แฟนไม่เป็นห่วง

ค่ะขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเราอยู่ม.6ส่วนนแฟนอยู่ปี1คือเรื่องมันมีอยู่ว่าแฟนมาสังเกตุการสอนที่รรเราค่ะช่วงนั้นเป็นช่วงกีฬาสีพอดีเราเลยต้องซ้อมน้องละก็ลงเล่นกีฬาเพื่อคัดมาชิงวันจริงช่วง2-3วันก่อนกีฬาเราก็ค่อนข้างที่จะทำงานหนักมากเพราะเป็นพี่ใหญ่เราต้องช่วยกันคุมสแตนเชียร์ขบวนพาเหรดต่างๆนาๆแถมยังต้องลงกีฬาให้อีกเพราะไม่มีคนเล่นส่วนตัวเราลงบาสกับฟุตบอลค่ะซึ่งแข่งรวมๆประมาณ3-4ครั้งได้เพราะผ่านเข้าไปรอบชิงด้วยนั่นแหละค่ะทำให้ร่างกายเราค่อนข้างที่จะอ่อนแอเพราะปกติไม่ได้เล่นกีฬาเลยค่ะปวดเนื้อปวดตัวมากๆพอถึงวันจริงเราก็ต้องตื่นเช้าเพื่อมาช่วยน้องๆหรีดแต่งตัวละก็คืนนั้นแฟนขอให้เราไปส่งกินข้าวที่โรงอาหารในวันพรุ่งนี้เราก็ตกลงเขาไปแต่ก็บอกไปนะคะว่าเราอาจจะต้องลงวิ่งซึ่งไม่รู้ว่ากี่โมง สรุปว่าเราได้ลงวิ่งประมาณ11โมงนิดๆซึ่งก่อนหน้านั้นเราพอรู้ตัวเองว่าเราไม่ค่อยไหวเพราะข้าวเช้าก็ไม่ได้กินเราก็ลองถามว่ามึงมีใครพอลงวิ่งแทนกูได้มั้ยสรุปเลยก็ไม่มีเราจำเป็นต้องลงเองพอวิ่งเสร็จเราหายใจไม่ทันมือชาหน้ามืดจะอ้วกมันแน่นหน้าอกเหมือนลิ้นจุกปากจุกคอละเพื่อนก็พามาที่กองพยาบาลเราก็นั่งพักไปได้สักพักเขาก็เดินผ่านมาเราพยามมองเขาว่าแบบเออเราไม่โอเคนะสรุปเขาก็ไม่หันมามองเราก็เข้าใจว่าเออคงจะไม่เห็นพอเรากลับไปที่สแตนก็เลยทักหานางสรุปเห็นเรานะคะแต่ไม่สนใจเขาบอกก็นึกว่านั่งเฉยๆละก็งอนที่เราไปส่งกินข้าวไม่ได้เราก็เลยบอกเขาไปว่าเราเป็นแบบนี้ๆนะเขาก็บอกว่าละจะให้ทำไงครูไรก็อยู่ตรงนั้น เราเข้าใจในมุมมองเขานะคะว่าเขาเป็นครูเราเป็นนักเรียนมันจะไม่เหมาะสมแต่ในทางกลับกันเขาก็คงห่วงตัวเองมากกว่าเราตอนนั้นก็น้อยใจมากๆเราจำเป็นต้องไปขอโทษนางอีกทั้งๆที่เราเองก็บอกนางไปแล้วว่าเราต้องลงวิ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันจะกี่โมง