สาเหตุที่แท้จริงของการบอกเลิก คือ ไม่ยอมมีอะไรด้วย

จากกระทู้ที่แล้ว ในวันนี้เราได้เห็นความกระจ่างแก่ใจว่า 
จริงๆแล้วที่แฟนบอกเลิกเรา คือ เราไม่ยอมมีอะไรด้วย
และเขาไม่กล้าที่จะบอกเราตรงๆว่าเขากำลังมีแฟนใหม่
เขายังไม่กล้าที่จะเปิดตัวแฟนใหม่เท่าไหร่ เพราะว่าอาจจะกลัวโดนกล่าวหา
มันผิดปกติวิสัยของคนเลิกกัน แล้วคนหนึ่งหาได้เร็วทันทีหลังจากบอกเลิก

ทั้งๆที่เคยบอกเราว่ามันไม่ใช่สาระสำคัญของชีวิต 
แต่สุดท้ายมันก็สาระสำคัญในชีวิตเค้า

เราทะเลาะกันหลายครั้ง และขอให้เค้ารอ
เค้ารอเราไม่ได้อีกต่อไป..

แต่เรารู้สึกดีใจในส่วนลึกว่า ขอบคุณตัวเองที่ไม่ยอมเค้า
หากยอมเค้าไป วันนี้เราก็อาจจะเลิกกัน เราก็คงจะเสียใจที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ เราคงไม่อยากมีชีวิตอยู่
เราไม่เคยเอะใจว่าทำไม ครอบครัวเขาชอบถามว่าเราเคยมีอะไรกันรึยังบ่อยๆ
เค้าบอกเราว่า เค้าจะเลิกตั้งแต่ครั้งแรกที่ไม่ยอมแล้ว 
แล้วเราก็ไม่เข้าใจว่า ที่ผ่านมาหลังจากนั้น ไม่รักเราเลยใช่ไหม
ทำไมไม่บอกเลิกเราไปตั้งแต่วันนั้น ทนกันมาทำไม


เจ็บกับความรู้สึก
แต่ขอบคุณ ความดีที่ยังมีปกป้องเราเอาไว้ ให้เราเข้มแข้งพอ
ไม่ใจอ่อนไปตามความสุขหลอกลวงที่สร้างมาหลอกเรา
เพื่อให้เราหลงกลยอมเค้า