาแต่ไหนแต่ไร ช่วงที่ผ่านมาอ้วนขึ้นๆ ก็คิดว่าแค่อ้วน มีอาการปวดท้อง ท้องผูก
ประจำเดือนมากระปิดกระปอย จนประจำเดือนขาด ก็คิดว่าน่าจะเพราะเครียด
จนเมื่อวาน ที่บ้านกลัวว่าเราจะเป็นมะเร็งหรืออะไร เลยพาเราไปตรวจ
ไม่มีใครคิดว่าเราท้อง แม้แต่ตัวเราเอง เพราะท้องไม่ใหญ่มากนัก (ท้องแรก)
ที่สำคัญคือ... เราท้องได้ 7 เดือนแล้ว...เราไม่สามารถเอาเค้าออกได้
ทางพ่อแม่เรา เค้าไม่ต้องการหลาน เค้าบอกเลยว่าไม่เลี้ยง ให้ฝ่ายผู้ชายเอาไปเลี้ยง
และถ้าเราจะไปเลี้ยงลูก ก็ให้เราออกจากบ้านไปอยู่กับฝ่ายชายด้วย
ยังดีที่ทางฝั่งแฟนเราเค้าจะรับเลี้ยงให้ และก็จะมาคุยกับทางบ้านเรา
ทางพ่อแม่เค้ายินดีจะให้เราไปอยู่ด้วยจนกว่าจะคลอดเด็ก
แต่ไม่ว่ายังไง เราก็คงต้องออกจากบ้านอยู่ดี เพราะที่บ้านเค้าบอกว่าเราทำให้เค้าขายหน้า เนรคุณพ่อแม่
เพราะเราเรียนกำลังจะจบ ในอีก 2-3 เดือนนี้ แต่เรามีกำหนดคลอดก่อนแน่นอน
และที่แย่ที่สุดคือ...เราเพิ่งรู้เอาเมื่อวานนี้...ตลอด 7 เดือนที่ผ่านมา เราไม่ได้บำรุงครรภ์เลย
มีช่วงที่ป่วยเป็นไข้ ก็กินยาแก้ไข แก้ปวด แก้อักเสบ ไม่รู้ว่าจะมีผลอะไรต่อเด็กไหม
และเราก็ลดอาหาร บางวันไม่อยากอาหาร เพราะคิดว่าอ้วนขึ้น
เรารู้สึกผิดต่อเค้า กลัวเค้าไม่สมบูรณ์แข็งแรง ตอนนี้เราห่วงเรื่องนี้มากที่สุด...
ยอมรับว่าเราคิดว่าจะเอาออก แต่เอาออกไม่ได้แล้ว 7 เดือนแล้ว อันตรายต่อทั้งเราและเด็ก
แต่ตอนที่หมออุลตร้าซาวด์ให้เราเห็นเค้า เราเห็นมือ เห็นตา เห็นจมูก แขนขา
หมอบอกว่าเด็กเป็นผู้หญิง แข็งแรงดี อวัยวะครบ
...เราได้ยินเสียงหัวใจเค้าเต้น... และอาการปวดท้องตุบๆ คือ เค้าดิ้นอยู่ในนั้น
เราร้องไห้...สงสารลูก...ทำอะไรไม่ถูกเลยตอนนี้ เครียดมากจริงๆ

Discussion (81)

สู้ๆค่ะ อย่าเอาเค้าออกดีแล้วค่ะ ถ้าเค้าเกิดมา เราจะรู้ว่ารักของแม่+ลูกนั้นเป็นรักที่แท้จิงค่ะ ลูกเค้าจะรักเราอย่างบริสุทธิ์ใจ จะรู้สึกอยากอยู่แต่กับลูกไม่สนผู้ชายเลยค่ะ แม่เราก็เคยบอกว่าเลี้ยงไม่ไหว ( เเม่ อายุมาก) แต่เห็นหลานก็ใจอ่อนทุกคนค่ะ
อย่าเอาออกเลยค่ะ หมอสมัยนี้เก่ง เด็กที่เป็นแบบนี้ไม่ให้แม่ทรมานมาก เค้าเรียกอภิชาตบุตรค่ะ สู้นะค่ะ จะเป็นกำลังใจช่วย เราเพิ่งอายุ27แต่ลูกสองแล้ว อีกอย่างแฟนก็มีชู้ เราก็ยังยอมสู้เพื่อลูก แม้ว่าแฟนไม่รักเราแล้ว เราก็ต้องทนอยู่เพื่อลุกค่ะ นอนร้องให้ทุกคืน ข้าวกินไม่ได้ เศร้าค่ะ
สู้ๆ คะ คุณ จขกท. จะยังไงก็แล้วแต่ คุณก็เป็นคนที่มีจิตใจดี
ยังรู้สึกสงสาร และห่วงใยเค้า
พอเค้าคลอดออกมาก็เลี้ยงเค้าให้ดีนะจ้ะ
ขอให้ทั้งสุขภาพกาย จิตใจ อารมณ์ สมองดีทุกอย่างเลย
อย่าเอาปมปัญหาครอบครัวทำให้เด็กคนนึงกลายเป็นเด็กมีปัญหาไปด้วยนะคะ

ดรอปเทอมนึงไม่เป็นไรหรอกคะ อดทนต่อคนรอบข้างนะคะ
ทำให้อารมณ์ดีๆเข้าไว้

สู้ๆคะ ^_^
ขอให้ทั้งคุณแม่และคุณลูกสุขภาพแข็งแรงนะคะ
เมื่อรู้ว่าท้องแล้วยังไม่สายนะคะที่เราจพบำรุงเค้า ^^
อย่าเครียดนะค่ะเธอ
ใจเย็นๆ มันต้องมีทางออก
^^♥