อยากระบายเรื่องแฟนและขอกำลังใจด้วยค่ะ

ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ขอแทนตัวเองว่า S ค่ะ และแทนแฟนว่า A นะคะ
เข้าเรื่องเลยก็คือ เราและแฟนคบกันมาได้ 2 ปี ครึ่งแล้วค่ะ ที่ผ่านมาโอเคมีความสุขดีไม่เคยคิดด้วยว่าเค้าจะนอกใจเพราะไว้ใจเค้ามาก และเริ่มมาหลังๆ ช่วงใกล้ๆ จะปีใหม่ค่ะ เรามีความรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป เรารู้สึกได้ เราเลยโทรไปเคลียกับเค้าช่วงวันที่ 5 ม.ค. 2563 โทรไปถามเค้าว่าทำไมถึงเปลี่ยนไป เรางี่เง่าไปหรอ ทำไมไม่เหมือนเดิมกับเราเลย A ก็ตอบเรากลับมาว่าเค้าไม่ได้เปลี่ยนไป เค้าเหมือนเดิม และเราก็ร้องไห้ค่ะร้องหนักมากเราบอกเรารู้สึกว่า A ไม่เหมือนเดิม ไม่เป็นห่วงเราเหมือนเดิมเลย และคำตอบที่ได้กลับมาจากปาก A ก็คือเค้าบอกว่า งั้นก็ห่างกันก่อนก็ได้ เค้าเหนื่อย เราก็ช็อคหนักกว่าเดิมค่ะ เพราะว่า นี่เรางี่เง่า ร้องขอเค้ามากไปหรอ เค้าถึงเอ่ยปากมาว่าเหนื่อย เราก็โอเค ห่างออกมา โดยที่ไม่คุยกันเลย 2 สัปดาห์ จนเราทนไม่ไหวเราปล่อยให้เค้าได้ทบทวนแล้ว แต่เค้าก็ยังหายไป เราเลยให้เพื่อนเราพาไปเคลียกับเค้าตรงๆ ผลที่ได้รู้มาคือ A ไปคุย และไปเจอกับคนอื่นมาค่ะ ซึ่งคุยกันตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เค้าน่าจะคุยกันช่วงเดือนตุลา ปี 63 ค่ะ เราช็อคมาก ที่แฟนเราไปอยู่กับคนอื่น แต่สุดท้ายพอได้ยืนเคลียกัน และก็ยอมจบกับผู้หญิงคนนั้นค่ะ เราก็โอเคให้โอกาส พอมาจับได้รอบที่สองช่วงเดือนกุมภา ปี 64 ค่ะ เค้ามีอีกเฟสบุค เค้าเอาไว้ใช้ติดต่อกับผู้หญิงคนอื่น เรารู้ เราเสียใจมาก ทำไมเค้าถึงทำกับเราขนาดนี้ ในใจคิดไว้เลยค่ะว่ายังไงก็เลิก แต่พอเค้ามาขอโทษ ขอโอกาส กลับกลายเป็นเราใจอ่อน หลังจากนั้นก็คบกันต่อค่ะ แต่ความไว้ใจไม่มีเหลือแลล้วค่ะ เรารู้อยู่แล้วว่า ถ้ามีครั้งที่ 1 ก็จะมีครั้งที่ 2 ตามมา และก็จะมีครั้งต่อไปเรื่อยๆ เราเริ่มปลงค่ะ แต่ถามว่าเสียใจไหม ก็เสียใจค่ะ แต่ทำไมเราถึงไม่กล้าเลิกกับเค้า เราไม่กล้าใช้ชีวิตคนเดียว ขอกำลังใจทีนะคะ อยากมูปออนออกไปจากตรงนี้มาก แต่ไม่เคยเข้มแข็งพอเลยค่ะ อย่าว่าเราโง่เลยนะคะ เรารู้ว่าเราควรทำตัวยังไง แต่เรายังไม่กล้าก้าวข้ามความกลัว เราไม่อยากรับความจริง ว่าวันพรุ่งนี้จะต้องใช้ชีวิิตคนเดียว