(เล่าเรื่อง) คุณยาย เล่นหนูซะแล้ว

สวัสดีสาวๆ จีบันทุกคนนะค่ะ ^^

ช่วงนี้บรรยากาศตึงเครียด ไหนจะเรื่องเหตุการณ์บ้านเมือง

ไหนจะเรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องครอบครัว เรื่องการศึกษา

ไม่ว่าเรื่องไหนแค่นึกก็เครียดแล้วใช่มั้ยค่ะ

วันนี้!!! บีเลยอยากเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มาในวันนี้ค่ะ

ซึ่งวันนี้ทั้งวัน บีนึกทีไรก็ยิ้มขำตัวเอง

เรื่องมีอยู่ว่า บีไปเดินเล่นเดอะมอลล์บางแค(ก็อยู่บ้านเบื่อๆเหงาๆ แต่งตัวไปเฉิดฉายซะหน่อย)

เรื่องในขณะที่อยู่ในห้างไม่ค่อยมีอะไรหรอกค่ะ

ตอนขากลับนี้สิ ถ้าสาวๆคนไหนที่เคยเดินเดอะมอลล์บางแค จะทราบกันดีนะค่ะ

ว่ามันจะมีทางเดินยาวๆออกมาจากห้างไปถึงสะพานลอยคนข้าม

ระหว่างที่บีเดินต้องพยายามเก็บมือไว้ ป้องกันพวกแจกใบปลิวค่ะ

แต่แจกใบปลิวไม่ค่อยเท่าไหร่ เคยเจอมั้ยค่ะ สติกเกอร์วิเศษค่ะ

ถ้าไม่เก็บมือดีดีรับมันมาเราเสียตังค์นะเออ (เคยโดนมาแล้วค่ะ)

ระหว่างเดินบีก็มองอะไรเรื่อยเปื่อยค่ะ

ก็จะเห็นคนแจกใบปลิวสลับกับคนพิการนั่งขอทาน คุณตาเล่นไวโอลีน

คนวางของแบกะดิน แบกะพื้นมากกว่าเนอะ

ใจบีบีก็สงสารพวกคนแก่ที่มานั่งขอทานนะค่ะ

เห็นแล้วนึกถึงญาติผู้ใหญ่บ้านเรา

ไม่อยากให้ท่านเป็นแบบนั้น 

แต่บีเคยเจอเหตุการณ์ บีเคยให้ตังค์ยายที่เซนทรัลปิ่นเกล้าค่ะ

บีเดินเกือบถึงประตูทางเข้าห้างเซนทรัลปิ่นเกล้า

บีเจอเด็กวัยรุ่น ที่ตอนแรกยืนมองรถอยู่บนสะพาน(สันนิฐานว่ามันแกล้งเนียนค่ะ)

มันกระชากเงินออกจากมือคุณยายไปยัดกลับใส่กระเป๋า

บีให้ตังค์ยายไปไม่มากนะค่ะ 40 บาท บีกะให้ยายพอซื้อข้าวซื้อน้ำได้

เห็นแบบนี้ก็อดขึ้นไม่ได้ แต่บีก็อดแปลกใจไม่ได้ที่คนใกล้ๆเห็นก็ได้แต่มองแล้วเดินผ่านไป

บีก็ทำอะไรไม่ได้ เพื่อนบีก็ห้ามไว้ว่าไม่รู้ว่ามันมีคนเดียวรึเปล่า ถ้าบีวู่วามไปไม่คุ้มแน่

ทำได้แค่มองจริงๆค่ะ เจ็บใจ นึกโมโหเหมือนกันทำไมเกิดมาเป็นผู้หญิงนะ

อ่าเข้าเรื่องวันนี้ต่อนะค่ะ

มันก็เลยเป็นเหมือนเหตุผลที่บีไม่กล้าให้ขอทานเลยค่ะ

กลัวเห็นภาพที่ไม่น่าดแล้วเจ็บใจอีก

เดินไปเรื่อยๆ จนถึงป้ายรถเมล์ บีชอบไปรอใต้สะพานลอยค่ะ ไม่มีแดด ไม่ดำ อิอิ

เห็นคุณยายคนนึง ผิวแกเกรียมแดด ปกติบีจะไม่เห็นแกแถวนี้นะค่ะ

แกขายทองม้วน แกก็พูดขายของเป็นทำนองเอื้อนเสนาะค่ะ

บีในใจตอนแรกก็กะจะไม่ซื้อแล้วล่ะค่ะ เพราะไม่รุ้จะเอาให้ใคร บีก็กินคนเดียวไม่หมด

บีก็ยื่นรอรถ รอๆ ไปครึ่งชม. แกก็ยังพูดขายของแกไปเรื่อยๆ บีหันไปของก็ยังเหลือเท่าเดิม

