เมื่อฉันนำร่างอ้วนๆไปถ่ายรูปที่ตลาดน้อย

48 12
หลังจากทิ้งการถ่ายรูปมานานประมาณ 10 ปี เห็นจะได้ ก็ตั้งแต่กล้องฟิมล์เลยละ
พอรู้ว่าป่วยเป็นเบาหวานก็เลยหันมาทำอะไรในสิ่งที่อยากทำ ประกอบกับมีกล้องใหม่ที่ซื้อมาปีที่แล้ว นอนเอ้งเม้งในตู้ เลยฝืนสังขารร่างอวบอ้วนของเราเดินถ่ายรูปลับฝีมือกันอีกครั้ง งานโชว์รูปเลยต้องมาละงานนี้ ใครชอบไปถ่ายชิคๆ สวยๆ โลเกชั่นดีๆในกทม.ก็ไปถ่ายกันได้นะ เลส....โก
ตลาดน้อยอยู่เจริญกรุง 22 หากใครไปแนะนำอย่าเอารถไปนะ เชื่อเถอะโคตรลำบาก หาที่จอดยาก ดีที่เราเอามอไซค์ไปเลยจอดง่ายหน่อย หากใครนำรถไปแนะนำให้จอดที่ไปรณีย์กลาง เดินมาได้ไม่ไกลกัน  ส่วนมุมถ่ายก็จะเห็นจุดสำคัญๆตลอด เห็นปุบรู้ปับว่านี้เหละจุดถ่ายรูป 
คือไปช่วงบ่าย2-3 โมงเลยรอเวลาพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ส่วนตัวชอบภาพฟิวแสงเงาแบบนี้ด้วย เลยรอเวลาได้แสงแบบนี้ หากใครจะไปวันเดย์ทริปก็ได้นะ ช่วงเช้าแสงก็จะอีกแบบเลยละ 
ระหว่างทางเดินจะมีงานกราฟฟิคตี้อยู่ แต่งสวยยืนชิคเก๋ๆได้นะ แต่ไปเสาร์ทิตย์อาจต้องเบียดหามุมหรือรอคิวถ่ายนิดนึง คนไปกันเยอะอยู่พอสมควร
ได้เวลากลับบ้านต้องผ่านคลองโอ่งอ่าง ไหนๆก็มีจัดงานคลองนั่นพอดีเลยแวะไปถ่ายหน่อย ใจตอนแรกคิดว่าจะมีหลายมุม ถนนยาวๆเดินถ่ายสบายๆ แม่เจ้าโว๊ยย.. มันสั้นมาก เดิน10 นาทีครบ แถมระยะถ่ายก็แคบๆ คนเยอะ เบียดแย่งถ่าย แย่งมุม ยอมใจ เลยได้แค่ 4 รูปมาเท่านั้น พอละ ไม่ไหวสภาพนี้คนอ้วนขอยอมแพ้
สุดท้ายนี้คือชุดและสภาพวันที่ไปถ่ายรูป เอิ่ม..ก็ไม่ได้คิดจะไปเป็นนายแบบนี้ สภาพลุยมันต้องแบบนี้เหละ 555
ไว้มีทริปหน้าไปไหนจะแวะมาแนะนำโลที่ถ่ายรูปชิคๆนะ บะบาย...(เมื่อฉันเป็นเบาหวาน ฉันต้องลุย)


ภาณุพันธ์ เพียสุระ

ภาณุพันธ์ เพียสุระ

เมื่อรู้ว่าเป็นเบาหวานในขณะที่เราวัยแค่ 34 ขวบเอง
ก็มีแอบกลัวตายนะ แบบปุบปับรับโชค
ทำให้คิดได้ว่าชีวิตมันสั้นจริงๆ
ดังนั้นขอใช้ชีวิตให้สนุกละกัน
เต็มที่กับสิ่งที่อยากทำในช่วงที่เมื่อฉันยังมีชีวิตอยู่

FULL PROFILE