เคยมั้ยเวลาเดินโดยไม่ได้คิดอะไร

ขอระบายหน่อยแบบว่าไม่เข้าใจเด็กสมัยนี้ว่าคิดมากเกินไปกันรึเปล่าปากไวไปมั้ย กล้าเกินนะค๊า
แบบว่าวันนี้เราใส่เสื้อผ้าเหมือนคุณป้าโทรมๆ ไม่มีตัง ไปซื้อของที่ตึกชิเชโด้
ระหว่างที่เดินออกจากห้องซื้ของมันจะเป็นทางแคบๆ แล้วก็มีเก้าอี้ให้นั่งติดผนัง
ปกติเวลาคนเราเดินก็จะมองไปเรื่อยๆไม่คิดอะไร ยิ่งสถานที่ที่ไม่คุ้นรึไม่เคยไป
ยิ่งจะมองไปรอบๆ แล้วเราก็มองไปเรื่อยๆในหัวไม่ได้คิดไรเลยจริงๆไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสนตากันรึเปล่ารู้แค่ว่ามีคนนั่งอยู่แต่งตัวยังไง
แต่อยู่ๆก็มีคน พูดขึ้นว่า แหม่ ทำหน้า (งุงินะค๊า) ไม่ค่อยมั่นใจว่าเขาพูดว่าอย่างนี้รึเปล่า
แต่ที่แน่ๆคือเขาพูดใส่เราแน่ๆ เพราะเขาพูดไล่หลังเราแล้วมีเราเดินผ่านคนเดียว
ตอนแรกกะจะเดินกลับไปถามว่า พูดอะไรออกมา แต่ก็เปลี่ยนใจเพราะคนที่นั้นก็เยอะมาก
ก็มีจิตสำนึกอยู่ว่าคนเยอะแนะจะไปหาเรื่องคนปากไวไม่คิดทำไมเดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องไร้สาระเปล่าๆ
จะกลายเป็นหาเรื่องเด็กโดยไม่คิดก็เลยเดินออกมา ไม่ใช่เพราะว่ากลัวเลยไม่ตอบโต้ แต่มันเหมือนก็โตๆกันแล้วอ่ะ
แต่คือมันอดสงสัยไม่ได้คือเขาคิดไรอยู่อ่ะ คิดว่าคนทุกที่มองเขาแล้วต้องแถ๋เข้าไปหาเรื่องรึไง
คือแบบแต่งตัวก็ชุดนักศึกษาดูดีมีตัง ได้รับการศึกษา แบบไม่คิดบ้างรึไงว่าการมองของคนที่เดินผ่านไปผ่านมา
มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย จำหน้าตาไม่ได้ด้วยซ้ำ
คือแบบอยากให้เด็กๆสมัยใหม่กล้าพูดกล้าทำไม่พอใจก็พูดออกมา ที่ได้ดูกระทู้โปรดเข้าใจและพยายามเข้าใจเรื่องบางเรื่องบ้าง
อย่าพึ่งปากไวไปก่อนคิดหน้าคิดหลังก่อนจะพูดถ้าไปเจอคนที่เขาเอาเรื่อง มันจะไม่จบด้วยการที่มีความสุขที่ได้พูดสะใจ