บีก็เริ่มสงสาร

คิดในใจ ซื้อไปเผื่อพ่อแม่จะกลับมากินทัน

หยิบแบงค์ 20 ไป เดินไปถาม

"ยายจ้ะ ขายถุงล่ะเท่าไหร่จ้ะ"

ยายแกก็ยิ้มให้บีนะ เห็นแต่เหงือก บีเลยเดาๆอายุแกคงประมาณ 75 อัพๆแล้วล่ะ

ยายแกบอกว่า "ถุงล่ะ 50 จ้ะ" 

เฮือก!!! 

 บีสะดุ้งแบบไม่ทันตั้งตัวจริงๆ 555+

ซักพักแกหัวเราะแล้วบอกว่า "ยายล้อเล่นหนู ถุงล่ะ 10 บาทจ้ะ"

บีก็อึ้งนิดนึง แล้วก็ "อ๋อ อ่า ค่ะ งั้นหนูขอ 2 ถุงนะค่ะ"

ยายแกยิ้ม แล้วพูดว่า "ขอฟรีๆยายไม่ให้หรอก นะหนู"

บีก็ชะงักอีก แหม ยายเล่นมุขบ่อยจัง 

ยายคงเห็นบีหน้าเริ่มเอ๋อ หนักแล้ว

ยายเลยบอกว่า "ยายล้อเล่น ขำๆนะหนู สมัยนี้คนหนุ่มคนสาว ชอบเครียดเรื่องเล็กๆน้อยๆอยู่เรื่อย"

บีเลยบอกว่า "ก็เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่น่ะสิค่ะยาย ถ้าเราไม่จริงจังกับมัน มันก็ไม่สามารถทำให้สำเร็จได้"

ยายแกเลยบอกว่า "งั้นหนูก็มองว่าเรื่องพวกนั้นเป็นเรื่องเล็กๆสิจ้ะ ถ้าหนูมองแบบนั้นทางแก้ไขปัญหาจะมีเอง"

บีก็นิ่งนิดนึง แล้วก็ยิ้มบอกว่ายายว่า "ยายจ้ะ หนูต้องขึ้นรถกลับบ้านแล้ว งั้นหนูซื้อยาย 3 ถุงแล้วกันนะค่ะ"

บีก็ได้ยื่นเงินไปให้ 30 บาท แต่แทนที่ยายจะส่งมาให้ 3 ถุง ยายกลับส่งมา 4 ถุง

บีก็งง บอก "ยาย หนูเอา 3 ถุง"

ยายแก ยิ้มอารมณ์แกคงดี "อีกถุงน่ะค่าที่หนูอยู่คุยเป็นเพื่อนยาย ยายมานั่งตรงนี้ทั้งวันมีแต่คนเดินผ่านไปผ่านมา ไม่มีใครสนใจยายแก่ๆที่นั่งขายของไปร้องเพลงไปหรอก มีหนูคนแรกเนี่ยแหละที่มาซื้อ"

บีก็ยิ้ม แล้วบอกว่า "งั้นหนูขอบคุณยายแล้วกันนะค่ะ ถ้าวันไหนหนูมารอรถแล้วหนูเจอยายหนูจะมาอุดหนุนใหม่"

บีรีบวิ่งไปขึ้นรถ นึกๆแล้วก็ยิ้ม เพราะตอนรถผ่านแกบ๊ายบายบีด้วย 555+

บีก็เลยนึกอะไรได้ว่า ถ้าเรามัวแต่คิดไม่ตกกับเรื่องที่เราคิดว่าเรื่องนี้ใหญ่

เราก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหานั้นได้ ถ้าเราคิดว่า เรื่องนี้เล็กน้อย

ถ้าเทียบกับอะไรที่เราต้องเจออีกเยอะทั้งชีวิต เราจะหาทางแก้ไขได้

เรื่องยาวไปหน่อยนะค่ะ แต่ก็อยากให้สาวๆอมยิ้ม ^^



ปล. ทองม้วนอร่อยยย ค่า 555+