เข้ากับที่บ้านแฟนไม่ได้ ทำไงดี

ผมเองก้อกำลังเจอปัญหาคล้ายๆแบบนี้ยุ่เหมือนกัน

เรายิ่งอยู่บ้านแฟน.ยิ่งอยากกลับบ้านตังเองมากๆ.คืองี้ต่อจากความเห็น39 นะ.ทุกวัน5โมงเย็นออกไปขายของเราช่วยแฟนขาย ทุกวัน.ยอมตากแดด.ดมควันรถ.ทนง่วง.นอนดึก.เงินที่ได้มาก็ไม่เยอะ แต่เราไม่เคยได้เงินจากแฟนเลย.แม้แต่ตอนซื้อข้าวกิน.คิดดูคนเคยมีเงิน เดือนกลับไม่มีเงินเลย.แล้วค่าครีมค่าอะไรที่ผู้หญิงต้องใช้จะซื้อยังไง.เอ้อท้อ.แฟนกลับพาพ่อแม่เขาไปซื้อของ.มีอยู่วันหนึ่งเราทะเลาะกะแฟนเราชวนแฟนกลับกรุงเทพ.แต่แฟนไม่ยอมกลับ.เราชอบระบายความ เครียดในไทไลน์แล้วพี่สาวแฟนเค้าก็เป็นเพื่อนในไลน์เรา.เค้าก็คงเห็นเราเครียดก็เลยพาไปเที่ยวฟังเพลง.แล้วก่อนกลับให้เงินมา1000บาทให้แฟนเติมน้ำมันรถ500ที่เหลือ500ให้เราไปเดินเล่นในห้าง.เช้ามาแฟนก็เล่าให้พ่อเขาฟังพ่อเขาบอกขอ200พ่อไม่มีตังพอเติมน้ำมันรถ เสร็จ.ตางทอน500แฟนก็ให้พ่อเขา.เราถึงกับงงเลย.แล้วก็ไปซื้อข้าว กลับบ้าน.เราก็คิดในใจช่างแม่งไม่ใช่เงินเรา.ถัดมาสองสามวันอยู่ดีๆ แฟนเราพูดว่าขอตาง200ทำน้ำเงี้ยวเรางงเลยง่ะขอตางคนไม่มีรายได้ .เราสมัครงานทิ้งไว้ก็ไม่เรียก.โอ้ยอยากจะบ้า.เราก็เลยแกล้งทำเฉยซะ. ทำเป็นเฉย.แต่เรารู้ทันเขานะ.วันรุ่งขึ้นแม่แฟนก็ทำน้ำเงี้ยววางไว้.กับเส้นแต่เส้นน้อยมากๆ.แฟนเราก็ตักใส่ถ้วยตัวเองเยอะมาก.ตักให้พ่อเขาน่อยเดียว.พอเราจะตักโอ้ยยังมีแม่เขาอีกแล้วตูจะกินยังไงว่ะ.แฟนเราเขาก็รู้ว่สเรากินเยอะ.แต่ไม่สน.บ้านเขาเราทำไรไม่ได้.กำลังคิดว่าแฟนอยากให้เราไปจากบ้านเขารึป่าว.เหมือนเขาทำทุกอย่างที่กลับกันไม่เหมือนตอน อยู่กันสองคนที่กรุงเทพเลย.ก่อนหน้านี้เราคิดว่าแฟนเราจะกลับมาอยู่บ้านเพื่อเก็บเงินแต่งเรา.แต่พอเรามาอยู่มันไม่ใช่.แฟนมาอยู่บ้านเพื่อ ใช้หนี้บ้าน.หนี้รถ.ง่ายเงินรับผิดชอบทุกอย่างของพ่อแม่เขา.ยกเว้นเรานะงงเลยอ่ะ.แฟนแม่งลืมเรื่องเงินแต่งงานไปเฉยเลย.เราว่าดิ้นรนอยู่.กทม.ดีกว่า.เวลาของเราจะได้อยู่ด้วยกันเยอะกว่านี้.ทุกวันนี้จะไปไหนก็มีพ่อแม่แฟนติดตูดตลอด.จนเราจะเป็นบ้า.คิดดูนะแค่เวลาที่เราจะ คุยระบายทางโทรศัพกับแม่ยังไม่มีเลย.เกาะติดเราตลอด.คิดในใจโคตร เอ็งซวยเลยว่ะ.แฟนก็ไม่สนใจ.เราพยายามจะไป.แต่เสื้อผ้า.ของใช้เราเยอะไง.ขนยากมาก.เพื่อนๆที่อยู่เชียงใหม่แนะนำเราหน่อย.รถขนของ ราคาถูกๆ.ไปแค่สถานีรถไฟ.เพราะเราไม่อยากทนแล้ว....

