เส้นขานที่รักกัน กับความไม่คู่ควร

        สวัสดีค่ะ เราชื่อไอซ์นะค่ะ ตอนนี้มีเรื่องไม่สบายใจมากๆ
อยากจะขอคำปรึกษาจากทุกๆคนหน่อยอ่ะค่ะ
เข้าเรื่องเลยนะค่ะ  คือว่า เราคบกับผู้ชายคนนึง มาได้1เดือนแล้วค่ะ เค้าอายุน้อยกว่าเรา ปีนึงค่ะ
คือตอนแรกเราเป็นเพื่อนกันอ่ะค่ะ คุยกันมานานมากแล้ว เพราะตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้ว
ก็เลยคุยกับเค้าแบบเพื่อน แต่พอเราเลิกกะแฟนได้ซักพัก เค้าก็ขอคบเราเป็นแฟน เราก็ตกลง
ตอนนั้นเรายอมรับนะค่ะ ว่าเราคบกับเค้าเพื่อที่อยากจะลืมแฟนเก่า คือแบบว่าไม่คิดที่รักอะไรมากมาย
แต่ปรากฎว่าตอนนี้ กลายเป็นว่าเรารักเค้ามากๆเลยค่ะ เพราะสิ่งที่เค้าทำให้เราทั้งหมด
มันเป็นการแสดงให้เห็นว่าเค้ารักและก็จริงใจกับเรามากๆ  ตัวอย่างเช่น
1.เวลาเราไม่สบายเค้าก็เป็นห่วงเรามากๆ คือเราเป็นคนที่เวลาไม่สบายก็จะไม่ชอบทานยาอ่ะค่ะ 
แบบว่าชอบคิดว่า มันเป็นเองเดี๋ยวก็หายเองได้ แต่เค้าก็จะดุ แล้วก็พูดให้เราทานยาจนได้อ่ะค่ะ
2.ความสม่ำเสมอของเค้าค่ะ คือแบบว่าเค้าจะชอบส่งข้อความมาให้เราทุกวัน วันละหลายๆ ข้อความเลยอ่ะค่ะ
ขนาดวันนั้นเงินในโทรศัพท์ เค้าหมด แล้วเราก็ส่งข้อความไปให้ แต่เค้าไม่มีตังตอบกลับอ่ะค่ะ แถมฝนก็ตกหนักมากๆด้วย
แต่เค้าก็ยังขี่รถมอไซค์ไปซื้อบัตรเติมเงิน เพื่อที่จะได้ตอบกลับข้อความของเรา เพราะกลัวว่าเราจะคิดว่าเค้าไม่สนใจเรา แล้วก็กลัวเราจะโกรธ แต่ตัวเค้าเองตากฝน ไม่สบายหนักเลย วันนั้นเรารู้สึกผิดมากๆ ที่เป็นสาเหตุทำให้เค้าไม่สบาย
3.เค้าให้เราคุยกะแม่เค้าอ่ะค่ะ (คือแม่เค้าอยู่อีกจังหวัดนึง เค้าอยู่กับพ่อเค้าค่ะ เลยคุยก่อนแล้วเค้าจะพาเราไปไหว้แม่เค้าทีหลังค่ะ) กับพ่อเค้านี่เราก็เคยเจอแล้วค่ะ เราดีใจมากเลย เพราะผู้ชายที่เราคบมาคนก่อนๆ ไม่เคยแสดงความจริงใจกะเราแบบนี้เลย
4.เค้าเปลี่ยนนิสัยเพื่อเรา คือเค้าเป็นคนเอาแต่ใจ แต่เราก็เป็นคนเอาแต่ใจกว่า เค้าก็เลยต้องกลายมาเป็นคนง้อเราแทนอ่ะค่ะ
5.เค้าเลิกดื่มเหล้าเพื่อเรา จะเรียกว่าเลิกก็ไม่ได้ คือ กินน้อยลงอ่ะค่ะ แต่เราก้ไม่ได้ห้ามนะค่ะ
เพราะเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย แต่เวลาเค้ากินเราก็จะงอนๆอ่ะค่ะ เค้าก็เลยนานๆกินที เราจะได้ไม่งอนบ่อย
6.เค้าส่งเพลงเผลอรักหมดใจ มาให้ผ่านบริการที่ให้ส่งเพลงแทนความรู้สึกอ่ะค่ะ เรางี้ร้องไห้เลย ไม่เคยมีใครทำให้เราขนาดนี้มาก่อน
      แต่เรื่องที่เรากลุ้มใจมันอยู่ตรงที่ เค้าเรียนจบไม่สูงอ่ะค่ะ จบแค่ ปวช.  ไม่ได้เรียนต่อ (แต่ตอนนี้เค้าทำงานนะค่ะ) ส่วนเราเรียนอยู่มหาลัย ปี 3
    เมื่อวานอยู่ๆเค้าก็พูดขึ้นมาว่า เค้าไม่มีอะไรที่คู่ควรกับเราเลย ทั้ง ฐานะทางบ้าน การศึกษา และก็หน้าตา เราก็บอกว่าเราไม่ได้คิดอะไรนี่ไม่เห็นเป็นไรเลย เพราะเค้าก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร งานการก็ทำ ไม่ได้อยู่บ้านเฉยๆ แต่ทีเค้ากลัวคื่อกลัวแม่ของเราจะรับไม่ได้ ที่เรามาคบกับคนไม่มีอนาคตอย่างเค้า เรากำลังจะจบปริญญา แต่ค้ากลับจบแค่ ปวช. เราก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เสียใจมากที่เค้าคิดแบบนั้น แต่ในทางกลับกันเราก็คิดว่า เค้าก็อาจจะพูดถูก เพราะแม่ของเราก็อาจจะรับไม่ได้อย่างที่เค้าว่าจริงๆ เฮ้ออออออ

