#ThailandOnly อยู่ดีๆ มีคนยกร้านอาหารมาให้เลือกชิมถึงหน้าบ้าน
Speak Out 8 1
#ThailandOnly อยู่ดีๆ มีคนยกร้านอาหารมาให้เลือกชิมถึงหน้าบ้าน
เล่าเรื่อง “ความเป็นไทย” ในแบบ #ThailandOnly ไป 2 ตอนแล้วกับ “สวยไทยไทย” ตามประสาสาวจีบัน #JebanThaiThai ตอนพูดถึงแฟชั่นไทยไทย เราก็ไปแอบดูฝรั่งข้าวสารว่าเค้าติดใจสวมใส่เสื้อผ้าไทยไทยแบบไหน (แอบส่อง “แคทวอล์กอินเตอร์” โชว์ “แฟชั่นไทยไทย” ถูกใจฝรั่ง) พอมาอีกตอนที่เราพูดถึงความสวยแบบไทยไทย สายป่านก็รีวิวอุปกรณ์ทำสวย อย่างที่อยู่คู่สาวไทยกันมานาน (สวยได้ด้วยของไทยบ้าน กรุบกริบในแบบ... ไทยทำไทยใช้...ไทยเจริญ)
เราว่ากันทั้งเรื่องเสื้อผ้าหน้าผม สวยกันครบองค์ตั้งแต่หัวจรดเท้าในแบบไทยไทยแล้ว คราวนี้ก็มาพูดถึงการใช้ชีวิตในแบบไทยไทย สไตล์ #ThailandOnly กันบ้างดีกว่า แต่พอช่วยกันนึกๆ วิถีไทยมีอะไรบ้าง ขอบอกเลยว่าผุดผาดกันมาแต่เรื่อง “ของกิน” !!
ลิสต์ความเป็นไทยที่พบบนหัวเลยเต็มไปด้วยเมนูต่างๆ (สาบานว่าไม่ได้พูดตอนหิว) เราเลยเชื่อว่า “การได้กินทุกที่ทุกเวลา” นี่ล่ะคือวิถีการดำเนินชีวิตในแบบ #ThailandOnly กันจริงๆ
บางครั้งไม่ได้อยากจะกินหรอก แต่อาหารมันเดินทางมาถึงบ้าน มาเร่ขายกันต่อหน้าต่อตา ใครจะอดใจไหว !!
ไหนๆ ก็พามาหาเรื่องกินแล้ว ก็เลยขอพูดเรื่องร้านอาหารเคลื่อนที่ ซึ่งก็คือเหล่ารถเข็น หาบเร่ แผงลอย ต่างๆ ที่อยู่คู่กับเราชาวไทยมาช้านาน ขอแอบเรียกเก๋ๆ ว่า “Mobile Restaurant” ใครเคยฝากท้องกับร้านไหนบ้าง มาดูกัน....
“เรือขายอาหาร” ร้านอาหารเคลื่อนที่ยุคแรกๆ ของไทย ในยุคสมัยที่คนไทยนิยมสร้างบ้านเรือนติดริมน้ำ ตัวบ้านหันหน้าไปทางแม่น้ำ และใช้การเดินทางสัญจรทางน้ำเป็นหลัก กิจวัตรต่างๆ จึงอยู่ไม่ห่างจากแม่น้ำมากนัก ไม่ว่าจะนั่งเล่น นอนเล่น ล้อมวงสนทนา ซักผ้า อาบน้ำ ก็แถวๆ ริมน้ำนี่แหละ ธุรกิจอาหารที่ตอบโจทย์วิถีชีวิตริมน้ำเช่นนี้จึงหนีไม่พ้น...เรือขายอาหาร
เรือเหล่านี้มีทั้งแบบที่ทำเสร็จมาจากบ้าน พร้อมตักขายได้ทันที เช่น พวก ขนมหวานใส่น้ำแข็ง เฉาก๊วย ลอดช่อง ซ่าหริ่ม รวมมิตร แต่ก่อนลูกค้าจะพกชามมาเอง จะชามจะจานก็เตรียมกันมา นี่มัน #ThailandOnly นะจ๊ะ
แต่ถ้าสมัยหลังๆ แบบว่า เจอเรือระหว่างทางเกิดอยากกิน แม่ค้าก็มีชามให้ นั่งกินกันริมน้ำข้างลำเรือนั่นล่ะ หมดแล้วค่อยคืนถ้วยและจ่ายเงิน
