นิสัย (เสีย) แบบนี้เป็นกันมั่งมั้ย...คอนซื้อไม่คิด
yol9พี่เหมือนเป็นโรคจิตเลยค่ะ เดินผ่านเคาท์เตอร์/บูธเครื่องสำอางให้ห้าง/ร้านแล้วเป็นต้องซื้ออะไรติดไม้ติดมือมาสักชิ้นสองชิ้นเสมอเลย แล้วก็พอเห้นอะไรออกใหม่โฆษณาแล้วน่าสนใจ หรือใครเห่ออะไร หรือแม้แต่เห็นในนิตยสาร หลายครั้งก็ไปซื้อตาม แม้ว่าบางทีก็มีของประเภทนั้นอยู่แล้ว หรือบางครั้งเดินทาง เข้า Duty Free บางทีโดยความจำเป็นไม่ได้ต้องการอะไร แต่เหมือนอดไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องมีลิปสติกติดมือมาแท่งสองแท่งก็ยังดี แถมบางทีซื้อตุนอีก เช่น แป้งพัพฟ์ยี่ห้อนี้ใช้แล้วถูกใจ ใช้ยังไม่ทันหมดตลับแรกก็ประมาณว่ากลัวมันจะเลิกผลิตวิ่งไปซื้อมาตุนไว้ 3 ตลับ (แล้วระหว่างนั้นก็ไปเจอแป้งยี่ห้อใหม่ที่ถูกใจกว่า อะไรประมาณนั้น)
ผลก็คือใช้ไม่ทันค่ะ แล้วมันก็หมดอายุ แล้วก็ต้องทิ้ง ...ที่อยู่ๆ มาตั้งกระทู้แบบนี้ก็เพราะเมื่อวานนี้ ได้ฤกษ์เคลียร์กรุ พบว่ามีเครื่องสำอางที่เปิดมานานแล้วแต่ก็ใช้ได้ไม่เท่าไหร่ กลัวว่าจะหมดอายุก็เลยเก็บทิ้ง (บางอันกลิ่น+สี+ผิวสัมผัสยังไม่เปลี่ยนนะ แต่จำได้ว่าซื้อมาเป็นปีๆ แล้ว มันควรจะสิ้นอายุขัย)
สรุปก็คือ ทิ้งลิปสติกไป 9 แท่ง (แต่ก็ยังเหลืออีก 48 แท่ง!!! ไม่นับรวมที่ซ่อนอยู่ตามพาเล็ทท์ต่างๆ) บลัชออน 1 ตลับ (ยังลังเลอยู่อีก 2 ตลับ) แป้งพัพฟ์สารพัดยี่ห้อ (ส่วนใหญ่ใช้เยอะแล้วแต่ก็ยังไม่หมดหรอกนะ) 3 ตลับ แป้งฝุ่น 1 กระปุก (ยังที่รอตัดสินใจอีก 2 กระปุก) อายไลเนอร์ชนิดน้ำ 3 หลอด มาสคาร่า 2 หลอด แล้วก็แท่งครีมกลิตเตอร์เอนกประสงค์อีก 2 แท่ง ...ซึงทุกอย่างมีทั้งยี่ห้อที่ราคากลางๆ และของแบรนด์เนม ..นึกถึงราคาตอนซื้อแล้วก็เสียดายเหมือนกัน ...ตอนนี้ก็ยังเหลือส่วนที่เป็นพาเลทท์ทั้งหลายยังไม่ได้สังคายนา (เคยสังคายนาไปรอบนึงทำเอาสะท้าน....ไม่กล้าซื้ออะไรที่เป็นพาเล็ทใหญ่ๆ อีกเลย)
สาวๆ เป็นกันมั่งมั้ยคะ ...