     ขอโทษด้วยนะค่ะที่ พิมพ์มาซะยาวเลย คือเราอยากจะขอความคิดเห็น และขอกำลังใจจากทุกๆคนหน่อยอ่ะค่ะ ว่าเราควรจะทำยังไงดีค่ะ
******ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นและกำลังใจจากทุกๆคนเลยนะค่ะ ^^

Discussion (10)

 เจอปัญหาเดียวกันเลยค่ะ

ของเรามีปัญหาเชื้อชาติไทย vs จีน   (เราจีน   แม่กับอาม่าก็อยากให้ได้เชื้อชาติจีนแท้ด้วย)

อายุ  (เราห่างกับพี่เขา 10 ปี    แม่กลัวเราโดนหลอก)

การศึกษา   (เราเรียนวิทยาศาสตร์สุขภาพ   พี่เรียน pure science   แม่บอกว่าจบแล้วจะทำอะไรกิน   อยากให้ได้คนเรียนอาชีพเดียวกัน)

เฮ้อ...

ตอนนี้ยังไม่รู้เลยค่ะว่าจะทำยังไง
แค่เรื่องวุฒิการศึกษา เป็นปัญหาที่เล็กมากๆค่ะ

ถ้าน้องกับเค้ารักกันจริงๆ แต่น้องกลัวว่าคุณแม่จะรับไม่ได้

แนะนำให้น้องลองคุยกันอย่างเปิดอกกับแฟนนะคะ

ให้เค้าไปลงเรียนต่อ อาจจะเรียน ม.ราม หรือ ม.สธ.

ไม่ต้องกังวลด้วยว่าทำงานแล้วจะไม่มีเวลาไปเรียน

แค่ตั้งใจอ่านหนังสือ ทำรายงาน แล้วก็ไปสอบ

น้องเองก็ช่วยทำรายงาน หรือติวในบางวิชาที่เค้าไม่ถนัด

พี่คิดว่า ถ้าเค้ารักน้องจริงๆ
 
แค่เรื่องลงเรียนต่อป.ตรี เค้ายินดีและเต็มใจที่จะทำเพื่อผู้หญิงที่เค้ารัก อยู่แล้วค่ะ

ยังไงก็ลองดูนะคะ เอาใจช่วยค่ะ




ปัญหาคล้ายๆกับเราเลยค่ะ ตอนนี้เราก็เครียดมากๆ

เรากับแฟนต่างกันมากๆ แต่ดีตรงที่เขาซื่อสัตย์กับเรา

ดีกับเรามากๆ ขยันทำงาน แต่เรียนไม่จบสักที เราป.ตรีใบที่สองจะจบแล้ว

แต่แฟนยังไม่จบเลย เหหนื่อยใจค่ะปัญหานี้ แต่เชื่อเถอะค่ะว่าถ้าเขารักเรา

จริงๆเขาสู้เพื่อให้ที่บ้านเรายอมรับได้แน่ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ถ้าเค้ารักจขกท.จริง และแสดงความจริงใจให้แม่เห็น
สักวันแม่จะรู้ว่าคุณเลือกคนไม่ผิดค่ะ
สู้ต่อไปนะคะ อย่าเพิ่งท้อ

เรื่องการศึกษา ถ้าในอนาคตเค้าอยากเรียนต่อเพื่อจะได้คู่ควรกับคุณ
เค้าก็ทำได้ ไม่มีใครแก่เกินเรียนค่ะ
แต่จิตใจสำคัญที่สุดค่ะ