เราเยอะไปหรือแฟนไม่ได้เรื่องจริงๆค่ะ?

สวัสดีค่ะ 

กระทู้นี้เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกนะค่ะ ผิดถูกยังไงขออภัยด้วยนะค่ะ
ไม่กล้าไปตั้งในpantip เห็นกระทู้แต่ละอัน คอมเม้นดูน่ากลัวจัง เราเป็นคนคิดมากด้วย ฮิฮิ

คือเราคิดมากไปรึเปล่าค่ะ
ตอนนี้เราอายุ 26 ย่าง 27 แล้วค่ะ ช่วงอายุนี้เวลาเราจะมองหาแฟนซักคน ก็ต้องมองอนาคตแล้วใช่ไหมค่ะ 
แฟนคนปัจจุบันเจอที่ต่างประเทศค่ะ พอดีเรามาเรียนโทที่ต่างประเทศ แต่เค้ากลับไปก่อนเพราะเค้ามาเรียนตั้งแต่ปีก่อน
มีเวลาคบกันอยู่ที่นี่ ประมาณสี่เดือนก่อนเค้ากลับ ตอนแรกๆเราก็ไม่คิดอะไรหลอกค่ะ มีความสุขดี
เราเข้ากันได้ทุกเรื่องเลยค่ะ นิสัย lifestyle ติดตรงที่เค้าเป็นคนใช้เงินเก่งมาก บ้าชอปปิ้ง ติดแบรนเนมมากๆ 
เห็นของที่เค้าซื้อเราตกใจค่ะ กล้าซื้อมาก เสื้อผ้าตัวนึงหลักครึ่งแสน แทบช็อค และไม่ใช่แค่ตัวเดียวค่ะ
เราก็แอบพูดไปว่าแบบใช้เงินแบบนี้ไม่ไหวนะ ถ้าหาเงินไม่เก่งนี่ลำบากนะ เค้าก็บอกเค้ารุตัว
บอกก่อนนะค่ะ เราไม่ได้เป็นคนประหยัดอะไรเลย ก็ซื้อบ้าง แต่ไม่ถึงขั้นติดแบรนอะไรขนาดนั้น

ประเด็นมันอยู่ตรงที่พอเค้ากลับไทยแล้ว เค้าก็อยู่ไปวันๆทั้งที่จบโทแล้ว
แฟนเราไม่เคยทำงานมาก่อนค่ะ เรียนจบมาก็เรื่อยๆเปื่อยๆแล้วก็มาเรียนโท
ที่บ้านเค้ามีกิจการค่ะ ก็มีฐานะดีระดับนึง แต่เค้ายืนยันว่าจะไม่ทำที่บ้าน 
ที่นี่เราก็ไปกดดันเค้า หลังจากเค้ากลับไปเดือนนึงให้หาอะไรทำ
เค้าก็เริ่มหางานบริษัท ตอนแรกเค้าก็ตั้งเงี่อนไขมากมายค่ะ 
แต่ด้วยไม่มีปสก บริษัทดีๆที่รับยากใช่ไหมคะ ถึงแม้จะจบ ตปท แต่ก็ไม่ใช่ยูดัง
ทีนี่หาไม่ได้ เวลาผ่านมาอีก ห้า เดือนค่ะ ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
เค้าก็เริ่มเปลี่ยนใจไปทำงานที่บ้านจากแรงเชียร์เราค่ะ แต่มันก็ยังดูเรื่อยๆเปื่อยๆค่ะ
คือเหมือนไม่มีแรงขับเคลื่อนอ่าค่ะ ทำไปงั้นๆอะไรแบบนี้ 
เราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก เค้าก็เครียด จนบอกว่าให้เราไปหาคนอื่นที่พร้อมเลยไหม
เค้าบอกรอได้ไหม คือรออะรอได้นะค่ะ อีกกี่ปีก็รอได้ค่ะ แต่ให้รอฝันที่ยังไม่มีรูปร่างเลย
เราก็แบบเริ่มทำใจแล้วค่ะ บางทีก็แอบคิดว่า หรือเราหาเงินเลี้ยงเค้าเองก็ได้
คือเรื่องแต่งงานอ่ะ คือที่บ้านเราไม่ได้หวังอะไรค่ะ แต่แสดงความั่นคงก็พอ
ทุกคนอาจจะคิดว่า ถ้าบ้านเค้ามีฐานะก็สบายแล้ว มันก็ถูกแต่ไม่ใช่ทั้งหมด
รวยได้ก็จนได้ค่ะ ยอมรับค่ะว่าไม่อยากลำบาก ฐานนะที่บ้านเรารวมๆแล้วก็พอกันค่ะ เราดีกว่านิดหน่อยด้วย
แต่เรายังไม่ใช้เงินขนาดเค้าเลยนะค่ะ เราชอบหาเงินค่ะ เราชอบมองนาคต เราชอบวางแผน เราไม่อยากลำบาก
เราเคยถามว่าเค้าวางแผนชีวิตไว้ว่ายังไงบ้าง เค้าบอกว่าไม่ได้วางแผนอะไรเลย 
ความมั่งคงไม่มีแบบนี้ เราควรให้โอกาสเค้าอีกนานแค่ไหนดีค่ะกว่าจะมั่นคง แผนก็ไม่มีค่ะ

