คุณคิดว่าจะจำคนที่ไม่รู้จักแต่ว่าเค้าทำเรื่องน่าอายให้เห็นได้มั๊ย

คือรู้สึกอายมากค่ะ  คือวันนั้นถนนลื่นมากเพราะฝนเพิ่งตกใหม่ ๆ ไอ่เราก็รีบจะขึ้นรถมาเรียนก็เดินจ้ำอ้าวอย่างรวดเร็ว เลยสะดุดกับก้อนอิฐที่กำลังก่อสร้างหน้ามอ หกล้มคะมำลงไปทั้งตัวเลยอ่ะชุดนักศึกษาเลอะหมดอ่ะค่ะ กระโปรงเปิดด้วย น่าอายมาก ๆ   นักศึกษาคนอื่นก็อยู่กันเต็ม  เราก็เลยรีบลุกออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด  คิดว่าคงไม่มีใครจำเราได้   แล้วหลังจากนั้นอีกหนึ่งวันเราก็ออกจากหอพักด้วยความระแวง ใจหนึ่งก็ว่าจะมีใครจำได้ไหมแต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าคงจำไม่ได้หรอก  มันทำให้เครียดด้วยอ่ะค่ะ  ตอนไปเรียนก็รอดอยู่หรอก เมื่อก่อนถ้าเจอหนุ่มมองก็คงรู้สึกดี แต่วันนี้ใครมองก็กังวลว่าจะจำเราได้หรือเปล่า เฮ้ออ ..  แล้วสิ่งที่เรากลัวที่สุดก็เกิดขึ้น มีนักศึกษาผู้หญิงเค้าบอกกับเพื่อนว่านั่นไงคนที่ล้มเมื่อวาน เค้าคงคิดว่าเราไม่ได้ยิน ไปกันใหญ่เลยค่ะเครียดแล้วจะมีอีกกี่คนที่จำจำเราได้อีกหละ..  ถ้าเป็นเราคงจำไม่ได้อ่ะคะถ้าเจออีกที  แล้วทำไมคนพวกนั้นจำเราได้ก็ไม่รู้  ตอนนี้เดินไปไหนก็ระแวงตลอดอ่ะค่ะ  จะมีทางแก้ไขได้บ้างไหมค่ะ  ช่วยหน่อยนะค่ะ  ทั้งที่มันไม่ใช่ความผิดอะไร แต่ทำไมเราเหมือนโดนข้อหาร้ายแรงก็ไม่รู้ T_T