เรื่องยาวไปหน่อย

เราเลิกกะแฟนได้ประมาณ 2 เดือนค่ะ เราคบกันประมาณ 2 ปี เลิกเพราะเค้าบอกว่าไม่ได้รักเราแล้ว เราไม่ได้เปนคนที่ใช่ ที่จะร่วมอนาคต แต่เราคิดว่าเลิกกันด้วยเรื่องที่เราโทรไปหาแฟนเก่าเค้ามากกว่าเพราะเราคิดว่าเค้ายังมีใจ ถึงแม้เค้าจะบอกว่า เปนไปไม่ได้ ไม่มีอะไรมากกว่าเพื่อน(เราคิดว่าเปนสาเหตุนี้เพราะเค้าเคยพูดกะเพื่อนเค้า) และคงเปนเรื่องที่เราบอกเลิกเค้าบ่อยมาก แล้วอาทิตย์ที่ผ่านมา
เราโทรหาแม่เค้า (แม่เค้ารักเราเหมือนลูกคนนึง) แม่เค้าชวนไปงานแต่งงานญาติของเค้า ตัวเค้าก้อออกท่าทางว่าชวนเราด้วย เพราะ เค้าบอกว่า ถ้างานแต่งไม่มาวันเกิดก็ไม่ต้องมา (วันจันทร์ที่จะถึงนี้) แต่เราก้อคิดหลายอย่าง 2 จิต 2 ใจ
สุดท้ายก้อโทรหาเค้าว่า อยากให้ไปมั้ยทั้งงานแต่ง ทั้งวันเกิด เค้าก้อบอก ไม่อยาก
แล้วเราก้อบอกว่าถามดีๆ อยากให้ไปมั้ย เค้าก้อบอกอายุขนาดนี้แล้วคิดเองซะบ้างสิ เราก้อยังไม่แน่ใจ โทรหาแม่เค้าอีก แม่เค้าก้อบอกให้เราไป เราบอกกลัวว่าเค้าจะไม่อยากให้ไป แม่เค้าก้อบอกเราว่าไม่เหน.....ว่าอะไรนิ แม่ยังเอาชุดให้......ดูเลยว่าจะให้เราใส่ชุดไหน เค้าก้อบอก ให้.....ใส่ชุดนี้เหรอ
ก่อนวันงานเราก้อโทรหาแม่เค้า 2-3 รอบ เพราะจะถามว่าจะให้ไปถึงตอนกี่โมง
เจอกันที่ไหน สรุปคือ มารวมตัวกันที่บ้านเค้าก่อน
พอวันงานเราก้อไปที่บ้านเค้าก่อนเราก้อคุยกะแม่เค้า ญาติเค้า หลานเค้าปรกติ
เราไม่กล้าที่จะคุยกะเค้าก่อน แต่เค้าก้อแซวและเล่นกะเราก่อน ทำตัวเหมือนตอนเปนแฟนกัน แต่ก้อเหมือนมีช่องว่างเล็กน้อย
พอถึงงานเราจะนั่งโต๊ะเดียวกะแม่เค้าแต่พี่ๆเค้าก้อเรียกให้เราไปนั่งด้วยที่โต๊ะเหลือที่นั่ง คือ ข้างๆเค้ากะข้างพี่ของเค้า เค้าทำท่าจะให้เรานั่งข้างๆ แต่เราก้อพูดออกไปว่าเด๋วโดน....กัดเอา เราก้อนั่งข้างๆพี่เค้าแทนแต่เราไปเอาของที่รถกลับมาเราโดนแย่งที่เราเลยแยกออกมานั่งโต๊ะข้างๆและญาติคนอื่นๆก้อมานั่งกะเรา
