ปรึกษาปัญหาหัวใจ.

เรื่องมันเริ่มจากตอนที่สอบติดเข้ามหาวิทยาลัยได้ ก็ถูกรุ่นพี่รับน้องแล้วพอดีพี่ปี 3 มาทำความรู้จักน้องๆปี1 หันไปเจอพี่คนนึงเค้ายืนยิ้มอยู่ ตอนนั้นในใจคิด เห้ย พี่เค้าน่ารักจัง เค้าเป็นทอม พอพี่เค้าแนะนำตัว จำชื่อพี่เค้าได้ทันทีเลยค่ะ จำได้แค่คนเดียวด้วย แล้วดันได้อยู่สายรหัสเดียวกัน เลยได้คุยกะพี่เค้าบ่อยๆ ตอนนั้นบีบีกำลังฮิตติดลม ก็แลกพินกะพี่เค้าคุยกันมาเรื่อยๆทุกวันตั้งแต่เค้าปี 1 จนตอนนี้ปีกว่าแล้วค่ะ แต่ในตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้วเป็นผู้ชาย เราก็ยังคบ ยังคุยกะแฟนมาเรื่อย แต่เวลาที่ไปไหนกับแแฟน เราก็เดินกดบีบีคุยกะพี่เค้าตลอด จนแฟนสงสัยแต่เราก็บอกแฟนไปว่าพวกพี่ๆที่ ม. ผ่านมาครึ่งปี เราตัดสินใจบอกเลิกแฟน เพราะว่าทุกครั้งที่เจอแฟนเรารู้สึกเบื่อ เราไม่อยากเจอ แค่แฟนจับมือเรายังสะบัดออก เรากับแฟนก็เลิกกันไป มันเป็นจังหวะหลังจากที่พี่เค้าเลิกกะแฟนมาเหมือนกัน แต่เราก็ไม่ได้บอกอะไรพี่เค้านะคะ ก็ยังคงคุยกันเหมือนเดิม แต่เรากะเค้าไม่เรียกกันว่าพี่ จะเรียกกันว่าเธอหรือแทนชื่อตัวเองเลย เรากะพี่เค้าชอบออกไปนู้น ไปนี่ กันบ่อยๆ ไปกินข้าว ไปเดินเล่น ไปซื้อของ เค้าจะเดินจูงมือบ้างบางครั้ง แต่ส่วนมากจะแค่เดินข้างๆกันเฉยๆ อ้อ อีกอย่างเงินเก็บเราอยู่กะพี่เค้าทั้งหมด จนเพื่อนเราบอกว่า เรากะพี่เค้ามันมากกว่าคนคบกันทั่วๆไปอีก 

แล้วมีผู้ชายคนนึงมาชอบเรา เราก็คุยกะเค้า เพราะแค่อยากรู้ว่าเราจะยังชอบผู้ชายอยู่มั้ย เราสงสัยตัวเอง ก็คุย ไปเที่ยว กินข้าวกะเค้า ผู้ชายคนนี้อะไรก็ได้ ง่ายๆ แต่เราอยู่หอ อาทิตย์นึงเราจะกลับบ้านที เราจะเจอเค้าแค่ 2 อาทิตย์ครั้ง โดยประมาณ คุยกะเค้ามา 4 เดือน เราก็หายตลอด ไม่ใช่คนที่โทรหา บางทีเราเที่ยวกะพี่เค้าอยู่เราก็เลือกที่จะไม่รับสาย จนตอนนี้ผู้ชายคนนั้นบอกว่า เค้าต้องการความชัดเจนจากเรา เราเลยปติเสธเค้าไปดื้อๆ เพราะว่าเพื่อนเค้าที่รู้จักเราบอกเค้าไปว่าเราชอบทอม ตัดใจไปเถอะ

พอมาถึงจุดนี้ ก่อนวันเกิดเค้า 1 วัน เราเลยตัดสินใจบอกพี่เค้าไปว่าเราชอบ เราชอบเค้ามานานมากแล้วแต่เราพอจะรู้คำตอบ เรายอมรับได้ พี่เค้าตอบเรามาว่า เค้ารู้มานานแล้ว เค้าขอบคุณมากที่เรารู้สึกดีด้วย แต่เค้าขอโทษที่ทำให้เราต้องเสียใจ เราจะเปลี่ยนไปไหม แต่สำหรับเค้า เค้ายังเหมือนเดิม เราเลยหยุดอยู่เงียบๆ ไปสักพัก วันเกิดเค้าเราอวยพรในไลน์ แล้วเราก็ถามเค้าว่าลำบากใจไหม เรามาเป็นแบบนี้ เค้าบอกว่าไม่ เราไหวมั้ย ถ้าเราไม่ไหวให้เราบอกเค้า เราเลยบอกว่าเราไหวแต่กลัวเค้าลำบากใจ เค้าบอกว่า เค้าไม่อยากให้ไปไหน ให้อยู่แบบนี้ พอวันถัดไปเค้าชวนเราไปเดินเล่นจตุจักรด้วยกัน  เราก็ออกไปกะเค้า เค้าก็ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

จนตอนนี้เรากับเค้าก็ยังคุยกันอยู่ เราชอบงอนเค้าแบบไม่มีเหตุผล เค้าก็จะคอยง้อ ให้กลับไปกวน ไปวุ่นวายกับเค้าเหมือนเดิม เราปรึกษาเพื่อนเราเพื่อนเรามันบอกว่าเค้าเห็นแก่ตัวที่ไม่ปล่อยเราไป เค้าอาจจะคิดอะรไรกับเราหรือเค้าแค่อัทธยาศัยดีเป็นแบบนี้กับทุกคน มีแค่เราที่ผิดเองไปชอบเค้า แต่ถ้าเรามีความสุขที่จะอยู่กับเค้าแบบนี้ก็อยู่กับเค้าเถอะ

เราพยายามตัดใจมาหลายสิบครั้งแต่เราก็ไม่เคยทำได้ ตอนนี้เค้าอยู่ปี 4 แล้วกำลังจะจบ เราบอกเค้าไปว่า เดี๋ยวเค้าจบไปทำงานก็ไม่ได้เจอกันแล้ว เค้าถามเรากลับมาว่า เธอไม่คิดว่าเราจะไปกินข้าวเย็นด้วยกันหรอ? เค้าอาจจะเลิกงานดึก แต่มันก็มีวันที่เลิกเร็ว เราก็ออกมากินข้าวกัน เธอกะเค้าก็เจอกันเหมือนเดิม 


เนื้อเรื่องเราวกไปวนมาก แต่ตอนนี้เราอยากรู้ว่าถ้าสาวๆเป็นเรา สาวๆจะตัดใจไหม? หรือจะสู้ต่อ รู้ว่าเค้าไม่คิดอะไรแต่ก็จะดันทุรังหัวใจตัวเองต่อไป? ขอกำลังใจหน่อยนะคะ