นอกจากนี้ยังมีเรือขายขนมไทยใส่ถาดและขนมไทยห่อใบตอง ที่ส่วนใหญ่มักจะพายมาขายเฉพาะวันโกน ให้ลูกค้าซื้อเตรียมไว้ตักบาตรในวันรุ่งขึ้น
อีกประเภทคือร้านที่ยกครัวมาไว้ในเรือ แล้วปรุงกันสดๆ ร้อนๆ ตามสั่ง ที่เห็นบ่อยก็ก๋วยเตี๋ยวเรือ (ที่ตอนนี้ยกเรือมาขึ้นบกกันเยอะแล้ว) บนเรือมีหม้อลวกควันฉุยตั้งอยู่บนเตาในเรือ ยังมีพวกเรือขายน้ำชา-กาแฟ นมร้อน ชาเย็น ใครชอบแบบร้อนหรือเย็นก็สั่งกัน หาที่ไหนไม่ได้ #ThailandOnly นะเธอ
นอกจากอาหารคาวหวานและเครื่องดื่มที่พกมาขายเต็มลำเรือแล้ว เสน่ห์อย่างหนึ่งที่มาพร้อมกับเรือร้านอาหารเหล่านี้ คือ ข่าวความเคลื่อนไหวในละแวกแม่น้ำลำคลองแถวนั้น ลูกใครบวช หลานใครแต่ง บ้านไหนมีเด็กเกิดหรือใครตาย ก็ได้ขาเม้าจากพ่อค้าแม่ค้าเรือนี่แหละ
ถัดจากยุควิถีชีวิตริมน้ำ มาสู่ยุคสมัยที่การเดินทางสัญจรทางถนนได้รับความนิยม คนไทยเริ่มเคลื่อนย้ายจากริมน้ำ มาสร้างบ้านติดริมถนนกันมากขึ้น ร้านอาหารเคลื่อนที่จึงปรับตัวจากเรือพายขายอาหาร มาเป็น “ร้านอาหารหาบเร่” ที่มี “สาแหรก” เป็นอุปกรณ์หลัก
ร้านอาหารหาบเร่ มักจะหาบขายในละแวกหมู่บ้านหรือในย่านที่ไม่ไกลจากบ้านพ่อค้าแม่ค้ามากนัก เพราะต้องเดินหาบขายแวะเวียนไปตามบ้านต่างๆ จึงไปได้ไกลเพียงระยะที่พอจะเดินไหว อาหารส่วนใหญ่ในสาแหรกที่หาบมาก็เช่น ขนมถ้วยตะไลที่จะใช้ไม้พายจิ๋วนั่งแคะกินกันข้างสาแหรก อิ่มแล้วค่อยจ่ายตามจำนวนถ้วยเปล่า(อันเป็นหลักฐานที่ทิ้งไว้)
ขนมปลากริมไข่เต่าที่ใส่มาในหม้อดินสองใบ ใบหนึ่งใส่ขนมปลากริมรสหวาน อีกใบใส่ขนมไข่เต่ารสเค็ม ชอบเค็มหรือหวานนำก็บอกแม่ค้าได้ นอกจากนี้ยังมีขนมไทยห่อใบตอง ขนมจีน ถั่วต้ม มันต้ม ข้าวโพดต้ม ข้าวเหนียวปิ้ง และไข่ปิ้ง หลายสิ่งอันสารพัดจะพกใส่หาบมาขายได้
“ร้านอาหารรถเข็น” อีกหนึ่งวิวัฒนาการของร้านอาหารเคลื่อนที่แบบไทยไทย ที่เข็นขายไปตามบ้าน เข้าซอยนั้น ออกซอยนี้ โดยมีเสียงกระดิ่ง เสียงแตร เสียงไม้เคาะของรถบะหมี่ป๊อกๆ หรือเสียงตะโกนของคนขาย คอยส่งสัญญาณบอกลูกค้าว่าเข็นมาถึงหน้าบ้านแล้วนะ
รถเข็นขายอาหารมีทั้งขนาดเล็กแบบรถขายไอติมขวัญใจเด็กๆ รถเข็นขนาดกลางขายผลไม้ ไปจนถึงรถเข็นขนาดใหญ่ขายอาหารคาวอย่างลูกชิ้นทอด ก๋วยเตี๋ยว บะหมี่ ขนมจีน และส้มตำ (พ่วงด้วยข้าวเหนียว ไก่ย่าง ปลาย่าง ลาบ น้ำตก ซุปหน่อไม้) บางบ้านกลัวพลาด ก็จะแขวนปิ่นโตหรือหม้ออวยไว้ที่ประตูรั้วบ้าน เป็นสัญลักษณ์ที่รู้กันระหว่างคนซื้อกับคนขายว่า ถ้าเข็นผ่านมาก็จอดเรียกด้วย