(ป.ล. ยังไม่อยากเอ่ยถึงบรรดากระเป๋า รองเท้า เครื่องประดับใส่เล่น/ใส่จริงทั้งหลายซึ่งก็สังคายนาไปหลายรอบแล้ว ( แต่พวกนี้ไม่ได้ใช้วิธีทิ้งเพราะไม่ใช่ของที่หมดอายุได้ จะใช้วิธีแจกญาติๆ หรือน้องในที่ทำงานแทน คือพอเห็นว่าไม่น่าจะใช้ต่อแน่เพราะไม่ชอบใจอะไรบางอย่างก็จะแจกเลยไม่รอให้เสื่อมสภาพ เดี๋ยวคนรับจะรู้สึกไม่ดี)
สงสัยต้องไปหาจิตแพทย์ให้เค้าสะกดจิตบำบัดอาการช็อปไม่มีเหตุผลแน่เลย
ผลก็คือใช้ไม่ทันค่ะ แล้วมันก็หมดอายุ แล้วก็ต้องทิ้ง ...ที่อยู่ๆ มาตั้งกระทู้แบบนี้ก็เพราะเมื่อวานนี้ ได้ฤกษ์เคลียร์กรุ พบว่ามีเครื่องสำอางที่เปิดมานานแล้วแต่ก็ใช้ได้ไม่เท่าไหร่ กลัวว่าจะหมดอายุก็เลยเก็บทิ้ง (บางอันกลิ่น+สี+ผิวสัมผัสยังไม่เปลี่ยนนะ แต่จำได้ว่าซื้อมาเป็นปีๆ แล้ว มันควรจะสิ้นอายุขัย)
สรุปก็คือ ทิ้งลิปสติกไป 9 แท่ง (แต่ก็ยังเหลืออีก 48 แท่ง!!! ไม่นับรวมที่ซ่อนอยู่ตามพาเล็ทท์ต่างๆ) บลัชออน 1 ตลับ (ยังลังเลอยู่อีก 2 ตลับ) แป้งพัพฟ์สารพัดยี่ห้อ (ส่วนใหญ่ใช้เยอะแล้วแต่ก็ยังไม่หมดหรอกนะ) 3 ตลับ แป้งฝุ่น 1 กระปุก (ยังที่รอตัดสินใจอีก 2 กระปุก) อายไลเนอร์ชนิดน้ำ 3 หลอด มาสคาร่า 2 หลอด แล้วก็แท่งครีมกลิตเตอร์เอนกประสงค์อีก 2 แท่ง ...ซึงทุกอย่างมีทั้งยี่ห้อที่ราคากลางๆ และของแบรนด์เนม ..นึกถึงราคาตอนซื้อแล้วก็เสียดายเหมือนกัน ...ตอนนี้ก็ยังเหลือส่วนที่เป็นพาเลทท์ทั้งหลายยังไม่ได้สังคายนา (เคยสังคายนาไปรอบนึงทำเอาสะท้าน....ไม่กล้าซื้ออะไรที่เป็นพาเล็ทใหญ่ๆ อีกเลย)
สาวๆ เป็นกันมั่งมั้ยคะ ...
