ครั้งหนึ่งในชีวิต บันทึกเหตุการณ์ ณ ท้องสนามหลวง

สวัสดีค่ะ มด MODTRIMOSA ค่ะเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่มดเชื่อว่าประชาชนคนไทยทุกคนยังคงอยู่ในความโศกเศร้าแต่เราก็ยังต้องเดินหน้าต่อไป.. วันนี้มดมีเรื่องราวดี ๆ โมเมนต์เล็ก ๆ มาเล่าให้ฟังกันด้วยค่ะ  เนื่องจากวันศุกร์ ที่ 21 ตุลาคม 2559 ที่ผ่านมา มดมีโอกาสได้เดินทางเข้าไปแถวพระบรมมหาราชวัง ตั้งใจไปเพื่อที่จะไปเคารพพระบรมศพในวันนั้นมดนัดแนะกับเพื่อน ๆ เพื่อที่จะเดินทางเข้าไป ขอแค่ได้เข้าไปเห็นกำแพงได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งได้กราบไหว้อยู่นอกกำแพงก็ดีใจจนเหลือล้นแล้วค่ะ

 

ครั้งนี้..มดเดินทางไปพร้อมกับกล้องคู่ใจ 1 ตัว เพื่อที่จะเก็บภาพบรรยากาศในเวลานั้นมันเป็นความรู้สึกเล็ก ๆ ที่ดีมาก ที่แห่งนั้นเสมือนแหล่งเรียนรู้ดี ๆ ที่นึ่งที่อาจจะหาจากที่ไหนไม่ได้ แน่นอนว่ามดไม่ลืมที่จะส่งต่อให้กับเพื่อน ๆ ได้ชมในวันนี้เช่นกันค่ะ 

การเดินทางบ้านมดอยู่แถวมีนบุรี มดออกจากบ้านมาด้วยรถยนต์ส่วนตัว เอารถมาจอดที่คอนโดเพื่อนแถวมาบุญครองและต่อด้วยรถตุ๊ก ๆ บอกเลยว่าโดนฟันแหลกค่ะ ณ เวลานี้หาคันที่ให้ราคาต่ำสุดได้ประมาณ 100 บาท นอกนั้นราคา 150 - 200 ขึ้นไป

แต่จริง ๆ เขามีรถเมล์และรถฟรีที่จะพาเราไปยังพระบรมมหาราชวังเยอะเลยแต่เราใจร้อนรอไม่ไหว บวกกับรถติดมาก เลยขอแว๊นซิ่ง ๆ ไปกับตุ๊ก ๆบอกเลยว่าเสียวมาก เสียวเหมือนเล่นรถไฟเหาะเลยค่ะ

จุดหมาย นั่งรถมาจนถึงจุดหมายสิ้นสุดทางรถ ในบริเวณนี้จะมีการปิดถนนสิ่งที่ต้องทำต่อไปก็คือ เดินเท้าเข้าไปข้างใน

บรรยากาศบรรยากาศโดยรอบในวันนั้นมีประชาชนที่พร้อมใจกันสวมเสื้อสีดำเต็มถนนทุกคนมาพร้อมกับศรัทธาและความรักที่มีต่อพ่อหลวงไม่ต้องพูดออกมาเป็นคำพูดแค่มองตาทุกคนก็เข้าใจซึ่งกันและกันค่ะ

ความรู้สึกบรรยากาศ ณ ที่แห่งนี้ ในวันนั้นไม่มีลมพัดผ่าน ทุกอย่างดูช้าธงชาติลดลงเหลือครึ่งเสา ความรู้สึกในใจของลูก ๆ ทุกคนถึงแม้จะมาด้วยรอยยิ้มดีใจที่ได้มาหาพ่อ แต่ในใจทุกคนคงโศกเศร้าไม่ต่างกัน

ไฟสปอร์ตไลท์ยิงจากพื้นใส่กำแพงใหญ่ สว่างไสว สวยเด่นเป็นสง่าทุกครั้งที่ผ่านไม่เคยมองชัด ๆ วันนี้ได้มองได้เห็นรายละเอียดชัด ๆ แบบใกล้ ๆมันสวยงามตระการตา และยิ่งใหญ่เหนือคำบรรยาย

ทางแห่งน้ำใจในระหว่างทางเดิน ทั้งสองฟากฝั่งจะมีผู้คนที่นำน้ำ นำลูกอม ยาดม และอาหารมาแจกจ่ายให้กับผู้ที่เดินทางมา ทางเดินยาวและไกลพอสมควรแต่มองไปทางไหนก็เจอแต่น้ำใจที่ได้รับตลอดทาง ณ ตอนนั้นมันสุขล้นจนมองข้ามคำว่าเหนื่อยไปเลย