เมื่อขายดี มีทุนเพิ่ม พ่อค้าแม่ค้ารถเข็นหลายรายจะขยายต่อเติมร้านด้วยรถจักรยานหรือมอเตอร์ไซค์ กลายเป็นรถเข็นพ่วงที่ปั่นหรือขับไปขายได้ไกลขึ้น
อาหารบางอย่างที่ไม่ต้องใช้พื้นที่วางมากนัก เช่น โรตีสายไหม ขนมจีบ กุยช่าย ก๋วยเตี๋ยวหลอด แค่จัดใส่หม้อ ยกวางท้ายรถก็ปั่นหรือแว้นซ์ไปขายได้ทันที
บางรายปรับแต่งมอเตอร์ไซค์เป็นรถพ่วงข้าง หรือ “ซาเล้ง” ก็กลายเป็นรถขายขนมจีบ ซาลาเปา หมั่นโถว ที่มีเตาและซึ้งสำหรับอุ่นอาหาร ให้ลูกค้าได้กินกับแบบร้อนๆ หรือจะเป็นรถขายไอติมกะทิ หวานมันชื่นใจ ได้กลิ่นอายความเป็นไทยเต็มที่
“ตลาดสดติดล้อ” รถกระบะต่อเติมแผงข้างและหลังคา บรรจุอาหารสดมาให้เลือกซื้อถึงหน้าประตูบ้าน มีทั้งรถขายอาหารทะเล รถขายผัก รถขายผลไม้ แต่ที่เด็ดสุดโดนใจก็คือ “รถพุ่มพวง” ภูมิปัญญาค้าขายแบบไทยไทย #ThailandOnly ที่มีทั้งผัก ผลไม้ เกลือ น้ำตาลทราย หอม กระเทียม พริก กะปิ น้ำปลา ปลาทูนึ่ง กับข้าวถุง ฯลฯ ให้เลือกซื้อหา เรียกว่าไม่ต้องไปเดินตลาดสดหรือซุปเปอร์มาร์เก็ต เพราะรถพุ่มพวงจัดมาให้แล้ว
“ ตลาดสดติดล้อแบบมินิ ” เข้าถึงกลุ่มเป้าหมายได้ทุกซอกทุกมุมดีจริงเชียว
จากยุคพาย หาบ เข็น ขับ มาจนกระทั่งยุคสมาร์ทโฟน Wi-Fi 3G ร้านอาหารเคลื่อนที่ ก็ปรับเปลี่ยนบริการมาเป็นแบบ “เดลิเวอรี่ (Delivery)” แต่ถ้าแค่พิซซ่า ไก่ทอด แฮมเบอเกอร์ ก็ดูจะธรรมดาสากลไป อิ่มอร่อยแบบไทยไทยต้องนี่เลย “ครัวมือถือหรือปิ่นโตเดลิเวอรี่” ที่มีรายการอาหารมาให้เลือกนับร้อยนับพันรายการ จะผูกปิ่นโตเป็นรายสัปดาห์ หรือรายเดือนก็ตามแต่สะดวก
เล่าเรื่อง “ความเป็นไทย” ในแบบ #ThailandOnly ไป 2 ตอนแล้วกับ “สวยไทยไทย” ตามประสาสาวจีบัน #JebanThaiThai ตอนพูดถึงแฟชั่นไทยไทย เราก็ไปแอบดูฝรั่งข้าวสารว่าเค้าติดใจสวมใส่เสื้อผ้าไทยไทยแบบไหน (แอบส่อง “แคทวอล์กอินเตอร์” โชว์ “แฟชั่นไทยไทย” ถูกใจฝรั่ง) พอมาอีกตอนที่เราพูดถึงความสวยแบบไทยไทย สายป่านก็รีวิวอุปกรณ์ทำสวย อย่างที่อยู่คู่สาวไทยกันมานาน (สวยได้ด้วยของไทยบ้าน กรุบกริบในแบบ... ไทยทำไทยใช้...ไทยเจริญ)
เราว่ากันทั้งเรื่องเสื้อผ้าหน้าผม สวยกันครบองค์ตั้งแต่หัวจรดเท้าในแบบไทยไทยแล้ว คราวนี้ก็มาพูดถึงการใช้ชีวิตในแบบไทยไทย สไตล์ #ThailandOnly กันบ้างดีกว่า แต่พอช่วยกันนึกๆ วิถีไทยมีอะไรบ้าง ขอบอกเลยว่าผุดผาดกันมาแต่เรื่อง “ของกิน” !!
