ทู้นี้ขอแฉ ผิดหวังกับแฟนเก่าจิงๆ

สวัสดีค่ะสาวๆ

มาตั้งกระทู้นี้เพื่อจะระบายความเครียดอย่างเดียวจริงๆเลยค่ะ

และเผื่อว่าจะได้แนวคิดดีๆและกำลังใจจากสาวๆจีบัน

ให้อยู่ต่อไปได้โดยที่ไม่ต้องโมโห โกรธแค้น กับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป

อาจจะเป็นเรื่องเล็กๆหรือว่าไร้สาระ แต่นุ้ยโมโหและผิดหวังจริงๆค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า

นุ้ยได้เลิกกับแฟนคนนี้มาได้สี่ปีแล้วค่ะ (ต่อจากนี้ขอเรียกว่านาย ก) เลิกกันไม่ดีเท่าไหร่

ขออนุญาตไม่เล่าเพราะนอกประเด็นนะคะ

หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เพราะนุ้ยได้กรวดน้ำคว่ำขันกันไปแล้ว

จนเมื่อราวปลายเดือนตุลาคมปีที่แล้วได้มีโทรศัพท์มาหานุ้ยที่ออฟฟิศ

แจ้งว่าเป็นสำนักงานทนายความ มาแจ้งให้นุ้ยไปชำระหนี้ค่าโทรศัพท์ฮัชท์ ราวหกพันกว่าบาท

นุ้ยเลยแจ้งว่าเด๋วจะแจ้งฝ่ายบัญชีให้ เพราะนุ้ยคิดว่าเป็นเบอร์ฮัชท์ของออฟฟิศที่นุ้ยใช้อยู่ทุกวันนี้

หลังจากวางสายนุ้ยก็ขึ้นไปแจ้งกับบัญชีว่ามีคนโทรมาทวงค่าโทรศัพท์ เราค้างชำระเค้าเหรอ

ทางบัญชีก็โทรคุยติดต่อได้ความว่า นี่เป็นเบอร์ที่เปิดไว้มานานหลายปีแล้ว เบอร์ 086-xxx-xxxx
นุ้ยก็ถึงบางอ้อทันทีค่ะเบอร์นี้เป็นเบอร์ที่นาย ก เปิดไว้สมัยที่ยังคบกัน โดยใช้บัตรประชาชนของ

นุ้ยเปิด เนื่องจากเค้ายังอายุไม่ถึง 20  (แต่เรียนมหาลัยปีเดียวกัน) แล้วติดสัญญาซึ่งต้องผ่อน

ชำระ ประมาณ 1 ปี หรือ 2 ปีก็ไม่แน่ใจค่ะ จากนั้นก็เป็นหน้าที่ของเค้าที่

จะต้องผ่อนชำระ ซึ่งนุ้ยก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะว่าเป็นแฟนกันก็ไว้ใจค่ะ

จนประมาณสามเดือน เค้าก็บอกว่าไม่อยากใช้แล้วอยากใช้เครื่องอื่น

นุ้ยเลยซื้อเครื่องต่อมาในราคาสองพันบาท จ่ายสด เปลี่ยนเบอร์ใหม่ แต่สัญญายังคงค้างอยู่

นาย ก ก็บอกว่าจะจัดการเองซึ่งก็คงปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ชำระ จนกระทั่งได้มีอันต้องเลิกรากันไป

กลับมาที่เจ้าหน้าที่เร่งรัดหนี้สิน ซึ่งโทรมาทุกวันให้นุ้ยไปจ่าย เวลานุ้ยประชุมหรือไปพบลูกค้า

เค้าก็จะฝากโน๊ตแปะที่โต๊ะไว้ว่า คุณ...โทรมาเรื่อง ค่าโทรศัพท์ค้างชำระ

ทำให้นุ้ยรู้สึกอายมาก นุ้ยเลยโทรไปหานาย ก เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง นาย ก บอกว่า

ไม่ต้องไปสนใจ มันไม่กล้าทำอะไรหรอกนุ้ยเลยบอกว่า พูดแบบนี้ได้ยังไง เค้าโทรมาทวงทุกวัน

อายเค้าจะตาย นาย ก ก็บอกว่ายังไม่มี ไม่ได้ทำงาน ไม่มีเงิน

จนสุดท้ายนุ้ยก็ต้องไปชำระ เพราะทนรำคาญไม่ไหว จากนั้นนุ้ยก็โทรไปหานาย ก

ว่าจ่ายไปแล้วนะ ถ้าไม่มีเงินก็ทยอยคืนมาแล้วกัน นาย ก ก็บอกปัดมาตลอด เวลาล่วงเลยมาจน

เดือนกุมภา นุ้ยก็โทรไปอีก ว่าจะยังไง หลายเดือนแล้ว นาย ก ก็บอกว่า บอกว่าไม่มีไง

เงินมันไม่ได้หาง่ายๆตามตลาดนัดนะ พูดมาแบบนี้นุ้ยก็ปี๊ดสิคะ เลยตอบไปว่า

ก็ถ้าเงินมันหาได้ตามตลาดนัดกรูก็ไม่โทรมาทวงเมิงหรอก (ต้องขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพค่ะ)

ก็เถียงกัน บลา บลา บลาจนสุดท้ายก็วางหูกันไป จนเวลาล่วงเลยมาถึงเมื่อวันศุกร์ที่แล้วนุ้ยโทรไป

ก็ไม่รับ สามสี่วันโทรไปไม่รับ จนนุ้ยลองเอาเบอร์อื่นโทร รับสายทันทีค่ะ โอ้ พระเจ้า

คุณทำตัวได้แมนมากๆ เรื่องก็ลงเอยที่ว่า ยังไม่มี ก็ไม่ยังไง ไม่รับปากด้วยว่าเมื่อไหร่จะให้

เพราะไม่รู้จริงๆ

เล่ามาซะยาวเชียว ถึงตรงนี้นุ้ยก็คิดว่าพอแล้วค่ะ นุ้ยโทรไปทวงจนรู้สึกอายแทนแล้ว

เงินหกพันกว่าบาท นุ้ยก็ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงหรอกค่ะ เพียงแต่นุ้ยรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องที่นุ้ยจะต้อง

มารับผิดชอบ คุณควรจะรับผิดชอบในสิ่งที่ทำ แม้ว่ากันตามกฎหมายนุ้ยจะทำอะไรไม่ได้

แต่สามัญสำนึกคุณก็ต้องรู้อยู่ดี

นุ้ยจะถือซะว่านุ้ยโง่และผิดเองที่ไปไว้ใจคนอย่างคุณ

ที่เค้าบอกว่าเค้าไม่มีเงิน ไม่มีเงิน ก็ขอให้เค้าไม่มีตลอดไปเถอะค่ะ

สุดท้ายขอบคุณสาวๆที่หลงมาอ่านกระทู้ไร้สาระยาวเหยียดแบบนี้นะคะ

จะไปออกหน้าทำสัญญาให้ใครก็ระวังกันด้วยนะคะ

เด๋วจะเจ็บหนักจากความไว้ใจ อิอิ

รักจีบันและสาวๆทุกคนเรยนะคะ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