(ป.ล. ยังไม่อยากเอ่ยถึงบรรดากระเป๋า รองเท้า เครื่องประดับใส่เล่น/ใส่จริงทั้งหลายซึ่งก็สังคายนาไปหลายรอบแล้ว ( แต่พวกนี้ไม่ได้ใช้วิธีทิ้งเพราะไม่ใช่ของที่หมดอายุได้ จะใช้วิธีแจกญาติๆ หรือน้องในที่ทำงานแทน คือพอเห็นว่าไม่น่าจะใช้ต่อแน่เพราะไม่ชอบใจอะไรบางอย่างก็จะแจกเลยไม่รอให้เสื่อมสภาพ เดี๋ยวคนรับจะรู้สึกไม่ดี)
สงสัยต้องไปหาจิตแพทย์ให้เค้าสะกดจิตบำบัดอาการช็อปไม่มีเหตุผลแน่เลย
Discussion (9)
เราว่าคุณเป็น shopaholic อะค่ะ (พูดแบบไม่มีความรู้ แต่ชอบอ่านนิยายซีรี่ส์ shopaholic แล้วคุณเหมือนตัวเอกในเรื่อง ฮ่าๆ) น่าจะมีวิธีแก้นะคะ ลองปรึกษาผู้เชี่ยวชาญดู แหะๆ
@melo -- พี่เป็นคนขายของไม่เป็นค่ะ ไม่รู้แหล่งขาย ไม่กล้าด้วยค่ะ (ไม่ได้หมายความว่าการขายของเป็นเรื่องน่าอายนะคะ แต่ที่ไม่กล้าเพราะรู้สึกมันแปลกๆ ถ้าจะเอาของที่เราใช้แล้วไปขายต่ออ่ะค่ะ -- ขนาดของที่ชาวบ้านชาวช่องเค้าซื้อไว้เก็งกำไรกัน อย่างทองคำเนี่ย ยังขายไม่เป็น-ไม่กล้าขายเลยค่ะ)
ตอนนี้มีแค่อย่างเดียวที่ใช้ควบคุมตัวเองอยู่ คือ ยกเลิกบัตรเครดิตทั้งหลายทั้งปวงไปกว่า 3 ปีแล้ว เพราะรู้สึกว่ามันทำให้เสียวินัยทางการเงิน พอมาใช้เงินสดตลอดตอนนี้ก็เลยซื้อของแบบคำนวณแล้วว่าไม่เดือดร้อนไปถึงการกินการอยู่หรือค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่จำเป็นกว่าแล้วจึงซื้อ แต่กระนั้นก็ยังมีเครื่องสำอางที่เหมือนจะเกินพอดีสำหรับคน 1 คน หน้า 1 หน้า ...เฮ้อ!
ตอนนี้มีแค่อย่างเดียวที่ใช้ควบคุมตัวเองอยู่ คือ ยกเลิกบัตรเครดิตทั้งหลายทั้งปวงไปกว่า 3 ปีแล้ว เพราะรู้สึกว่ามันทำให้เสียวินัยทางการเงิน พอมาใช้เงินสดตลอดตอนนี้ก็เลยซื้อของแบบคำนวณแล้วว่าไม่เดือดร้อนไปถึงการกินการอยู่หรือค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่จำเป็นกว่าแล้วจึงซื้อ แต่กระนั้นก็ยังมีเครื่องสำอางที่เหมือนจะเกินพอดีสำหรับคน 1 คน หน้า 1 หน้า ...เฮ้อ!
ถ้าซื้อมาแล้วไม่ใช้แนะนำว่าไปขายต่อดีกว่าค่ะ
เป็นเหมือนกันค่ะ ซื้อมาเยอะแยะ
เดี๋ยวนี้ก็เอาไปปล่อยบ่อยๆ ^^
เห็นเยอะๆแล้วไม่ได้ใช่ก็เซงๆเหมือนกันเนอะ
ขายแล้วเราเอาเงินมาซื้อของใหม่ยังรู้สึกผิดน้อยกว่าน๊า (ความคิดเห็นส่วนตัวนะค๊า)
แต่ผู้หญิงเนอะ มันแก้ไม่ได้จริงๆนั่นล่ะค่ะ
เป็นเหมือนกันค่ะ ซื้อมาเยอะแยะ
เดี๋ยวนี้ก็เอาไปปล่อยบ่อยๆ ^^
เห็นเยอะๆแล้วไม่ได้ใช่ก็เซงๆเหมือนกันเนอะ
ขายแล้วเราเอาเงินมาซื้อของใหม่ยังรู้สึกผิดน้อยกว่าน๊า (ความคิดเห็นส่วนตัวนะค๊า)
แต่ผู้หญิงเนอะ มันแก้ไม่ได้จริงๆนั่นล่ะค่ะ
ตาโตตอนอ่านคำว่า 48แท่ง OoO!
เนยไม่มีงบ เลยไม่เป็นถึงขนาดนั้น
ลองไม่มีงบสิ แล้วจะมาซบอกของเก่า 55+
คหสต เน้อ อย่าว่าหนูน้า...