เล่าไปเรื่อย - มาเม้ามอยบอกเล่าประสบการณ์ของผู้ประสบภัยน้ำท่วม

สวัสดีค่ะ วันนี้พอจะมีเวลาบ้างนิดหน่อย

ก็เลยมาเม้ามอยคุยไปเรื่อยเปื่อยให้สาวๆ ฟังกัน

อย่างที่บอกว่าช่วงนี้จะหายหน้าหายตาไปสักพัก

เพราะว่าที่บ้านคุณแม่น้ำท่วมหนักเว่อร์ หนักมาก

วันนี้ก็เลยจะมาเม้ามอยให้ฟังว่าเป็นยังไงกันบ้างค่ะ

แรกเริ่มจากที่น้ำท่วมจะช่วงปลายสิงหาคม ถึงต้นกันยายนได้

น้ำก็คือแบบท่วมในระดับที่เราคิดว่า เออปีนี้น้ำคงไม่มากหรอกมั้ง

ด้วยความที่บ้านเราติดแม่น้ำเจ้าพระยาเลย ก็คือทำใจอยู่ในทุกปี

แต่ก็คิดเข้าข้างตัวเองว่ามันคงไม่สูงไปมากกว่านี้หรอกน่า

กลางเดือนกันยายนเริ่มรู้สึกว่า เอ๋...เริ่มเยอะนะเนี่ย

แม่ก็ยังคงคอนเซ็ปต์ร่าเริงเพราะกลัวว่าลูกจะเครียดจะห่วง

ยังส่งรูปถ่ายพร้อมชูสองนิ้ว บอกว่าแม่โอเคนะไม่ต้องห่วงเลย

ไม่ห่วงได้ไง สองตายายอยู่ด้วยกันสองคน กว่าจะได้ไปหา

ก็ดันมาติดโควิดเอย โควิดซา น้ำยังมาท่วมเข้าไปอีก ผีมาก

ต้นเดือนตุลาคม น้ำทะลักแบบสุดๆ ฉุดไม่อยู่แล้วจ้า

อยู่ในจุดที่แม่บอกฉันต้องพายเรือในบ้านเพื่อเอาของหรือเนี่ย 555

ก่อนหน้านี้ทำบ้านดีดขึ้นไปคือ 2.5 เมตร ก็ว่าสูงอยู่

แต่ตอนนี้คือแบบเหลือบันไดอีกไม่กี่ขั้นก็จะท่วมถึงชั้น2

เอาเรื่องบอกเลยว่าเอาเรื่อง ยังดีนะที่ว่าน้ำไฟยังไม่ขาด

ยังใช้งานได้ แต่เรื่องการเข้า-ออกเพื่อไปหาซื้อของนี่ลำบากหน่อย

ต้องพายเรือไปเอารถที่ไปจอดไว้บนที่สูง แล้วแม่พายเรือเป็นคนเดียว

นางบอกพายเรือจนกล้ามแขนโตแล้วนะเนี่ย พายทุกวี่ทุกวันเลย

ล่าสุดก็ระดับนี้จ้าพี่จ๋า ที่เห็นว่าคุณนายแม่ลงน้ำอ่ะ

ไม่ได้เล่นน้ำเด้อ อย่าเข้าใจผิด นางไปทำสะพานจ้า

ถามว่าทำสะพานเพื่อเดินในบ้านหรอ อ๋อเปล่าเลยจ้ะ

นางทำสะพานทางเดินไว้ให้แมวจรจัดที่นางอุปถัมภ์ไว้

เพราะแม่แมวจรนางเพิ่งคลอดลูกด้วย แม่กลัวจะตกน้ำกัน

ก็เลยบอกกับพ่อว่าให้ลงน้ำเพื่อไปทำสะพานให้แมวเดินกันเถอะ

ถ่ายได้ระยะไกลเพราะว่านางไม่ยอมให้เข้าใกล้เลยจ้า

ทำสะพานให้เดินไม่พอ ทำที่ไว้สำหรับขับถ่ายให้น้องแมวด้วย

แม่บอกว่าจะได้ไม่ลำบาก เดินบนสะพานมาก็มากินข้าวที่ให้ไว้

เสร็จปวดท้องมากท้องน้อย ก็ให้น้องมาปลดปล่อยตรงที่แม่จัดไว้ให้

แม่สงสาร ต้องบอกว่าบ้านเราคือทาสแมวกับทาสหมาที่แท้ทรูเลยแหละ

แม่ชอบเรียกว่า "นางลิ้นจุกปาก" เพราะแม่บอกว่าแม่แมวชอบแลบลิ้นให้