ลิสต์ความเป็นไทยที่พบบนหัวเลยเต็มไปด้วยเมนูต่างๆ (สาบานว่าไม่ได้พูดตอนหิว) เราเลยเชื่อว่า “การได้กินทุกที่ทุกเวลา” นี่ล่ะคือวิถีการดำเนินชีวิตในแบบ #ThailandOnly กันจริงๆ
บางครั้งไม่ได้อยากจะกินหรอก แต่อาหารมันเดินทางมาถึงบ้าน มาเร่ขายกันต่อหน้าต่อตา ใครจะอดใจไหว !!
ไหนๆ ก็พามาหาเรื่องกินแล้ว ก็เลยขอพูดเรื่องร้านอาหารเคลื่อนที่ ซึ่งก็คือเหล่ารถเข็น หาบเร่ แผงลอย ต่างๆ ที่อยู่คู่กับเราชาวไทยมาช้านาน ขอแอบเรียกเก๋ๆ ว่า “Mobile Restaurant” ใครเคยฝากท้องกับร้านไหนบ้าง มาดูกัน....
“เรือขายอาหาร” ร้านอาหารเคลื่อนที่ยุคแรกๆ ของไทย ในยุคสมัยที่คนไทยนิยมสร้างบ้านเรือนติดริมน้ำ ตัวบ้านหันหน้าไปทางแม่น้ำ และใช้การเดินทางสัญจรทางน้ำเป็นหลัก กิจวัตรต่างๆ จึงอยู่ไม่ห่างจากแม่น้ำมากนัก ไม่ว่าจะนั่งเล่น นอนเล่น ล้อมวงสนทนา ซักผ้า อาบน้ำ ก็แถวๆ ริมน้ำนี่แหละ ธุรกิจอาหารที่ตอบโจทย์วิถีชีวิตริมน้ำเช่นนี้จึงหนีไม่พ้น...เรือขายอาหาร
เรือเหล่านี้มีทั้งแบบที่ทำเสร็จมาจากบ้าน พร้อมตักขายได้ทันที เช่น พวก ขนมหวานใส่น้ำแข็ง เฉาก๊วย ลอดช่อง ซ่าหริ่ม รวมมิตร แต่ก่อนลูกค้าจะพกชามมาเอง จะชามจะจานก็เตรียมกันมา นี่มัน #ThailandOnly นะจ๊ะ
แต่ถ้าสมัยหลังๆ แบบว่า เจอเรือระหว่างทางเกิดอยากกิน แม่ค้าก็มีชามให้ นั่งกินกันริมน้ำข้างลำเรือนั่นล่ะ หมดแล้วค่อยคืนถ้วยและจ่ายเงิน
นอกจากนี้ยังมีเรือขายขนมไทยใส่ถาดและขนมไทยห่อใบตอง ที่ส่วนใหญ่มักจะพายมาขายเฉพาะวันโกน ให้ลูกค้าซื้อเตรียมไว้ตักบาตรในวันรุ่งขึ้น
อีกประเภทคือร้านที่ยกครัวมาไว้ในเรือ แล้วปรุงกันสดๆ ร้อนๆ ตามสั่ง ที่เห็นบ่อยก็ก๋วยเตี๋ยวเรือ (ที่ตอนนี้ยกเรือมาขึ้นบกกันเยอะแล้ว) บนเรือมีหม้อลวกควันฉุยตั้งอยู่บนเตาในเรือ ยังมีพวกเรือขายน้ำชา-กาแฟ นมร้อน ชาเย็น ใครชอบแบบร้อนหรือเย็นก็สั่งกัน หาที่ไหนไม่ได้ #ThailandOnly นะเธอ
นอกจากอาหารคาวหวานและเครื่องดื่มที่พกมาขายเต็มลำเรือแล้ว เสน่ห์อย่างหนึ่งที่มาพร้อมกับเรือร้านอาหารเหล่านี้ คือ ข่าวความเคลื่อนไหวในละแวกแม่น้ำลำคลองแถวนั้น ลูกใครบวช หลานใครแต่ง บ้านไหนมีเด็กเกิดหรือใครตาย ก็ได้ขาเม้าจากพ่อค้าแม่ค้าเรือนี่แหละ
