มาแชร์เรื่องที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองกันค่ะ

โดนคนที่คบกันมา เกือบ 10 ปีนอกใจมีคนใหม่และโกงเงินไป 4 ล้านกว่าบาทค่ะ เราเลือกที่จะออกจากตรงนั้นมาให้เร็วที่สุด ไม่มีเงินสักบาท งานไม่มีเงินก็ไม่เหลือ ให้เค้าไปหมด  เครียดจนป่วยเป็นโรค sle กลับมาอยู่กับคุณพ่อคุณแม่และครอบครัวตัวเองฮีลใจได้สักพัก หาทางแก้ไขชีวิตไปด้วย แต่หลังจากนั้นไม่นาน ช่วงโควิดระบาดรอบสองใหม่ๆ ติดโควิดทั้งครอบครัว เราอยู่รพ.เดียวกับคุณพ่อ แต่คนละรพ.กับคุณแม่ขณะที่เรากำลังให้เลือด(เพราะเราเป็นหนักมาก) คุณหมอคุณแม่โทรมาแจ้งว่าคุณแม่อาการเริ่มไม่ดีแล้วต้องนั่งตัดสินใจว่าจะปั๊มหัวใจหรือปล่อยให้คุณแม่ไปอย่างสงบ เป็นช่วงที่บีบหัวใจมากค่ะ แม่จากไปโดยที่ไม่ได้เจอหน้าลูกไปโดยที่ไม่ได้เห็นหน้ากัน เราไม่มีโอกาสได้เผาศพแม่ ไม่ได้กราบเท้าลา สติขาดไปเลยค่ะ หลังจากออกจากรพ ไม่นานพ่อก็ตรอมใจเสียตามแม่ไปในเวลาห่างกันไม่ถึง 2 เดือน ช่วงนั้นเป็นอะไรที่หนักหนามากๆค่ะ แต่สุดท้ายวันเวลาก็พาเราผ่านจุดนั้นมาจนถึงวันนี้ โดยที่ความคิดถึงพ่อกับแม่ไม่เคยจางหายไปเลยสักวัน

โห แค่อ่านก็เจ็บแทนเลยค่ะ

เราเคยเอามือไปควานหา cell culture ที่อยู่ในหลอด แล้วมันตกลงในกระบอก liquid nitrogen ติดลบ หลายร้อย C ด้วยความที่ใส่ถุงมือแล้วคิดว่าจะรอด และกลัวทำการทดลองไม่ได้ก็ควานหาจนนาน เอามาขึ้นมา liquid ซึมเข้าถุงมือหนัง เข้าไปเนื้อเรา จนเกือบถึงกระดูก  พองบวม ต้องลอกหนังออกเหมือนแผลไฟไหม้ ถ้าโดนนานกว่านี้อาจต้องตัดมือค่ะ  เจ็บมาก ใช้เวลา 1 เดือน ที่มือบวม พอง น้ำหนองออกมา ล้างแผลทุกวัน ลอกหนังที่ไหม้้ออกจนเห็นเนื้อแดง ๆ เลือดซิบ ๆ แต่ไม่ได้บอกที่บ้าน อยู่หอพัก ให้เพื่อนขับรถไปส่งร.พ. ทุกวัน ทำแผลไปร้องไห้ไปเพราะเจ็บมากกกกค่ะ

เรื่องเจ็บใจไม่คิดว่าจะเจอกับตัวคือเยอะมาก เลือกไม่ถูกเลยว่าจะเล่าอันไหน แต่มันก็ทำให้เราเติบโตและระวังมากขึ้นค่ะ

เรื่องหักหลังเจอบ่อยค่า แต่จำดีเทลไม่ได้แล้ว55 ทางนี้ชอบลืมเรื่องไม่ดี แบบลืมทิ้งไปเลย เข็ดด้วยงับ