เรื่องเศร้าของสาวประเภทสอง ซํ้ารอยเดิม :)

ผู้ชายคนนี้คือคนที่เคยชวนไปงานแต่งกระทู้เก่าลองหาดูนะค่ะ 
http://www.jeban.com/viewtopic.php?t=162450

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นคืนนี้ 29/12/2013 เวลา 3.40  
ผู้ชายคนนี้คบกันมา เก้าเดือนกว่าละค่ะ  มกราเดือนหน้าก็ครบ1ปีเต็ม
ตลอดที่คบกันมาดีทุกอย่าง ไปรับไปส่ง แทคแคร์ดูแล 
(จากกระทู้เก่า งานแต่งคืนนั้น ครอบครัวฝ่ายชายไม่ได้ไปด้วย เราเลยไปกันแค่สองคนค่ะ )

ทุกอย่างโอเคหมด จนเดือนตุลาครอบครัวผู้ชายรู้ว่า ลูกคบอยู่กับเรา ทุกอย่างมันวูบลง
ไปไหนมาไหนลำบาก เพราะ ครอบครัวฝ่ายชายเป็นคนมีหน้ามีตาทางสังคม
ไปเดินเล่นแถวในเมืองไม่ค่อยได้ เพราะจะถูกติดตาม 

แล้วประวัติซํ้ารอยเดิมกับกระทู้เก่า http://www.jeban.com/viewtopic.php?t=159554 
ครอบครัวผู้ชาย บังคับให้เขาเลิกกับเรา เพราะเขาเป็นลูกคนเดียว กลัวจะเสียชื่อด้วย อายทางสังคมระดับสูง

เขาไม่ยอมเลิกกับเรา ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน จนถึงวันนี้เขามาหาเราตลอด มานอนดูหนัง
เขานอนตักเราจนหลับ เราก็มองหน้าเขา คิดไปต่างๆนาๆ สงสารเขา เขาควรมีอนาคต
เราก็เผลอร้องไห้  ในหัวมัน เผลอแต่คิดเรื่องจะทำไงดีอนาคต ต่อไปเราจะเป็นยังไง

จนกลางเดือนธันวาคม วันที่22 แม่ฝ่ายชายโทรมาหาเรา เขาอยากให้ลูกเขามีอนาคต ให้เราบอกเลิกลูกเขา
สามารถให้เราห่างลดความสัมพันธ์ได้ไหม แม่ผู้ชายพูดดีค่ะ
เหมือนจะเข้าใจเรา บอกจะให้เงินเราด้วย แต่เราไม่เอา 
"เราบอกจะพยายามคุยค่ะ ขอโทษคุณน้าที่ทำให้รู้สึกไม่ดี" จบการสนทนา

เราไม่ได้บอกเรื่องนี้กับฝ่ายชาย เราเครียดทุกครั้งเวลาที่เขาบอกว่า จะพาไปนู้นไปนี่ ไปสวดมนต์กันนะ ปีใหม่
เราไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง เราสัญญาว่าจะสวดมนต์ข้ามปีกัน
จนวันที่ 27 เขาเริ่มนิ่งไป เริ่มไม่คุยไม่เล่นเหมือนแรกๆ  

เราเลยถามเขาตรงๆว่ารู้สึกแล้วใช่มั้ย การฝืน  เขากอดเรา แล้วร้องไห้ขอโทษ เขาบอกต้องช่วยพ่อทำงาน
เขาเป็นลูกคนเดียว เข้าใจเขานะ ตลอดเวลาที่เขากลับบ้านเขาโดนบีบเรื่องนี้ทุกครั้ง เขาบอกเขาเครียดมาก แต่ต้องไม่ให้เรารู้ ว่าเขาเครียด

เรานั่งคุยกันทุกเรื่อง ในคืนนั้น เขาเข้าใจดี เราบอกให้เขาเลือกอนาคตของเขาดีกว่ามาอยู่กับเรา เขาก็เงียบๆแล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุย 

จนวันนี้ 29 ธันวาคม  03.40 เขาโทรมาบอกว่า ขอโทษ บอกว่ารักเราแต่เขา มีพ่อแม่ มีครอบครัว
เขาบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันได้ เราบอกเขาว่าเราเข้าใจ ไม่เป็นไร อย่างน้อยเราก็ยังเป็นเพื่อนกัน แล้วเขาก็ขอโทษ 
เขาสัญญาว่าจะมาหาเรา พาเราไปกินข้าวเหมือนเดิม เขาบอกรักเราที่สุดเพราะเขาคบเราเป็นคนแรกที่คบจริงๆ
เรานิ่งแล้วร้องไห้ จนวางสายไป   

บรรทัดนี้ที่เราพิม เราโอเคแล้ว ทุกอย่าง  เราจะร้องไห้แค่คืนนี้แล้วพรุ่งนี้เราจะหายเป็นคนเดิม แต่เรายังรู้สึกดีที่เราสามารถยังติดต่อเป็นเพื่อนกัน แล้วปีใหม่นี้ เราไม่รู้เลยว่า เขาจะไปกับเรามั้ย เราอยากให้เขาไป
แ่ต่ไม่รู้จริงๆต้องรอดูพรุ่งนี้ เราเสียดายเวลาที่มันจะครบหนึ่งปีแล้วอีกเดือนเดียว แล้วมาจบลงวันสิ้นปี มันเจ็บมาก

ขอบคุณที่อ่านกันนะค่ะ ขอบคุณจริงๆ เราเป็นสาวประเภทสอง คงเข็ดกับความรักแล้ว เราจะมีหลายๆคนก็ได้ แต่เราไม่ทำ เพราะเราคิดว่าการจะรักใครสักคน ต้องรักเพียงคนเดียว ไม่มีเผื่อใจ รักให้สุด แล้วรักอย่างเต็มหัวใจ
มันเหมือนเป็นเวรกรรมนะค่ะ :)