รบกวนปรึกษาเรื่อง การตื่นเต้น เสียงสั่น

เราเป็นคนที่เสียงสั่นมากเหมือนกัน เวลาออกไปอยู่หน้าห้องงี้ตัวสั่น มือไม้สั่น เสียงสั่น บ้างครั้งเหมือนจะพูดไม่ออก เป็นมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้เข้ามหาลัยแล้วก้อยังไม่หาย ตอนแรกเราว่าจะไม่ออกไปพูดหน้าห้อง เจอคำว่าพรีเซนต์กลัวมาก แต่ก็หนีไม่ได้ เพราะต้องออกไปสอนเด็ก ลองฝึกทำใจให้สบายแล้วก็ออกไปพูดบ่อยๆ ปรากฎว่า ทำได้ เพราะมันจะชินไปเอง หลัก 2 ข้อง่าย 1. ทำใจให้สบาย 2. ฝึกพูดบ่อยๆ

 เราเมื่อก่อนเป็นบ่อยมากกกกก
แต่หลังๆเริ่มชินอะค่ะ
เพราะแบบเรียนแล้วต้องออกไปพรีเซ้นเป็นภาษาอังกฤษอะค่ะ
แล้วมันมีให้คะแนนท่าทาง น้ำเสียงอะไรแบบนี้อะค่ะ
เราก็เอาแต่ท่องจำไปปรากฏว่าไม่เวิรค์อ่าาาา
หลังๆเลยพยายามเข้าใจสิ่งที่จะต้องพูดอะค่ะ
จำได้ว่าครั้งนึงเคยโดนอาจารย์เป็นชาวต่างชาติตะคอกใส่เพราะสั่นเนี่ยแหละค่ะแล้วก็เลยพูดไม่ได้พูดไม่ออก
พออาจารย์ถามว่ากลัวใช่มั้ย เราก็บอกว่าใช่ เค้าบอกว่า " ประหม่าได้แต่ห้ามแสดงออกมา!!! " แล้วมันเหมือนคำพูดอาจารย์มันเล่นอยู่ในหัวเราตลอดอะค่ะ เราเลยไม่กลัวแล้วหลังๆ ไม่ว่าจะเพื่อนรู้จักกันหรือไม่รู้จักกัน เราก็พูดได้หมดอะค่ะเพราะไม่ใช่เราคนเดียวที่รู้สึกประหม่าหรือตื่นเต้นหรอกค่ะ

สู้ๆนะคะ

 เจออาการนี้บ่อยค่ะ

แนะนำว่า ถ้ามองเพื่อนแล้วสั่นน หรือว่า บางที เห็นเพื่อนขำ อาจจะ สั่นหนัก เลย

งั้น มองไปที่หลังห้องเลยค่ะ แล้วเห็นเพื่อนเป็นแตงกวาค่ะ เยี่ยมมม เราจะเกร็งน้อยลง

อีกอย่างนึงคือ ถ้าคิดซะว่า เราออกไปเอนเตอร์เทนเพื่อน เหมือนเวลาคุยกับเพื่อน จะสั่น น้อยลงเยอะค่ะ
ไม่ต้องคิดว่ามันเป็นทางการมาก ชิวๆค่ะ

แรกๆมีนสั่น พูดลิ้นพันกันไปหมดเลย สรุป เรียนด้านนี้ ต้องพูดบ่อยมาก เริ่มชินค่ะ
หัดพูดหน้ากระจกบ้าง หรือว่า ท่องสคริปแม่นๆ จะสบายต่อการสั่นค่ะ เพราะว่า เราจะมัวแต่นึกถึงสิ่งที่เราจะพูดมากกว่า

 เราซิ ขนาดไม่ค่อยตื่นเต้นนะ มือนี่สั่นแหงกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แก้ไม่หาย แต่ถ้าไม่ถือไรจะไม่มีใครจับได้ เพราะเสียงไม่สั่น 555

อันนี้ต้องฝึกบ่อยๆนะคะ เราก็เป็นสมัยม.ต้น เสียงสั่น หน้าร้อนไปหมด แต่เดวนี้ก็ยังเป็นนะ แต่แค่ ตื่นเต้นแรกๆ พอพูดไปซักพัก ก็หายไม่ต้องสบตาใครมองศีรษะคะ แรกๆก้มๆอ่านๆไป หลังเงยหน้า สบตา แต่ต้องออกไปบ่อยๆนะคะ หายใจเข้าลึกๆ เราเข้าใจความรุ้สึกน้า แต่ถ้าเตรียมตัวมาดีก็ไม่น่าจะมีปัญหา