ตอนนี้ก็เจอเหมือนกันคร๊า.ลาออกจากงานแล้วมาอยู่บ้านแฟนยังไม่แต่ง.แฟนซื้อบ้านมีพ่อแม่เขา.ดิฉันมาอยู่ได้ยังไม่ถึงเดือนเลย.แทบ เป็นบ้า.งานก็ยังไม่เรียก.เงินก็ไม่มี.แฟน ยิ่งไม่มีเลย.คืองี้.ไปอยู่ก็มีไปเดินซื้อของโน้นนี่นั่นทุกวัน.คนจ่ายตังคือ แฟนจนเงินสดหมดต่อด้วยบัตรเครดิต.ทุกอย่างพ่อแม่เขาบอกไม่มีเงิน ตลอด.ซื้อข้าวสารก็บอกไม่มีเงิน.พอไปเดินซื้อของ.แม่เขาก็หยิบ ของที่เขาจะซื้อเต็มรถเข็น.แต่แฟนจ่าย.งง.ทุกอย่างแฟนจ่าย.ซึ่งต่าง จากพ่อแม่เราที่ออกตังให้ทุกอย่างทั้งที่พ่อแม่เราทำสวน.พ่อแม่เขากินบำเหน็จ.บำนาญ.เราไปอยู่บ้านเขาแบบไม่รู้ทางไปไหน.ไม่มีรถโดยสาร ขับรถไม่เป็น.จะไปเดินเล่นไหนคนเดียวไม่ได้.พอไปก็ยกกันไปทั้งบ้าน จนไม่มีเวลาส่วนตัวด้วยกันเลย.กับข้าวก็กินแบบประหยัด.ชีวิตหนอ เกิดมาทั้งที.นรกจริงๆ.มีอยู่วันหนึ่งไปเดินซื้อของบิ๊กซี.เราก็ไปเดินซื้อกางเกงคนเดียวแยกออกมาจากครอบครัวเขา.พอกลับถึงบ้าน.แอบได้ยินแฟนบ่นกะแม่เขาว่าซื้อแต่ของตัวเอง.อะไรว่ะนี่.ตอนนี้อยากออกมามากๆ.ถ้ายังไม่มีลูกก็อย่าทนเลยดีกว่า.อึดอัด.ชีวิต.แต่ตอนนี้เราตัด สินใจอยู่

การเปลี่ยนคนทั้งคน เป็นเรื่องยากมาก เราไม่สามารถไปเปลี่ยนคนอื่นได้ นอกจากตัวเราเอง เราต้องปรับตัวให้เข้ากับครอบครับสามี ถ้าปรับแล้ว ยังไม่ได้ก็คุยกันอีกรอบ ถ้าไม่ได้อีก ค่อยแยกตัวออกไป ถ้าแฟนไม่เห็นด้วย ก็จำเป็นต้องทิ้งสามีหล่ะค่ะ กรณีนี้อย่าเพิ่งมีลูกนะค่ะ ถ้ามีลูก ต้องคิดให้มากอีกนิดเพราะลูกเราก็ต้องการพ่อ

เข้าใจดีคะ เพราะดิฉันเป็นเหมือนกันหวงของตัวเอง แต่ของเราหยิบใช้เอาๆทั้งๆที่เขามีเงินหลักล้าน ส่วนเราตอนนี้ข้าวยังไม่ได้กินแต่เช้วแล้วเอารถไปขายของก็บ่นเราเติมน้ำมันเอง ทำขนมขายก็บ่นเรื่องแก๊สแก๊สช่วยออกเงินครึ่งหนึ่ง งานบ้านช่วยทำทุกอย่างเหนื่อยยิ่งกว่าอยู่กับพ่อแม่ตัวเองอีกเค้าก็ไปคุยให้คนอื่นฟังว่าเราขี้เกียจ ตอนนี้ไม่คุยกันกับเราแต่ก็พูดกระแทกแดกดัน ทำเสียงดังใส่บ่อยๆ มันเบื่อและท้อมากๆแต่เราก็อดทนเพื่อลูกนี่ก็ไม่รู้จะทนไปอีกนานแค่ไหน มันไม่มีกำลังใจจะทำอะไรบางทีก็อยากตายไปซะก็ดี คับที่อยู่ง่าย คับใจอยู่ยาก เฮ้อออออ