อิจฉาเพื่อนสนิท..

เมื่อวานไปเจอเพื่อนสนิทคนนี้มา หลังจากไม่ได้เจอกัน 2 อาทิตย์

พอเจอกัน แล้วกลับมาบ้านทีไร จะต้องมีเรื่องนี้ วนเวียนอยู่ในหัวตลอดช่วงเวลาหนึ่ง

เพื่อนคนนี้เป็นคนน่ารัก นิสัยดี ตัวเล็ก หุ่นดี น่าทะนุถนอม

เจอแต่ผู้ชายดีๆเข้ามาชอบ มากมาย

แต่เรา ไม่สวย อ้วน ถึก  นิสัยหรอ (คิดว่าก็คบได้นะ 55)  ฯลฯ

เวลาเจอกัน เรามองเพื่อนคนนี้.....แล้ว.......รู้สึกอายตัวเอง

มันสวยค่ะ แต่งตัวดี  ดูผู้หญิง มีรสนิยม ส่วนเรา แต่งแบบสบายๆแนวนิดนึง (แบบตัวเราเอง) เดินด้วยกันก็เขินๆ มีแต่คนมองเพื่อนเรา

เคยคิดเล่นๆแบบว่า....เออ เกิดเป็นมันนี่ดีจังเนาะ  เจอแต่คนดีๆมาให้เลือกได้ตามใจชอบ ไปไหนก็มีแต่คนชื่นชม

แต่ตัวเราเอง ไม่มีแม้แต่คนมาสนใจที่จะมอง ไม่มีสิทธิ์เลือก เพราะไม่มีใครมาให้เลือกได้เลย

แต่ความอิจฉานี่ไม่ใช่ว่าเกลียด หรือไม่ชอบนะคะ แค่อิจฉาธรรมดาน่ะค่ะ

จริงๆ เราไม่อยากคิดแบบนี้เลยค่ะ แต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆ ทำให้ไม่ค่อยอยากไปเจอมันบ่อยๆ

คิดถึงก็คิดถึงนะ แต่เจอแล้วมันหดหู่ใจยังไงไม่รู้ค่ะ สมเพชตัวเอง

เพื่อนๆคิดว่าเราแย่มากมั้ยคะ ที่คิดอิจฉากระทั่งเพื่อนสนิทของตัวเอง ?
 

Discussion (28)

เราก็เคยเป็นเหมือนกัน แต่แค่ช่วงนึงเท่านั้น คิดดูดีๆแล้ว มันก็ไม่ผิดป้ะที่มันเกิดมาสวย หน้าตาดี นิสัยดี ถือว่าเป็นบุญของมัน เราควรจะดีใจด้วยซ้ำที่มีเพื่อนที่ดีแบบนี้

ไม่แปลกเลยค่ะ คุณ จขกท

เราก็รู้สึกแบบนั่นบ่อยๆ เวลาเดินกะเพื่อนที่น่ารัก สวย

ทำให้เรารุ้สึกอาย แต่ไม่ได้รังเกียจเพื่อนนะคะ

บางทีเราก็อิจฉา อยากสวยแบบเค้ามั่ง

ไม่ได้อิจฉา อยากกำจัดเค้านะคะ

มันไม่ได้เป็นความรู้สึกปองร้ายคนอื่นนี่คะ แค่ความรู้สึกว่า "ทำไม ฉันไม่เป็นแบบนั้นมั่งนะ" อิอิ

เราว่าผู้หญิงแต่ละคนสวยด้วยกันทุกคนนะคะ
ยิ่งถ้านิสัยดี ความสวยมันก็จะยิ่งเด่นออกมามากขึ้นน่ะค่ะ
ในเมื่อคุณมีเพื่อนสวยๆ ก็ลองให้เพื่อนคุณจับแต่งตัวให้สิคะ :)
สู้ ๆ นะ ค่ะ ถึงคนเราจะเลือกเกิดไม่ได้
แต่ว่าเราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้นะค่ะ

Fight !!
เห็นด้วยกับคุณ minipandaz ค่ะ... +1000 ไปเลย

หลังจากที่เราอ่านข้อความของคุณ จขกท. จบ... เราก็คิดที่จะพิมพ์อะไรแบบนี้ลงไปเหมือนกัน...