ถัดจากยุควิถีชีวิตริมน้ำ มาสู่ยุคสมัยที่การเดินทางสัญจรทางถนนได้รับความนิยม คนไทยเริ่มเคลื่อนย้ายจากริมน้ำ มาสร้างบ้านติดริมถนนกันมากขึ้น ร้านอาหารเคลื่อนที่จึงปรับตัวจากเรือพายขายอาหาร มาเป็น “ร้านอาหารหาบเร่” ที่มี “สาแหรก” เป็นอุปกรณ์หลัก
ร้านอาหารหาบเร่ มักจะหาบขายในละแวกหมู่บ้านหรือในย่านที่ไม่ไกลจากบ้านพ่อค้าแม่ค้ามากนัก เพราะต้องเดินหาบขายแวะเวียนไปตามบ้านต่างๆ จึงไปได้ไกลเพียงระยะที่พอจะเดินไหว อาหารส่วนใหญ่ในสาแหรกที่หาบมาก็เช่น ขนมถ้วยตะไลที่จะใช้ไม้พายจิ๋วนั่งแคะกินกันข้างสาแหรก อิ่มแล้วค่อยจ่ายตามจำนวนถ้วยเปล่า(อันเป็นหลักฐานที่ทิ้งไว้)
ขนมปลากริมไข่เต่าที่ใส่มาในหม้อดินสองใบ ใบหนึ่งใส่ขนมปลากริมรสหวาน อีกใบใส่ขนมไข่เต่ารสเค็ม ชอบเค็มหรือหวานนำก็บอกแม่ค้าได้ นอกจากนี้ยังมีขนมไทยห่อใบตอง ขนมจีน ถั่วต้ม มันต้ม ข้าวโพดต้ม ข้าวเหนียวปิ้ง และไข่ปิ้ง หลายสิ่งอันสารพัดจะพกใส่หาบมาขายได้
“ร้านอาหารรถเข็น” อีกหนึ่งวิวัฒนาการของร้านอาหารเคลื่อนที่แบบไทยไทย ที่เข็นขายไปตามบ้าน เข้าซอยนั้น ออกซอยนี้ โดยมีเสียงกระดิ่ง เสียงแตร เสียงไม้เคาะของรถบะหมี่ป๊อกๆ หรือเสียงตะโกนของคนขาย คอยส่งสัญญาณบอกลูกค้าว่าเข็นมาถึงหน้าบ้านแล้วนะ
รถเข็นขายอาหารมีทั้งขนาดเล็กแบบรถขายไอติมขวัญใจเด็กๆ รถเข็นขนาดกลางขายผลไม้ ไปจนถึงรถเข็นขนาดใหญ่ขายอาหารคาวอย่างลูกชิ้นทอด ก๋วยเตี๋ยว บะหมี่ ขนมจีน และส้มตำ (พ่วงด้วยข้าวเหนียว ไก่ย่าง ปลาย่าง ลาบ น้ำตก ซุปหน่อไม้) บางบ้านกลัวพลาด ก็จะแขวนปิ่นโตหรือหม้ออวยไว้ที่ประตูรั้วบ้าน เป็นสัญลักษณ์ที่รู้กันระหว่างคนซื้อกับคนขายว่า ถ้าเข็นผ่านมาก็จอดเรียกด้วย
เมื่อขายดี มีทุนเพิ่ม พ่อค้าแม่ค้ารถเข็นหลายรายจะขยายต่อเติมร้านด้วยรถจักรยานหรือมอเตอร์ไซค์ กลายเป็นรถเข็นพ่วงที่ปั่นหรือขับไปขายได้ไกลขึ้น
อาหารบางอย่างที่ไม่ต้องใช้พื้นที่วางมากนัก เช่น โรตีสายไหม ขนมจีบ กุยช่าย ก๋วยเตี๋ยวหลอด แค่จัดใส่หม้อ ยกวางท้ายรถก็ปั่นหรือแว้นซ์ไปขายได้ทันที
บางรายปรับแต่งมอเตอร์ไซค์เป็นรถพ่วงข้าง หรือ “ซาเล้ง” ก็กลายเป็นรถขายขนมจีบ ซาลาเปา หมั่นโถว ที่มีเตาและซึ้งสำหรับอุ่นอาหาร ให้ลูกค้าได้กินกับแบบร้อนๆ หรือจะเป็นรถขายไอติมกะทิ หวานมันชื่นใจ ได้กลิ่นอายความเป็นไทยเต็มที่
