อย่าจ้องกันขนาดน๊านนนนนนนนนนน

เมื่อวานเราไปหาหมอรักษาสิวที่คลีนิกแห่งนึงมาค่ะ เราเป็นสิวอุดตัน+สิวเสบประมาณ 6-7 เม็ด ก็ไม่เยอะนะ แต่ด้วยความซนก็ชอบไปบีบมันจนเป็นรอยดำ จะเป็นบริเวณแถวๆคางค่ะ พอลงคอร์สเรียบร้อยก็เข้าไปพบแพทย์ค่ะ ในห้องนั้นมีผู้หญิงนั่งอยู่คนนึง(เดาว่าน่าจะป็นคนไข้) พอเดินเข้าไปก็เจอเลย เราก็เอ๊ะสงสัยเค้าฉีดยาหรือทำอะไรมาแล้วต้องนั่งรอเวลาเลยยังไม่ออกไป เพราะแว๊บนึงที่เห็นเค้า เห็นมีรอยกระที่ตาแล้วทายามันเป็นสีเหลืองๆ ก็ไม่ได้อะไรไปนั่งให้หมอตรวจ หมอเค้าก็จะนั่งอยู่ที่โต๊ะ แล้วเราจะนั่งอยู่มุมโต๊ะอีกข้างนึง ทำมุมเฉียงๆกับหมอ  โดยมีผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ตรงข้ามเราแต่ แถวหลังคุณหมอ  (ไกลออกไปจนเกือบติดผนังอีกด้านนึง)
เวลาที่คุณหมอรักษา  แต้มยา ฉีดสิว ผู้หญิงคนนั้นก็จะนั่งมองหน้าเราอยู่ตลอดเวลา (คงดูสิวอะ เพราะเรามองหน้าเค้า เค้าก็ไม่ได้สบตาเราเลย) คงอยากรู้ว่าหมอทำอะไรบ้าง เราก็อายนะ แค่หมอจ้องคนเดียวก็อายจะแย่ ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหมอมีการยกมือ ยกแขนแล้วบังเธอ เธอคนนั้นก็จะพยายามโยกตัวมามองหน้าเรา ซ้ายบ้าง ขวาบ้าง บางครั้งคงหามุมไม่ได้ ก็ก้มตัวมองลอดแขนหมอเลยที่เดียว บวกกับสายตาอยากรู้อยากเห็นมาก....เวลาฉีดสิวมันเจ็บนะ เราก็เห็นหน้าเค้าเบ้ๆเหมือนเจ็บไปด้วย คือเธอมีส่วนรวมตลอดอะ เราก็เอ๊ะ ทำไมเค้าอยากเห็นขนาดนั้นเลยเหรอ ทำอย่างกะนักศึกษาแพทย์นั่งดูอาจารย์หมอตรวจ  อายนะเนี่ย ถ้ามองเฉยๆเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แบ่งๆกันไป นี่เธอโยกตามหมอมากอะ นึกก็ขำ  เราเข้าใจว่ามันคงไม่ได้ส่วนตัวมากมายแค่รักษาสิว แต่เราเองมาเจอแบบนี้ก็แปลกๆเหมือนกันนะ อยากจะพูดกะเค้าเหมือนกันนะว่ามายืนดูตรงนี้เลยมั๊ย ก็เข้าใจส่วนหนึ่งว่าเค้าคงอยากเห็นขั้นตอนต่างๆ แต่พฤติกรรมที่เค้าทำมันมากเกินไป สีหน้าท่าทาง   เราเป็นสิวเราก็รู้สึกแย่อยู่แล้วเวลาคนมามอง นี่เค้าจ้องแบบไม่ละสายตา เราก็เลยมองเค้าตลอด เพราะอยากให้เค้ารู้ว่าเรามองเค้าอยู่นะ  เรารู้นะว่าเค้ามองหน้าเรา เลิกมองชั้นได้แล้ว


สนใจอะไรก็แอบๆดูก็พอมั๊ง เราว่าอย่าแสดงอาการอะไรมากมายเลย มันอาจจะทำให้คนอื่นเสียเซลล์แบบเราก็ได้นะ