พออาหารเริ่มวางไปจานแรกเค้าก้อมาชวนเราไปนั่งข้างๆเพราะพี่ที่นั่งข้างๆเค้าแยกออกไปตั้งโต๊ะกินเหล้ากันอีกโต๊ะ เค้าก้อตักอาหารให้เรากินเหมือนตอนเปนแฟนกันคอยถามว่าเปนอะไรรึเปล่า ชวนให้กิน ก้อยังเล่นกะเราอยู่เอานิ้วมาจิ้มเรา จับมือเรามาดูแหวน แต่ที่นั่งตรงที่เรานั่งมันหนาวมากเราเปลี่ยนที่นั่งเปนตรงข้ามกับเค้า เค้าก้อยังคอยมาพูดคุยกะเราอยู่ เอามือเรามาอังหน้าผากเค้าถามว่าเค้าตัวร้อนมั้ย(พอดีเค้าไม่สบาย) จนงานเลิกแม่เค้าก้อถามเราว่าจะกลับยังไงเราก้อบอกกลับลาดพร้าวค่ะ ญาติเค้าและแม่เค้าก้อหันไปมองหน้าของเ้ค้า เค้าก้อบอกว่า......กลับนู่นแหละเพราะเค้าไม่สบายตกลงเราไปกะพี่ของเค้าเพราะพี่เค้าต้องไปส่งลูกที่แฮปปี้แลนด์ตอนรถกำลังจะออกเค้ากะญาติๆก้อยืนลากันกันอยู่แล้วรถที่เรานั่งก้อผ่านตรงนั้นเค้าก้าวออกมาแล้วมองมาในรถเพราะเราไม่ได้ร่ำลากันเราเลยโทรหาเค้า
เรา - เปนอะไรรึเปล่า
เค้า - ก้อไม่สบาย เปนไข้
เรา - ต้องการคนดูแลมั้ย
เค้า - ถ้าได้ก้อดี
เรา - แล้วจะยังไง ให้เจ๊....จอดรถแล้วเค้าเดินไปมั้ย
เค้า - ถามเจ๊.....ก่อนสิว่าส่งหลานแล้วไปไหนต่อรึเปล่า
สรุป เราก้อกลับมาที่บ้านเค้า
มาดูแล คอยเช็ดตัว เหมือนตอนที่เปนแฟนกัน ที่เค้าไม่สบาย
(ไม่ได้มีอะไรกันนะคะ)
ตอนนอนยังมีจับมือกันบ้าง
ทุกเหตุการณ์มันทำให้เราคิดว่าเราคงจะคืนดีกันได้
เช้ามา เราก้อยังดูแลเค้า เช็ดตัว หาข้าว หายาให้เค้าทาน
แล้วสุดท้ายเราก้อถามเค้า
เีรา - คิดถึงเค้ามั้ย
เค้า - ถามทำไม
เรา - ก้ออยากรู้
เค้า - ก้อมีบ้าง
เรา - แล้วเราจะกลับมาเปนเหมือนเดิมกันมั้ย
เค้า - เหมือนเดิมยังไง
เรา - ไม่อยากคบกะเค้าแล้วเหรอ
เค้า - ตอนนี้ไม่อยากคบกะใครทั้งนั้น
แล้วก้อแกล้งหลับไป เราก้อยังดูแลเค้าเหมือนเดิม จนได้เวลาเราต้องกลับบ้าน(อยุ่ต่างจังหวัด) เค้าก้อขับรถออกมาส่ง
แล้วมาเมื่อวานเพื่อนเค้าก้อบอกว่า อย่าหวังเลย ให้เราถอยออกมา 2 ก้าว
เราเศร้ามากเลยค่ะ ตอนแรกเราคิดว่าเราทำใจเรื่องของเค้าได้แล้ว แต่พอเจอหน้ากัน เราก็รู้เลยค่ะ
ว่าเรายังรักเค้าอยู่เต็มๆ ไม่ได้ลดลงไปไหนเลย
การทำใจมันช่างยากเหลือกเกิน เราคิดตลอดว่า ถ้าไม่อยากคืนดี ถ้าไม่รักกันแล้ว มาทำแบบนี้กะเราทำไม
มันทำให้เรามีความหวัง เราไม่เข้าใจเค้าเลย วันเกิดเค้าเราคิดว่าเราจะถามและเคลียร์กะเค้าไปเลยจะดีมั้ยคะ