ส่วนลูกแมว พอเห็นแม่แมวมา ก็จะเดินขบวนต่อๆ กันมาเป็นรถไฟเลย

งานอดิเรกอีกอย่างคือให้อาหารปลา จริงๆแม่เลี้ยงปลาหางนกยูง

แต่พอน้ำท่วม ยกอ่างปลาหนีน้ำไม่ทัน ทำให้ปลาปลิดปลิวไปเลย

แต่...น้องปลาทั้งหมดไม่ว่ายไปไหนเลยจ้า ยังคงอยู่ในบ้านตลอด

แม่ก็เลยคอยหาอาหารต่างๆนานามาป้อนให้ในทุกๆวันที่บันไดบ้าน

แม่บอกว่าถ้าน้ำใกล้ลด แล้วน้องปลายังอยู่ ก็จะช้อนกลับมาเลี้ยงเหมือนเดิม

ไม่น่าเชื่อนะเรื่องนี้ ว่าน้องปลาไม่ไปไหนจริงๆ ยังคงอยู่กับแม่ในทุกวัน

นี่นึกว่าละครปลาบู่ทอง เอื้อยจะอยู่กับแม่เองจ้ะ น้องไปไหนจริงๆ อึ้งสุด

ส่วนบนบ้านนั้นอยู่กับแบบแฮปปี้มาก ไร้ความทุกข์ใดๆ

อย่างในรูปคือพี่กาก้า กับน้องสกั๊งค์ 2คนนี่ติดแม่กับพ่อมาก

เลยจะอยู่ข้างนอกระเบียงบ้านเวลากลางวันกับพ่อและแม่ตลอด

ส่วนพี่ลัคกี้, น้องดีนี่ และน้องอิคคิว จะอยู่ในบ้านตลอด เพราะขี้กลัว

พอหมู่บ้านแม่เริ่มเป็นข่าวตามทีวี ความช่วยเหลือก็มีมากขึ้น

อย่างในรูปก็จะมีคนของอบต. และท่านชวน หลีกภัยมาแจกของ

ก็นะหมู่บ้านแม่ ก็คือหมู่บ้านโบสถ์คริสต์ที่ละครเรื่องออเจ้าเขามาถ่าย

ก็เลยได้รับความสนใจหน่อย พอเป็นข่าวว่าโบสถ์ละครออเจ้าน้ำท่วม

คนก็เลยมาช่วยเหลือเยียวยากันมากขึ้น ต้องขอขอบคุณทุกท่านด้วย

ที่มาช่วยเหลือ ช่อง3ของอาสรยุทธ์ก็มาแจกของนะคะ อันนี้ซึ้งมากๆ

แม่คือแบบฝากบอกคุณสรยุทธ์นะ ว่าน้ำพริกคือชอบมากอร่อยมาก 555

กระทู้นี้ที่ทำขึ้น เพื่อเล่าถึงประสบการณ์น้ำท่วมของบ้านเราเท่านั้น

ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีจะมาพูดหรือเรียกร้องอะไรจากใครหรือฝ่ายไหน

เราแค่อยากเก็บไว้ว่าปีนี้สำหรับบ้านเรานั้นถือว่าหนักหน่วงมากจริงๆ

แต่ยังไงแล้วครอบครัวเราก็จะไม่ทิ้งกัน วีคนี้ก็จะไปหาพ่อกับแม่อีก

จริงๆก็ไปแทบจะทุกวีคแหละ เป็นห่วงเขา ซื้อของกินของใช้ไปให้เขา

อย่างน้อยในวันที่เหนื่อย ล้า หรือท้อแท้ การได้รับอ้อมกอดจากแม่

เป็นอะไรที่ฮีลใจได้ดีมาก สำหรับใครที่กำลังประสบปัญหาน้ำท่วมนั้น

ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆ คนนะคะ เราจะผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปด้วยกัน

ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้นะคะ อย่าลืมดูแลตัวเองกันด้วยน้า

ด้วยรักและห่วงใจ จากใจขวัญเสมอ ขอให้พระคุ้มครองค่ะ

รัก😘🌈✨❤️

#violenzedezember