ปิดกระทู้นะคะ
bluevy29Discussion (29)
.
.
.
เราว่ากรณีของเรายิ่งกว่าเจ้าของกระทู้อีกนะ
พ่อเรามีเมียน้อยตอนเราสักป.3 ได้อ่ะคะ ซึ่งตอนนี้เราก็อายุ 22 ย่าง 23 แล้ว
พ่อเราก็ยังไม่เลิกกับผู้หญิงคนนี้ - -*
แม่เรานี้ทะเลาะกับพ่อจนถึงขั้นลงไม้ลงมือ เลิกกันไปหลายครั้งแล้ว
แม่เราหนีกลับไปบ้านยาย พ่อเราก็ยังไปตามกลับมา
ล่าสุดนี้ไม่ได้พูดกันประมาณ 2 ปีได้
เพิ่งมาคุยกันได้เร็วๆนี้เองอ่ะคะ
จริงๆแล้วอีกเยอะอ่ะคะ เรื่องของพ่อกับแม่เราแหะๆ
เราแค่ทำตัวเป็นลูกทีดี ของพ่อกับแม่ จริงๆแล้วจะให้พูดอ่ะไรไปก็เท่านั้น (สำหรับพ่อเรานะคะ)
รับฟังสิ่งที่แม่พูดเล่าเรื่องพ่อให้ฟังอย่างนู่นอย่างนี้
เราแค่ทำตัวเป็นเพื่อนคนนึงที่รับฟังเรื่องที่แม่เล่า
แม้บางทีจะไม่เห็นด้วยก็ตามกับแม่ก็ตาม
เอาแค่นี้พอก่อนดีกว่า 555+ ยาวไปล่ะ
.
.
.
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ ไม่ต้องเครียดมาก อยู่เป็นเพื่อนคุณแม่
ของเราน่ะพ่อมีเปนสิบครั้งแล้วได้มั่งออกไปพอเลิกกับคนใหม่ก็กลับมา
แม่เราก็ใจดีอภัยให้เค้าทุกครั้งแต่ปากก็บอกว่าเพื่อเพื่อลูก แต่เรารุ้ว่าเพราะแม่รักพ่อต่างหากไม่อยากให้เค้าไปทำใจไม่ได้ เราได้แต่ทนเห็นแม่เจ็บปวด เราโกรธพ่อมากนะแต่ไม่ได้โกรธเพราะเค้ามีคนอื่นเพราะเรารู้คนเรามันมีเหตุผลตั้งเยอะที่ไปด้วยกันไม่ได้แต่โกรธที่เค้าไม่รับผิดชอบมากกว่าแล้วยังกลับมาทำให้แม่เจ็บปวดสู้เลิกกันไปเลยเราจะไม่โกรธเค้าเลย เรานะเชียร์เย่งๆให้เค้าแยกกันอยู่ เพราะเค้าอยู่กันก็ทะเลาะกันไม่มีความสุขจะอยู่กันไปทำไม เราไม่เสียใจที่เค้าเลิกกัน แต่เสียใจมากกว่าที่เค้าอยู่กันอย่างไม่มีความสุขแล้วเราจะเสียสุขภาพจิตไปด้วย
เลยอยากให้คุณ จขกท.ลองมองเหตุผลที่คนสองคนอยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะเค้ามีเหตุผลของเค้าเหมือนบางทีที่เราอยากเลิกกับแฟนของเราน่ะล่ะ ถ้าเราไปด้วยกันไม่ได้ ไม่รักกันแล้วอย่าไปโกรธอย่าไปเสียใจเลยที่เค้าต้องแยกทางกันพูดเหตุผลของเราให้พ่อแม่ฟังท่านก้จะเข้าใจ
"""