เลาะกำแพง เดินไปเรื่อย ๆ เลาะกำแพงสีขาวตัดกับท้องฟ้าที่เห็นเป็นสีเทามีเมฆบาง ๆ ลอยอยู่ แต่มองขึ้นไปกลับไม่เห็นดวงดาว

แสงไฟส่องหลังคาสีทอง เหลืองอร่ามวิจิตรงดงาม

สิ่งที่เห็น เราเห็นความสวยงามที่บรรยายและเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก ไม่รู้จะบรรยายความสวยงามกับสิ่งที่เห็นตรงหน้านี้ได้อย่างไร

ถ้ามีโอกาส หรือมีเวลาที่พร้อมอยากให้มาเห็นด้วยตาของทุกคนเองซะมากกว่าประเทศไทยมีสิ่งสวยงามที่ไม่แพ้ต่างประเทศเลยแม้แต่น้อย

เสียงประกาศในระหว่างที่กำลังเดินชมวิวรอบ ๆ ได้ยินเสียงประกาศให้ประชาชนนั่งลงทุกคนพร้อมใจกันหลบเข้าข้างทาง มีขบวนเสด็จกำลังเสด็จมายังพระบรมมหาราชวัง

ทุกคนใจจดใจจ่อเฝ้ารอ แต่ขบวนเสด็จเคลื่อนขบวนมาอีกเส้นทางของถนนไม่ได้ผ่านเส้นทางนี้..สิ้นสุดเสียงประกาศทุกคนก็ลุกขึ้น และเข้าสู่สภาวะปกติ

ร้องเพลงเพื่อพ่อระหว่างทางเดิน มดเจอกับกลุ่มบุคคลที่มารวมตัวเพื่อทำกิจกรรมร้องเพลงร่วมกันมีการจุดเทียนถวายพระพรและมีดอกไม้ประดับ

เป็นรูปหัวใจ มีเลข ๙ อยู่กลางหัวใจจัดวางอย่างสวยงามและเป็นระเบียบพร้อมกับเสียงเพลงที่ดังจากผู้ที่มาร่วมกิจกรรม น้ำตาปริ่มจนล้นออกจากตา

ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะผู้คนยังคงทยอยเดินทางมาเรื่อย ๆ เยอะจนเดินเบียดกันบางคนก็เดินมา บางคนปั่นจักรยานมา ผู้เฒ่าผู้แก่เดินจับมือจูงลูกจูงหลานมา  บรรยากาศที่เห็นทุกคนยังคงยิ้มได้ แต่ยังคงมีนัยตาที่ดูเศร้า

เคลียร์พื้นที่ เดินมาถึงในจุดนี้เริ่มมีความวุ่นวายเกิดขึ้น ตำรวจเคลียร์คนออกจากพื้นที่มีเจ้าหน้าที่ทำความสะอาดเก็บกวาดฝุ่นข้างทางถนน

  ประกาศครั้งที่ 2เสียงประกาศครั้งที่ 2 ดังขึ้นอีกครั้ง ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงจะมีขบวนเสด็จเดินทางกลับเป็นบุญของเรามาก ที่มาเจอขบวนเสด็จโดยไม่ได้ตั้งใจ มดรีบวิ่งไปถามคุณตำรวจให้แน่ใจว่าท่านจะเสด็จทางไหน เพราะครั้งนี้ไม่อยากพลาด

พอได้คำตอบที่แน่ชัดก็รีบวิ่งไปหาที่นั่งรอรับเสด็จ ได้ที่นั่งอยู่ตรงทางโค้งพอดิบพอดีอยู่ใกล้ที่สุด ตื่นเต้นมาก ๆ เพราะนี่คือครั้งแรกในชีวิตของมดคนเยอะมาก เยอะจนขยับตัวไม่ได้ เหน็บกินขา แต่ก็อดทนรอ..

