ความรักของผู้หญิงปากแข็ง

กลับมาอ่านใหม่เร็วนะคะ จขกท

ต้องเลือกแล้วล่ะค่ะ ว่า
1) จะเก็บความรักไว้ในใจไปตลอดชีวิต มารู้อีกที่ว่าเขาคิดเหมือนกันกับเรา ก็สายไปซะแล้ว
หรือ
2) บอกออกไปเลย ไม่มีอะไรต้องเสีย ถ้าคิดเหมือนกัน ก็ Happy Ending แต่ถ้าไม่ ก็จะได้รู้กันไปแบบเคลียๆ อย่างไงก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ดีซะอีก เราจะได้ไม่เสียเวลาแอบรัก จะได้ทุ่มเทใจให้คนอื่นที่เห็นคุณค่าของเรา ซึ่งอาจจะอยู่ข้างๆ เราก็ได้

จากประสบการณ์ส่วนตัว
เคย "หลงรัก" เพื่อนคนหนึ่งที่เรียนด้วยกัน เขาไม่หล่อ แต่เก่งมาก นิสัยดี น่ารักที่สุด แต่ด้วยอีโก้ของตัวเองและเสียงเชียรจากเพื่อนๆ เพราะมีหนุ่มอีกคนมาจีบ ซึ่งเป็นคนหล่อ (แต่นิสัยแย่และปัญญาอ่อนสุดๆ) เราเลยต้องเก็บความรู้สึกไว้ในใจ จนกระทั่งไปงานแต่งงานเขากับเพื่อนเรา เขาก็เข้ามาสารภาพว่า หลงรักเรามาตั้งแต่แรก แต่ไม่กล้าบอก เพราะเขาไม่หล่อ (ทำอย่างกับชั้นสวยมากเหลือเกินนะ อีตาบ้า) สองคนกอดกันร้องไห้ สารภาพทุกสิ่งอย่าง แต่ก็สายไปแล้วค่ะ เขาจะแต่งงานวันนี้แล้วนะ ปัจจุบันยังเป็นเพื่อนรักกันอยู่ค่ะ

และตอนเข้าทำงาน แอบชอบรุ่นพี่ที่ทำงานเดียวกัน ถามตัวเองจนแน่แล้วก็ ตรงไปบอกพี่เขาเลยว่า เราชอบพี่เขามาก แต่พี่เขาบอกว่า เขาคิดกับเราเหมือนน้อง ก็อกหักเล็กๆ ไปค่ะ เลยกลับมาตั้งใจทำงาน ทำตัวเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนมาเจอคนดีๆ คนหนึ่ง (สามีเราเองค่ะ) พอเริ่มคบกับสามี รุ่นพี่เขาก็ได้เห็นได้รับรู้ตลอด จนมาวันหนึ่ง พี่เขามาพูดกับเราว่า พี่ขอโทษที่ปฏิเสธเราไปคราวก่อน เพราะตอนนั้นพี่เขาตั้งตัวไม่ทัน แต่ตอนนี้พี่รู้จักเรามากขึ้น เห็นตัวตนของเราดีขึ้น ก็เลยอยากคบกับเรา ขอให้เราเลิกกับอีกคน แต่เราตอบไปว่า สายไปแล้วค่ะ ตอนนั้นเราเห็นพี่เป็นคนที่ดีที่สุด ที่เราเลือก แต่พี่ไม่รับ พี่ก็หมดโอกาสแล้วค่ะ ตอนนี้เราเจอคนที่ดีที่สุดของเรา และเขาเห็นคุณค่าในตัวเรา ดังนั้นเราไม่สามารถทิ้งสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตได้หรอก

หลังจากคบกับสามีมาได้ 9 ปี เราเองก็เป็นคนขอแต่งงานเขาก่อนนะ อิอิอิ หัวเราะกันฮามาก เพราะว่า เขาก็เตรียมแหวนมาขอเราในวันเดียวกันเหมือนกัน แต่เราเร็วกว่า อิอิอิ

เลือกเองนะคะ ไม่บอกว่าให้ทำไง แค่รู้จักคุณค่าในตัวเราเอง เราก็จะรู้ว่า เราอยากจะเลือกทำอย่างไงค่ะ เอาใจช่วยนะ

//
//
//
//
//
//
//
//
//
//
//

ไอ๊หย่า อ่านกระทู้ไม่ได้ศัพท์ แล้วจับไปกระเดียดตอบ



ขอบอกว่า คุณได้ "หักอก" พ่อหนุ่มต่างชาติคนนั้นเข้าอย่างจังแล้วค่ะ น่าสงสารเขาจัง คงเศร้าไปแล้ว

ถ้าเป็นฝรั่งน่ะ เขาจะไม่ได้หว่านเสน่ห์แบบหนุ่มไทยนะ
รักใครชอบใครก็พุ่งตรงเข้าไปหาเลย ทำดี เทคแคร์สารพัด และเรื่องการขอไปงานเลี้ยงด้วยกันนะ เป็นธรรมเนียมเลยว่า ถ้ารักใครชอบใครต้องไปขอเชิญให้ไปด้วยกัน แต่ถ้าสาวหรือหนุ่มปฏิเสธ แปลความหมายอย่างเป็นทางการว่า เขาหรือเธอคนนั้น "ขอปฏิเสธการสานความสัมพันธ์แบบจริงจังต่อหลังจากเรียนจบ" คนมาขอก็จะตัดใจไปเลย แล้วมองหาคนอื่นแทน

คิดดีๆ นะ รีบกลับไปสารภาพก่อนที่เขาจะไปขอคนอื่นไปงาน ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็ สายเกินแก้ เอาใจช่วย ถ้าอายุเกิน 21 แล้ว ก็มีวุฒิภาวะพร้อมแล้วนะคะ วิ่งตามหัวใจตัวเองไปเลย อย่ากลัว อย่าตั้งข้อแม้ให้ชีวิตมากไป เดี๋ยวเราจะพลาดอะไรดีๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตไปนะ เป็นสาวไทย รักนวลสงวนตัวได้ แต่อย่าอายจนเกินเหตุ อายโน้นอายนี้ จนปิดกั้นตัวเองไปเลยค่ะ อ่านจบแล้ววิ่งไปหาพ่อหนุ่มคนนั้นซะ ให้ไว ให้ไว อิอิอิ เอาใจช่วยค่ะ

เป็นเรานะ จะรีบวิ่งไปหาเขา แล้วก็สารภาพให้หมด เป็นไงเป็นกัน ถ้าเขามีคนใหม่แล้วก็ไม่เป็นไร คงโล่งใจ อย่างน้อยเราก็ได้ทำอะไรที่อยากทำไปแล้ว ต่อไปจะได้ไม่ต้องเสียดายว่า ไม่ได้ทำนะ