“ตลาดสดติดล้อ” รถกระบะต่อเติมแผงข้างและหลังคา บรรจุอาหารสดมาให้เลือกซื้อถึงหน้าประตูบ้าน มีทั้งรถขายอาหารทะเล รถขายผัก รถขายผลไม้ แต่ที่เด็ดสุดโดนใจก็คือ “รถพุ่มพวง” ภูมิปัญญาค้าขายแบบไทยไทย #ThailandOnly ที่มีทั้งผัก ผลไม้ เกลือ น้ำตาลทราย หอม กระเทียม พริก กะปิ น้ำปลา ปลาทูนึ่ง กับข้าวถุง ฯลฯ ให้เลือกซื้อหา เรียกว่าไม่ต้องไปเดินตลาดสดหรือซุปเปอร์มาร์เก็ต เพราะรถพุ่มพวงจัดมาให้แล้ว
“ ตลาดสดติดล้อแบบมินิ ” เข้าถึงกลุ่มเป้าหมายได้ทุกซอกทุกมุมดีจริงเชียว
จากยุคพาย หาบ เข็น ขับ มาจนกระทั่งยุคสมาร์ทโฟน Wi-Fi 3G ร้านอาหารเคลื่อนที่ ก็ปรับเปลี่ยนบริการมาเป็นแบบ “เดลิเวอรี่ (Delivery)” แต่ถ้าแค่พิซซ่า ไก่ทอด แฮมเบอเกอร์ ก็ดูจะธรรมดาสากลไป อิ่มอร่อยแบบไทยไทยต้องนี่เลย “ครัวมือถือหรือปิ่นโตเดลิเวอรี่” ที่มีรายการอาหารมาให้เลือกนับร้อยนับพันรายการ จะผูกปิ่นโตเป็นรายสัปดาห์ หรือรายเดือนก็ตามแต่สะดวก
“อร่อยทั่วไทย..สั่งได้ที่ไปรษณีย์” อีกหนึ่งบริการใหม่ของไปรษณีย์ไทย ที่ไม่ใช่แค่ส่งจดหมายหรือพัสดุ แต่ยังรับสั่งและส่งอาหารจานเด็ดจากร้านดังให้ถึงบ้าน เช่น แหนมเนือง ไก่ย่าง ลูกชิ้น ฯลฯ นอกจากนี้ยังมีผักสดปลอดสาร ข้าวสารอินทรีย์ ไข่ไก่ของคนรักสุขภาพ ที่ซื้อขายกันโดยตรงระหว่างเกษตรกรผู้ผลิตกับลูกค้าผู้บริโภค ส่วนใหญ่จะรับสมัครสมาชิกแล้วจัดส่งให้รายเดือน เป็นอีกหนึ่งทางเลือกของคนเมืองรักสุขภาพ
คนไทยมีเอกลักษณ์ที่เป็นคนกินง่าย อยู่ง่าย ไม่ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ร้านอาหารเคลื่อนที่ หรือ Mobile Restaurant...แบบไทยไทย ก็สามารถปรับตัวตามทันยุคสมัย จากเรือ หาบเร่ รถเข็น ไม่เว้นแม้แต่บุรุษไปรษณีย์
นี่แหละวิถีชีวิตและวิธีขายอาหารแบบไทยไทย ที่ไปได้ดีกับความเป็นอยู่ของคนไทย ที่มีอาหารการกินมากมาย แค่เพียงสร้างความสะดวกสบาย ไม่ต้องเสียเวลาเดินทางไปไหน นั่งนอนเล่นอยู่บ้านก็มีอาหารมาเสิร์ฟถึงที่ อิ่มอร่อยกันแบบ #ThailandOnly
ใครมีไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตแบบไทย ทั้งที่ใช่เรื่องกินและเรื่องอื่นๆ แบบ #ThailandOnly
ไม่มีที่ไหนจะเหมือนบ้านเราอีกแล้ว มาแชร์กันได้ที
Google+ ที่ Community
พร้อมติดแท็ก #Jebanthaithai #thailandonly #ชื่อล็อกอินจีบัน
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ กิจกรรม ชวนมาโชว์ "สวยไทยไทย" โพสต์ภาพในแบบ #thailandonly
บ๊ายบาย จุ๊บบบ -3-