รอรับเสด็จเจ้าหน้าที่ทุกฝ่ายจัดพื้นที่ได้เป็นระเบียบเรียบร้อยมากรวมถึงประชาชนก็พร้อมใจกันทำตามระเบียบอย่างเคร่งครัดห้ามนั่งเอาขายื่นลงไปบนถนนให้นั่งบนฟุตบาท นั่งเก็บขาขึ้น รอประมาณ 1 ชั่วโมง  ยอมรับเลยว่าขาสั่นมาก นับถือคุณตาคุณยาย คุณลุงคุณป้าและทุก ๆ คนที่เคยมารอรับเสด็จมาก ๆต้องมีความอดทนสูงจริง ๆ เพราะขยับตัวไม่ได้เลย นั่งท่าไหนท่านั้นเพราะคนแน่นมากนี่ขนาดว่าแดดไม่ร้อนนะคะ แต่สุดท้ายเราก็อดทนเพื่อที่จะรอส่งท่านเสด็จกลับ

ขบวนเสด็จกลับระหว่างรอรับเสด็จทางการประกาศว่าห้ามถ่ายรูป จึงไม่มีรูปมาให้ได้ชมกันในระหว่างที่รอเราก็ยังคงได้ยินเสียงสวดมนต์จากด้านในอยู่ตลอดเมื่อถึงเวลาประชาชนทุกคนในที่นั้น ในวันนั้นได้เห็นขบวนเสด็จกลับของสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช พระองค์ทรงโบกพระหัตถ์ ให้กับประชาชนที่มารอรับพระองค์

เป็นเสี้ยววินาทีเดียวที่ได้เห็นแต่ก็ปราบปลื้มจนหาที่สุดไม่ได้ต่อจากนั้นก็มีขบวนเสด็จกลับของพระเจ้าวรวงค์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี และแขก VIP ตามขบวนกลับค่ะ

ประชาชนไม่น้อยลง ท่านเสด็จกลับหมดแล้วแต่จำนวนของประชาชนนั้นไม่น้อยลงเลยยังคงมีประชาชนหลั่งไหลเข้ามาถวายความอาลัยอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย

ดอกไม้ไหว้พ่อเปลี่ยนจากการจุดเทียนเป็นการไหว้พ่อด้วยดอกไม้มีดอกไม้ที่ประชาชนนำมาถวายเรียงรายอยู่รอบ ๆ รั้วกำแพงตลอดทาง

ประตูเปิดทุกบานหน้าประตูทางเข้าออกเปิดให้ประชาชนชมจากภายนอกมีทหารรักษาพระองค์เฝ้าอยู่ตามป้อมหน้าทางเข้าออก

เงียบสงบมองเข้าไปเห็นความสวยงาม รู้สึกได้ถึงความเงียบสงบมีประชาชนบางส่วน มาไหว้และสวดมนต์ในจุดนี้

ภาพวาดหน้าแนวกำแพงมหาวิทยาลัยศิลปากร  ภาพวาดตามแนวคิด อัครศิลปิน ที่สรรสร้างโดยนักศึกษาคณะจิตรกรรมประติมากรรมและภาพพิมพ์มหาวิทยลัยศิลปากร เป็นภาพที่งดงามมาก ๆ

บนท้องสนามหลวงผู้คนยังคงมานั่งสวดมนต์ มานั่งเฝ้าดูพระองค์อยู่อย่างไม่ขาดสาย มีบริการถ่ายรูปฟรีสำหรับผู้ที่ไม่มีกล้อง และมีน้ำใจอื่น ๆ อีกมากมายในที่แห่งนี้

ทั้งหมดนี้คือภาพความทรงจำที่มดได้บันทึกมาที่แห่งนั่นทำให้มดเห็น "คนที่เห็นแก่ตัว" กลุ่มเล็ก ๆ และคนหมู่มากที่มี "น้ำใจ"เห็นน้ำใจจากคนไทยด้วยกัน น้ำใจที่มากล้นจนทำให้ลืมและมองไม่เห็นกลุ่มคนเล็ก ๆ กลุ่มนั่นไปเลยค่ะ

จริง ๆ มดยังมีเรื่องเล่าอีกมากมายที่อยากจะมาเล่าให้ฟังถึงเหตุการณ์ที่ได้เจอในวันนั้น แต่เอาเท่าที่พอเรียบเรียงได้เท่านี้ก่อน

สำหรับคำพูดหรือคำศัพท์ที่มดได้เขียนมีส่วนไหนที่ผิดพลาด สามารถแย้งกลับมาที่มดได้เลยเพราะมดไม่มีความรู้เรื่องคำราชาศัพท์จริง ๆ เขียนแบบบ้าน ๆ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ 

ขอบคุณทุกท่านที่รับชม มดหวังว่าเพื่อน ๆ จะชอบและเพลิดเพลินไปกับเรื่องราวของมดแล้วเจอกันใหม่ค่ะ บาย...

M O D T R I M O S A