เรา เลิก กับ แฟน

 เราบอกเลิกกับแฟนเมื่อวาน เสียใจมากกกก ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ เราคบกับเขามา 4 ปี รักกันมากไม่เคยคิดว่าชีวิตจะได้เจอผู้ชายที่ดีมากอะไรขนาดนี้ทำทุกอย่างให้เรา เป็นคนสุภาพ ทางบ้านฐานะดี เทคแคร์เราทุกอย่าง เราแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย ปีแรกที่คบกันเราย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านเขา ซึ่งพ่อแม่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรที่เห็น แถมอย่างเอ็นดูเราอย่างดี หาข้าวให้เรากับแฟนกินทุกมื้อในวันที่เรากับแฟนอยู่ที่บ้าน เราช่วยงานบ้านเขาบ้าง ความรักของเราก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ เริ่มผูกพันมา จนมาช่วงปีที่สอง ทุกอย่างก็เริ่มเป็นตัวตนจริงๆกันมากขึ้น เราและเขาปรับเรื่องอารมณ์และไลฟ์สไตล์ในการเป็นอยู่กันมากขึ้นต้องใช้ความอดทนมากขึ้น เขาร้อนมาก ตะคอกเรามา เราจะเงียบตลอดเสียใจมาก มันกลายเป็นความอึดอัดมากกว่าในช่วงเวลาที่ทะเลาะ แต่พอดีกันทุกอย่างก็ดีขึ้น จนเรื่องที่ทะเลาะกันมันไม่เคยเคลีย และมักเกิดแบบนี้อยู่เรื่อยจนใจเรามันเริ่มชินชาขึ้นเรื่อยๆ อย่างเราชอบไปเที่ยวต่างจังหวัด ชอบลุยแต่กับเขามันไม่ใช่ ตั้งแต่คบกันเราไม่เคยไปตามแนวที่เราชอบเลย อนาคตที่เราฝันไว้ว่าอยากจะแต่งงาน มีบ้าน มีคอนโด ยังไม่เคยเริ่มโครงการกันซักที ทุกอย่างสำหรับเรามันเรื่อยๆมากเกินไป จนวันเกิดเรารวมถึงเป็นวันครบรอบ 4 ปีของเรา แต่เขาจำวันครบรอบไม่ได้ ลืมวันนัดเรากินข้าว เราเลยตัดสินใจบอกเลิกเขา ยอมรับว่าบอกด้วยอารมณ์ ด้วยความคิดที่ว่าเขาจะความรู้สึกเสียใจกับง้อเรามากขึ้นกว่านี้ แต่มันคือการบอกเลิกจริงๆ เขาเงียบ ไม่ลาย ไม่โทร เราเลยลายหาเขาตอนเช้า เขากลับบอกว่าอย่ามาเห็นเขาเป็นของตาย ว่าอยากเลิกก็เลิก อยากคุยก็คุย เราเลยไม่ลายหาเขา นั้นคือหมายความว่าเราจบกันจริงๆใช่ไม เราจะเดินคนเดียวได้หรอ ณ ตอนนี้เรายังไม่พร้อม เราอยู่ห้องเพื่อน ของทุกอย่างของเราก็อยู่บ้านเขา เราต้องเก้บทุกสิ่งและเดินต่อไปหรอ ตอนนี้สับสนมาก เรายังไม่พร้อมเลย แล้วเขาพร้อมแล้วหรอ หรือถ้าทุกอย่างจบก็คือจบทุกอย่างมันก็ต้องเดินต่อไป ไม่มีใครง้อใคร