ดูเหมือนว่าจะมีประเด็น Asian Parents กันมาอยู่เรื่อยๆ ล่าสุดในทวิตเตอร์ก็มาแชร์ความคับข้องใจ หรือเหตุการณ์สุดกระอักกระอ่วนที่ต้องเผชิญกับการถูกที่บ้านเผลอรุกล้ำความเป็นส่วนตัว หรือเรื่องอื่นๆ ที่ผู้ใหญ่มักมองข้ามไปและไม่ได้ให้ความสำคัญนัก นี่พ่อแม่นะทำไมจะทำไม่ได้

**บทความนี้ไม่ได้ต้องการจะตำหนิหรือต่อว่าพ่อแม่ท่านใดนะคะ สนับสนุนให้ทุกบ้านอยู่ด้วยกันด้วยความเข้าใจและเปิดใจ**

นิยามของ Asian Parents?

Asian Parents แปลตรงตัวก็คือพ่อแม่หรือผู้ปกครองชาวเอเชียนั่นแหละ แต่คำนี้มักจะสื่อถึงความ Strict หรือ Toxic หน่อยๆ (แต่ไม่เสมอไป) ของการเลี้ยงลูกสไตล์คนเอเชีย ที่ส่วนใหญ่เป็นแบบนี้เกือบหมด ไม่ได้เป็นแค่คนไทย เช่น

• กำหนดทิศทางในชีวิต

ไม่ให้อิสระในการตัดสินใจในชีวิตทั้งที่ลูกโตพอแล้ว อันนี้เห็นได้ชัดหน่อยก็เช่น การเลือกคณะที่เรียนให้ ไม่อนุญาตให้ลูกได้เรียนในสิ่งที่อยากเรียนจริงๆ เพราะเป็นห่วงว่าเรียนแล้วจบมาจะไม่มีงานทำหรือลำบาก ผิดมั้ยก็คงไม่ผิดหรอก ใครๆ ก็เป็นห่วงลูกของตัวเองกันทั้งนั้นแหละ แต่ก็แอบเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ลูกต้องฝืนเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบหรือไม่เป็นตัวเองไปอย่างน้อย 4 ปี หรืออยู่กับมันไปตลอดชีวิตเลยนะ!

• เข้มงวดจนขาดอิสระ

ด้วยความที่รักมากก็ห่วงมาก จนบางทีมันอาจทำให้อึดอัด เช่น ไม่ให้กลับบ้านดึก กำหนดเวลากลับบ้านที่ชัดเจน เช่น ต้องกลับบ้านก่อนสามทุ่ม ถ้ายังเด็กอยู่ก็พอเข้าใจได้ แต่บางที 20-30 แล้วยังโดนห้ามอยู่ หรือถ้ากลับเลยเวลาก็จะเจอคำถามรัวๆ พร้อมโดนตำหนิไปอีกหยึ่งยกใหญ่ เป็นห่วงไม่ใช่เรื่องผิดแต่อย่าลืมว่า ลูกก็โตมากพอจะดูแลตัวเองได้แล้วนะ การไว้ใจลูกก็คือเรื่องสำคัญ!

• รุกล้ำความเป็นส่วนตัว

เรื่องความเป็นส่วนตัวบางทีก็ไม่ได้รับความสนใจมากนัก ทำให้เผลอละเมิดความเป็นส่วนตัวกันอยู่บ่อยครั้งเพราะความเคยชินและเป็นเรื่องใกล้ตัวจนลืมคิดถึง แต่ก็สร้างความอึดอัดใจให้คนเป็นลูกได้เป็นอย่างดี เรื่องสุดฮิตก็คงไม่พ้น เข้ามาในห้องโดยไม่เคาะ เข้าห้องมาโดยพลการ/จัดเก็บกวาดถูให้ (บางคนอาจจะชอบ) หรือแอบอ่านสมุดไดอารี่

นี่แค่ตัวอย่างหนึ่ง ไม่ใช่ทุกบ้านจะเป็นแบบนี้น้า แต่ละบ้านก็แตกต่างกัน บางบ้านก็ค่อนข้างให้อิสระ ทำให้บางคนก็อาจจะไม่เก็ตเรื่องแบบนี้

ปัญหาที่ตามมา

ความรักและเป็นห่วงที่อาจจะมากเกินไป ก็สร้างบาดแผลในใจและส่งผลต่อการใช้ชีวิตได้เหมือนกันนะ BBC เคยลงบทความ My strict Asian parents made me awkward and lonely (พ่อแม่เอเชียนที่เข้มงวดของฉัน ทำให้ฉันเหงาและอึดอัดใจ) บทสรุปของการเลี้ยงลูกสไตล์เอเชียที่พ่อแม่สุดจะเข้มงวด ทำให้เขากลายเป็นคนที่ไม่มีเพื่อน เข้าสังคมไม่เก่ง และไม่มั่นใจในตัวเอง จนต้องโพสต์เรื่องราวของตัวเองและมีหลายคนเจอเหตุการณ์คล้ายกันมาช่วยให้คำแนะนำ

เราจะบอกที่บ้านยังไงดี

การพูดคุยอาจจะเป็นเรื่องที่ยาก เพราะอาจทำให้พ่อแม่น้อยใจได้ง่ายมากๆ โดยเฉพาะเรื่องละเมิดความเป็นส่วนตัว ก็ทำจนชินไปแล้วก็อาจจะเข้าใจยากหน่อย พูดไปก็เสี่ยงทะเลาะกัน แนะนำให้ยกเป็นเคสตัวอย่างเหตุการณ์ก็ได้ค่ะ

เช่น เรื่องยอดฮิตอย่างการเคาะประตูห้อง ก็อาจจะบอกว่าถ้าตอนนั้นหนูกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ล่ะจะทำยังไง หรือกำลังคุยงานหรือเรียนแบบวิดีโอคอลอยู่แล้วเพื่อนๆ ในคลาสจำนวนมากก็จะตกใจและงงไปด้วยนะ, หรือบางทีกำลังทำอะไรที่ต้องใช้ความคิดหรือสมาธิมากๆ ถูกรบกวนนิดหนึ่งก็รวนแล้วลืมที่คิดมาทั้งหมดไป เมื่อได้เห็นภาพตามก็น่าจะเข้าใจกันมากขึ้น พร้อมกระซิบว่า ขอพื้นที่ (ส่วนตัว) สักนิดไม่ได้แปลว่ารักน้อยลงหรอกน้า :) ❤

เพื่อนๆ มีวิธีรับมือหรือเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้ไหม มาแชร์กันค่าา