ตอนนี้เราก็ยังไม่จบโทค่ะ แต่เราเคยทำงาน มีประสบการมาแล้วกว่าสามปี 
ช่วยที่บ้านค่ะ ธุรกิจที่บ้านเราก็โตขึ้นๆ เพราะพี่น้องเราก็ช่วยกัน 
เราไม่อยากเปรียบเทียบนะค่ะ แต่ธุรกิจของเค้าเหมือนจะอยู่ที่ขาลง เพราะลูกๆไม่ช่วยขยายกิจการเลย
แฟนคนนี้เหมือนเด็กค่ะ คุยเรื่องงาน เรื่องอนาคตไม่ได้เลย เพราะเค้าไม่รุเรื่องเลย 
หรือเวลาพูดเรื่องที่มีสาระหน่อย เค้าก็เหมือนไม่อยากคุย บอกเครียดไป
พอเราพยายามยัดเยียดความรู้ให้เค้า ก็ทะเลาะกันอีก แบบนี้เรียกทัศนคติไม่ตรงใช่รึเปล่าค่ะ

ทุกคนก็บอกให้เปรียบเทียบกับความดี เค้าเป็นคนดีมากค่ะ และเค้าก็ดูรักเรามาก
เค้าเป้นคนโลกสวยค่ะ ขนาดเป็นผช นะค่ะ มองทุกอย่างในแง่ดี สบายๆ ง่ายๆ ชิวๆ
เค้าก็ดูพยายามนะค่ะ แต่เรามองว่ามันยังน้อยไปอ่ะค่ะ เค้าเป็นลูกคุณหนู ไม่เคยลำบาก
ดังนั้นจึงขาดความพยายาม เวลาจะทำอะไรก็ชอบผลัดๆไปเรื่อยๆ ไม่เต็มที่ 
อีกอย่างคือเวลาจะทำอะไร ไม่เคยหาข้อมูลเลย อยากจะลงทุนก็ไม่กล้า 
แบบนี้จะไปสู้กับสังคมแห่งการแข่งขันยังไง ถ้าลองมองในมุมแห่งความจริง โอกาสล้มเหลวสูงค่ะ
เราคิดในใจ เสื้อตัวละหลายหมื่นกล้าซื้อนะ แต่ยังหาเงินไม่ได้ซักบาท อายุเท่าไหร่แล้ว
เราเคยถามว่า เคยคิดไหมว่าถ้าพรุ่งนี้ไม่มีเงินซักบาทจะทำยังไง เค้าบอกก็มันยังไม่เกิดขึ้นหนิ 
ไม่รู้จะเอายังไง ยอมรับว่าไม่อยากเสียเวลาค่ะ อายุเยอะแล้ว แต่ก็ไม่อยากเสี่ยงไปเจอคนใหม่
ที่ไม่รู้จะเป็นยังไง เลือกคบไปแล้วด้วยก็ไม่อยากจะเลิก ต้องมาเริ่มต้นใหม่ ไม่รู้จะเอายังไงดี
รักก็รักค่ะ รักมากด้วย ถ้าเลิกก็คงเสียใจมาก หรือเราเห็นแก่ตัวเกินไป เสป็คสูงไป หรือยังไงค่ะ
หรือมันยังไม่ใช่เรื่องใหญ่หลอค่ะ สำหรับเราเรื่องความมั่นคงมีความสำคัญมากพอๆกับความดีเลยค่ะ
เราไม่อยากให้ลูกในอนาคตเราลำบาก เราไม่อยากให้พ่อแม่เรากลุ่มใจ 
อยากได้ความเห็นจากคนอื่นๆ ขอบคุณมากค่ะ
ปล. คบกันมาแปดเดือนแล้วค่ะ ไปมาหาสู่ครอบครัวกันและกันแล้ว