เกิดเป็นคนสวยไม่ได้ดีเสมอไปหรอกค่ะ... เหรียญมี 2 ด้าน... ทุกอย่างมีข้อดีข้อเสียเสมอ...


สวย... มีแต่คนชอบ ไปไหนมาไหนมีแต่คนมอง... มันไม่ได้รู้สึกดีอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะ...

คนสวยๆ ก็ทุกข์ได้... ทุกข์ที่ว่า คนมากหน้าหลายตาที่เข้ามาหาเค้า... เข้ามาเพราะเค้าสวย... ชอบเพราะรูปร่างหน้าตาสวย ไม่ใช่จิตใจ หรือตัวตนที่แท้จริงที่อยู่ข้างใน... อยากจะบอกว่าผู้หญิงมากมายที่กำลังโสดๆ หรือขึ้นชื่อว่าอาภัพรักทั้งหลาย... ไม่ใช่ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาที่ไปไหนไม่มีคนมองหรอกนะคะ... แต่เป็นผู้หญิงสวยๆทั้งหลายเนี่ยแหละค่ะ... ยิ่งสวย ยิ่งเก่ง ยิ่งรวย ดีกรียิ่งมากเท่าไหร่... ดัชนีแปรผันความอาภัพยิ่งสูงค่ะ...

แล้วการที่ไปไหนมาไหนมีคนมองเนี่ย... มันก็ไม่ได้แฮปปี้อะไรนักหรอกค่ะ... ถ้าคนที่มอง เป็นหนุ่มๆที่ชอบ มันก็อาจจะลั้นลาดี๊ด๊าาได้อยู่... แต่ถ้าคนที่มองเป็นคนประเภทที่เราไม่อยากจะให้เค้ามองล่ะคะ... ความรู้สึกมันจะเปลี่ยนไปทันที... ลองคิดดูง่ายๆว่า ถ้าเดินเข้าไปในร้านอาหารแห่งหนึ่งแล้วมีผุ้ชายมองมาทั้งโต๊ะ แต่ผุ้ชายพวกนั้นอายุเทียบเท่าหรือมากกว่าพ่อคุณ และใช้สายตาหรือมีท่าทางส่อออกไปในทางหื่นใส่... คุณจะยังอยากให้เค้ามองอยู่รึเปล่า... แล้วเราเลือกได้เหรอ ว่าที่ที่เราจะไป จะมีคนแบบไหนอยู่...

อีกอย่างเลยก็คือความคาดหวังค่ะ... ยิ่งสวยเท่าไหร่ ความคาดหวังต่อคนรอบข้างก็ยิ่งสุง... คุณจะไม่มีสิทธิ์ปล่อยตัวตามสบายได้อย่างคนปกติ... เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่คุณไม่แต่งหน้า แต่งตัว เต็มที่แบบที่เป็นมาตลอด... คุณจะตกเป็นเป้าในการโจมตีทันที... "เนี่ยเหรอสวย" "พอไม่แต่งหน้าก็งั้นๆแหละ" "โห โทรมจัง" สารพัดสารเพค่ะ... ความอิดฉาในมวลหมุ่ชะนีมีอยุ่ทุกที่ในสังคมโลก...

พอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นดีกว่าค่ะ... สวยในแบบของเรา... ดึงความงามจากข้างในออกมา... ให้เค้ามองคุณว่าสวยที่จิตใจ... รูปร่างหน้าตามันแค่ภายนอก เสื่อมได้ตามกาลเวลาค่ะ...

รุ้จักดูแตัวเองให้ดี หาแนวที่ถูกกับตัวเองให้เจอ... พอเราเจอสิ่งที่ใช่สำหรับเราเมื่อไหร่ ความมั่นใจก็จะมา และไอ้ความมั่นใจนี่แหละค่ะ ที่ทำให้ผุ้หญิงอย่างเราสวย... อย่าไปนั่งอิดฉาเค้าเลยค่ะ เสียเวลา... กลับมาทำตัวเองให้สวยดีกว่า สุ้ๆนะคะ